Merhabalar herkese
Kitap için yapılan bazı olumsuz inceleme ve eleştirileri gördüm. Kesinlikle yersiz geldi bana.
Kitap muhteşem akıyor. Dolu dolu olmasına rağmen gözlerinizi kitaptan ayırmadan sayfaları çevirmek için can atıyorsunuz, bir yandan da bu hikaye hiç bitmesin istiyorsunuz. İçerik olarak asla donanımsız düz bir hikaye değil. Orta doğunun gözümüzü kapattığımız görmemek için başımızı batıya çevirdiğimiz gerçeklerini okuduk. Yakın ve uzak tarihin gerçeklerini hakkıyla ve acılarıyla harmanlamış Livaneli.. Evimizde yatarken ülkeye giriş yaparak rahatımızı bozan mültecilere kinle bakıyoruz. (Bu ülkeye ve vatandaşa zarar veren, terbiyesizlik yapan, insanlık nasibini almamış olan mülteciler hariç.)
Bir sigara paketine bir insana sahip olmak mı? Aklım almıyor, insanlar nasıl bu kadar kayıtsız kalabiliyorlar bu duruma? Nasıl bir normalleştirmedir bu?
onların çektiği acıları tahmin etmek şöyle dursun tam olarak neyden kaçtıklarından bile çoğu zaman haberimiz olmuyor. Livaneli bu kısa öyküde din, dil, ırk, mekan, kişi, gelenek, görenek ve duyguları çokça kullanmış. Yapılan insanlık suçlarına çektiği dikkat zannediyorum ki kitap satılsın diye değil. Tüketen insan ve kapitalizme atıfta bulunan kısım oldukça haklı. İnsanlar duygularıyla acılarıyla yaşantılarıyla değil de tüketimleriyle gündemde ne yazık ki..
Mezopotamya ‘yı okumaya aşığım. Ama Mezopotamya’nın alt başlığı acıdır. Zulümdür, kandır. Bu beni paramparça ediyor. Değişecek bir yanı yok,
DNA gibi nesilden nesile acı aktarıyor Mezopotamya..
Kalemine sağlık 
Zülfü Livaneli
Tavsiye edilir, iyi okumalar :)
Yine de radyo, televizyon, ucuz turlar ve benzeri şeylerle iki ucu birbirine bağlanmamış bütün bu uçurumlar, bu uzaklık o kadar da kötü değildi. İnsanlar birbirlerini daha az tanıyorlardı belki; ama kendilerini diğer insanlardan şimdikine göre daha bağımsız bireyler olarak hissediyorlardı. Dünyayı ayaklarına getirmek için bir düğmeye basmaları yetmiyordu. Yabancılar yabancıydı ve bu heyecan verici, hoş bir yabancılıktı. İletişimin gitgide artması insanlık için iyi olmuş olabilir. Ama ben zındıklık yapıp buna inanmıyorum, atalarımızın yalıtılmışlığını, tıpkı daha fazla mekândan yararlanabilmeleri gibi, imrenilecek bir şey olarak görüyorum. Artık dünya hayatımıza çok fazla karışıyor.
Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Bizi son Peygamberin peşinden giden ümmet olarak yaratan O’dur. ‘İnsanlık için en hayırlı ümmet’ olma şerefini bize ikram eden Rabbimiz Allah’tır. Ne büyük nimet, ne büyük şükür vesilesidir!
...
“Siz, insanlar için ortaya çıkarılmış en hayırlı ümmetsiniz. İyiliği emredersiniz, kötülükten alıkoyarsınız ve Allah’a inanırsınız.” (*)
(*) Al-i İmran,110.
Yapılan zulümlerin anlatılmasında, kelimelerin kifayetsiz kaldığı bir asrı yaşıyoruz.
Bu asır, yirminci asır. Bu asır, her türlü felâketin yaşandığı ve vahşiyane sergilendiği bir asır. Zalimlerin zulmü arttıkça, mazlumların da ahı gök kubbeye çıkmakta... Kavilerin hükmünün geçtiği, zayıfların alabildiğince ezildiği bir devir.
Geçmiş çağların
Eskiden insanlar sessizce acı çekerlerdi. Şimdi ise bunu dile getiriyor, sorunlarını tartışıyorlar. Üstelik acı çekmeyi kaderin getirdiği bir olgu olarak kabul etmiyor ve isyan ediyorlar. Bununla da yetinmeyerek mutluluğa ulaşmak için çaba harcıyorlar. Ancak, önceki bölümlerde de tartışıldığı gibi, bu konuda ne yapabileceklerini gerçekten bildikleri söylenemez. Savaş ya da toplumsal anarşi gibi ortamlarda bile insanlar günlük yaşamlarını sürdürmüş, dış görünümlerine özen göstermiş, âşık olabilmişlerdir. Ama insanın kendi içindeki kargaşa toplumsal kargaşadan daha ürkütücüdür. Bu nedenledir ki, insan evrendeki düzeni kendi yaşamında da gerçekleştirmeye çalışır.
İnsanlık kendi yazgısını denetleyebileceği bir üst sistemi henüz geliştirebilmiş değildir. Tabandan zirveye doğru hareket etmeyen bir dinamizm, günümüzde olduğu gibi, bireyin denetimden çıkmış bir üst sistemler karmaşasının tutsağı olmasıyla sonuçlanır. Birey ve dünyası bir bütün olduğuna göre, insan ve insanlık birbirinden bağımsız sistemler olarak varolamaz. Bu nedenle insanlığın kendi yazgısını denetleyebileceği bir üst sistem, ancak alt sistem olarak bireylerin kendi yazgılarını yönlendirme sorumluluğunu üstlenmeleriyle gerçekleştirilebilir.
Sayfa 171 - Remzi KitabeviKitabı okudu
“İnsan eliyle yapılan insanlık tarihini bütünüyle kapsama potansiyeli insan aklında mevcuttur, dolayısıyla insanlar araştırma ve yeniden hatırlama yoluyla tarihi anlayabilir.”
Sayfa 48
Değişik toplum ve kültürlerde evlilik üstüne yapılan yüzlerce araştırmayı gözden geçiren bir bilimsel çalışmadan şu sonuç çıkıyor; "İnsanlar var oldukça evlilik de var olacaktır ve insanlık evlilik sayesinde gelişecektir."
Sırada gidecek kim kaldı
1950'li yılların İstanbul'u.
Yaşar Kemal elinde bavulu cebinde üç beş lira parası ile İstanbul'a gelir.
Doğup büyüdüğü topraklarda çok rastlamadığı bir sahneye denk gelir. Eminönü'nde Yeni Cami önünde kalabalık insan kümesi, ortada bir gariban elinde iki kafes..
Kafeslerin içi ağzına kadar ötücü kuş dolu..
Satıcının elinde bir
Tarım devrimi
Bütün bunlar 10 bin yıl önce, Sapiens tüm vaktini ve enerjisini birkaç hayvan ve bitki türünün yaşamını değiştirmeye adayınca değişti. Gündoğumundan günbatımına kadar insanlar tohum ektiler, bitki suladılar, kökleri topraktan söktüler ve koyunları bereketli çayırlara sürdüler. Bu çabanın onlara daha çok meyve, tahıl ve et olarak geri döneceğini düşünüyorlardı. İnsanların yaşamında bir devrimdi bu: Tarım Devrimi.
Gezegenimiz Dünya, önceleri çok çeşitli hayvanlar tarafından
yönetiliyordu. Karalar aslanlar, ayılar ve fillerin hâkimiyetindeydi.
Denizlerin hâkimi yunuslar, balinalar ve köpekbalıklarıydı. Göklerse
kartallar, baykuşlar ve akbabalar tarafından yönetiliyordu. Ama şimdi biz
insanlar, her şeyi yönetiyoruz; karaların, denizlerin ve göklerin hâkimi
biziz. Arabalarımız, gemilerimiz ve uçaklarımızla nereye gidersek gidelim,
aslanlar, yunuslar ve kartallar yolumuzdan çekilmeli, hem de çok hızlı
çekilmeli! Hayvanlar, ormanlarından yol geçirmemize engel olamazlar.
Nehirlerine barajlar inşa ettiğimizde, bizi durduramazlar. Okyanusları ve
gökyüzünü kirletmemizi engelleyemezler.
Sayfa 10Kitabı okudu
