BEYAZ BEYAZA KARIŞIR
Bu rüzgârlarda çıkamam dışarıya,
Gidersem gelemem bir daha,
Beni unut dönmezsem.
Unuttum çok şeyi unutmayadursun diye,
Gidersem gelemem bir daha,
Ne senden nede benden.
Hafızamda kimse yok artık,
Yeter annem, babam, kardeşlerim,
İsfahan beni alıp götürse daha ne isterim...
AYKUT BARIŞ ÇELİK
"Bazıları baksalarda göremiyorlar ki,
Oysa her şey güzel, görmeye yürek lazım."
§| İran • İsfahan
İranlılar bugün "İsfahan, nısf-ı cihan", "Isfahan, cihanın yarısı"derler. Bu deyim Hayyam'ın devrinden çok sonra ortaya çıkmıştır gerçi, ama 1074'te de şehri övmek için neler söylenirdi neler: "Taşları kurşun, sinekleri birer arı, otu safran"; "havası öyle temiz öyle sağlıklı ki kilerlerinde hurma kurdunun esamesi okunmaz, koyduğum hiçbir et bozulmaz."...
Sayfa 77 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
“SÖYLE şarkısını, kalbim, bilmediğin bahçelerin; camdan
dökülmüş gibi bahçelerin, berrak, erişilmez.
Su ve güller İsfahan ya da Şiraz' dan,
söyle şarkılarını kutsayıp, öv onları, benzersiz.”
Sayfa 63 - Cem YayıneviKitabı okudu
"Görmeden ölmemek gereken çok şehir var. Semerkand, Buhara, Kudüs, İsfahan, Kahire, Şam, Roma, Floransa, Londra..."
Sayfa 108 - Kronik KitapKitabı okudu
"Görmeden ölmemek gereken çok şehir var:
Semerkant, Buhara, Kudüs, İsfahan, Kahire,
Şam, Roma, Floransa, Londra..."
Sayfa 108 - Kronik Kitap, 2022Kitabı okudu
(Şarkı Beste Isfahan)
Yâ Rab kime feryâd edeyim aşkın elinden
Yâ ben nice kan ağlamayım aşkın elinden
Eylerse n’ola hâlini bülbül gibi feryâd elinden
Kurtaramadım gonca seni ben aşkın elinden
Storytel, e-kitap
"O akşam Isfahan rüzgârı taze bir kayısı kokusu taşıyordu. Ama sokaklar ne kadar issızdı! Hayyam rasathanesine sığındı. Bu dünyanın kaygılarının silinip kaybolması için oraya girdik ten sonra bakışlarını göğe çevirip usturlabının* dereceli çemberlerini parmaklarının arasında hissetmesi yeterli olurdu her zaman. Bu kez öyle olmadı. Yıldızlar suskundu, ne bir musiki, ne bir mırıltı, ne paylaştıkları bir sır vardı. Ömer fazla hırpalamadı onları, susuyorlarsa herhalde bir bildikleri vardı. Eve dönmeye razı oldu, eline aldığı kamışa dayanarak ağır ağır yürüdü. Kamışın ucu kâh bir tutam ota, kâh isyankâr bir dala takılıyordu ara sira."
Sayfa 144 - Yapı Kredi Yayınları
Osmanlı Döneminde
Türkiye'de Türk kelimesi neredeyse hiç kullanılmazken, Avrupa'da bu kelime Müslümanlıkla eşanlamlı hale gelmişti ve Müslümanlığı seçmiş bir Batılı için - ister Fars'ta ister Isfahan'da olsun - "Türk oldu" ifadesinin kullanılması adettendi.
Sayfa 20 - Arkadaş Yayınevi,2020
