" Hak! Hukuk! Dünyanın neresinde hak var ki? İnsanlar yok etti. Hak, her bireyde var aslında ama onlar, onların artık gücü var ve bunun ötesi yok artık. "
" Neden güç onlarda? Çünkü sizler onlara bunu veriyorsunuz. Ve siz korkak olduğunuz sürece güç onlarda olacak. Insanların canavar olarak adlandırıldığı aslında on insanın güçlü iradesinden oluşuyor ve bu on insan bunu geri yıkabilir. Bir insan, bir tane canlı insan, onları reddederse gücü de yok eder. Ama siz boynunuzu büktüğünüz sürece ve <Belki ben aralarından sıyrılırım> dediğiniz sürece, kalbe dokunacağınız yerde, iki büklüm olduğunuz ve parmakların arasından kayma arzusu olduğu sürece, sizler sadece kölesiniz ve daha iyisini hak etmiyorsunuz. Eğer bir erkeksen, o zaman saklanılmamalı, 'hayır' denmeli, bu günümüzde tek görev, kendisini öldürtmek değil. "
Sayfa 48Kitabı okudu
Hiçbir şeyi bilemeyiz, diye düşünüyor Jonina, sevgili Magnus, insan hiç bir şeyi bilemez ve hep en kötüsüne hazırlıklı olmalıdır, en güzeline de.
Sayfa 50
İnsanın rüyada gerçek olarak bazı şeyleri görmesi, gayba ilgili kimi bilgiler edinmesi, Yüce Allah'ın sanatının hayret ve şaşkınlık uyandıran gerçeklerindendir. Bu aynı zamanda insan yaratılışının, ilk yaratılışıyla ilgili gerçeklerindendir ve Yüce Allah'ın me lekût âleminin varlığını gösteren en açık kanıt ve delillerindendir. Kalbe gelince; kalp, kendisiyle ilgili hayret ve şaşkınlık uyandıracak bir çok şeylerden gaflet içerisinde olduğu ve âlemin bir çok hayret ve şaşkınlık uyandıran gerçeklerinden habersiz bulunduğu gibi, bunlardan da gafildir ve habersizdir.
Sayfa 226Kitabı okuyor
Sayfa 195Kitabı okuyor
Hıristiyan Avrupa karanlıktan çıkarken, İslam dünyası karanlığa girdi
İslamiyerin yükseliş devresinde, her ne kadar bilim karşısında olumlu işlev gören bir döneme rastlıyorsak da, bilim karşıtı tutum tüm dinlerin tarihine egemen olacaktır. Bunun sonucu bilimsel gelişmelerin içine girdiği durgunluk, İslamiyetin, 10, 11. yüzyılları hariç 15. yüzyıla, Rönesans'a kadar sürecektir. Rönesans'la birlikte, Hıristiyan dünyasında bilimsel gelişme önündeki engeller parça parça geriletilmeye başlarken İslam dünyasındaki durgunluk, günümüze kadar devam edecektir. Çünkü, İslamiyetin egemen olduğu toplumların iç dinamiği, Hıristiyan toplumlarda olduğu gibi, dini engelleri geriletecek bir etkinlik gösterebilmekten uzak kalmıştır. Dinler, doğanın yorumlanması, anlaşılması ve ona hükmedilmesini amaçlamaz. Tam tersine bu "boş ve aldatın" dünyanın, Allah'ın emirleri doğrultusunda en iyi "kul" olarak geçirilmesi ve "öbür dünya"nın sözde cennetine hazırlanılması şeklinde, insan bilincini körelten bir işlev görür. Bilimsel gelişme ise doğanın anlaşılmasını, ona hükmedilmesini, bu dünyanın yaşam potansiyelinin en iyi biçimde değerlendiril mesini ve öbür dünya masallarıyla avunmanın boşluğunu ortaya koyar. İşte; nesnel olarak her gelişmede dinsel dogmaları etkisizleştirme işlevi gördüğü ve daha da ötesi, kör inanç yerine her şeyin sorgulanması gereğini ortaya koyduğu içindir ki bilim, ama özellikle de onun felsefesi dinler tarafından hep engellenegelmiştir.
Ona göre insan ruhunun en az tahammül edebildiği şey, -belki daha ötesi olmadığı, kendimize mühlet vermeden yaşamaya mecbur olduğumuz için olacak- saadettir. Izdırabın içinden geçeriz. Tıpkı çalılık, taşlık bir yolda yürür, bir bataktan kurtulmaya çalışır gibi ondan sıyrılmaya çalışırız. Fakat saadeti bir yük gibi taşırız ve bir gün farkında olmadan yolun bir ucunda bir köşeye bırakıveririz....
Sayfa 206Kitabı okudu
İman da aşk gibi bir şeydi çünkü. Akılla fikirle erişilecek, ilimle irfanla kavuşulacak bir şey değildi. Nasıl ki aşık olduğun zaman 'Saçı uzun da ondan, demez, sebeplerden el çeker, kendini salardın gitsin, iman ettiğin zaman da 'Şu şu şu sebeplerle." demez, salıverirdin kendini işte... İman gönül işiydi zihin, beyin işi değil. Tıpkı aşk gibi. Ve insan, aşık olması gerektiğini akıl ettiği için aşık olmazdı. Aşık olabildiği için aşık olurdu. Aşık olmayı becerebilecek bir ruha, aşkın külfetlerini nimet bilecek bir yüreğe sahip olduğu için aşık olurdu... Diyelim cennet bu olsun... Aşık olamayan insan da buna ihtiyaç duymadığı, aşık olmayı aklıyla reddettiği için değil, olamadığı için, aşık olmayı beceremediği için olmazdı. İşte bu da cehennemdi. Aşk ateşinde yananların gözünde aşk cennet, ötesi ise cehennemdi... Asıl yanmak buydu... Neyi kaybettiğini bilmemekten daha büyük bir cehennem ateşi olabilir miydi?
Sayfa 250 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
İnsan Kapısı
➤İnsana doğa üzerinde tasarruf yetkisi verilmiştir. Mesela güneş ışığından her canlı yararlanır. Diğer canlılar o ışıktan bir kaç iş yapacak kadar istifade ederken, insan değişik seviyelerde güneş ışığını farklı işlemlerden geçirerek binlerce işte kullanabilir. Bu yüzden güneş en çok insan içindir, demekte hiçbir mahsur yoktur.
➤İnsana atom altına
Sayfa 32 - Hayy KitapKitabı okuyor
Uzaktan sevmeli insan; kırmadan, dökmeden, parçalamadan...
❝
En mutlu âşıklar asla kavuşamayanlardır...
❞
Sayfa 36 - Ganj YayınlarıKitabı okudu
Ona göre insan ruhunun en az tahammül edebildiği şey, -belki daha ötesi olmadığı, kendimize mühlet vermeden yaşamaya mecbur olduğumuz için olacak - saadettir.Izdırabın içinden geçeriz. Tıpkı çalılık, taşlık bir yolda yürür,bir bataktan kurtulmaya çalışır gibi ondan sıyrılmaya çalışırız. Fakat saadeti bir yük gibi taşırız ve bir gün farkında olmadan yolun bir ucunda bir köşeye bırakıveririz.
İnsanın dikkatini içe yönelterek dalgınlaşması, doğaya en aykırı, en biyoloji ötesi durumlardan biridir
ben ve ötesi
Nedir yarabbi şu boşlukta süzülen,
Asırlarca yaşayıp, insanoğluna gülen
Mavi gökler… ve onun çıldırtan dilsizliği?
Karşısında insanın müthiş kimsesizliği…
Ne var şu gök mavisi tavanın gerisinde,
Güneşlere renk veren göğün içerisinde?
Sinirlerim aczimin kırbacını yediler,
Dilsiz gökler: “zavallı, aciz insan!” dediler…
Niçin göremiyorum göklerin gerisini,
Neden Allah açmıyor esrar penceresini?
Sayfa 96 - Everest Yayınları, 2. Baskı, Kasım 2007Kitabı okudu
İman gönül işiydi zihin, beyin işi değil. Tıpkı aşk gibi. Ve insan, aşık olması gerektiğini akıl ettiği için aşık olmazdı. Aşık olabildiği için aşık olurdu. Aşık olmayı becerebilecek bir ruha, aşkın külfetlerini nimet bilecek bir yüreğe sahip olduğu için aşık olurdu... Diyelim cennet bu olsun... Aşık olamayan insan da buna ihtiyaç duymadığı, aşık olmayı aklıyla reddettiği için değil, olamadığı için, aşık olmayı beceremediği için olmazdı. İşte bu da cehennemdi. Aşk ateşinde yananların gözünde aşk cennet, ötesi ise cehennemdi... Asıl yanmak buydu... Neyi kaybettiğini bilmemekten daha büyük bir cehennem ateşi olabilir miydi?
Sayfa 250 - İletişimKitabı okuyor