Rima'ya Mektup
Merhaba Rima, ben’im…
Hayatın benden çalamadığı sağır ve lal düşler biriktirdim, Saklı Bahçe’mde…Sana anlatmak istediğim o kadar çok şey var ki, nereden başlayacağımı bilemedim…Kırk yıllık bir ömür, kırk yıllık anılar, kırk yıllık bir öykü…
Bir ömrü nasıl anlatabilirim diye düşünürken, bir mektup yazmak düştü aklıma. Bir filmde görmüştüm; sararmış kâğıtların üzerinde yüzlerce aşk nağmesi ve titreyen elleriyle güzel bir kadın… Bereketli gözyaşları, solmuş anıların üzerine yağmur gibi yağarken, yeniden dirilip ölümsüzleşen bir aşk belgesi… Bir mektup ! Şimdi yazdığımı okurken yüzünde beliren tebessümü görüyorum. Bu devirde mektup mu kaldı diyorsun; gülme ne olursun!!
Yalnızca, oku…
Okuyacağın bil ki sıradan bir aşk mektubu değil. Kırk yıllık bir ömür, kırk yıl süren bir yolculuk zamanda… İşte bu benim hikâyem… İçinde biraz ben, biraz sen. Mavi bilyelerimle başlayan ve Sende son bulan; yakıp har’layan bir serüven…
Dinle Rima, başlıyorum hikâyemi anlatmaya…
Haa unutmadan;
Mektubuma başlamadan evvel, gözlerinden öperim…
// Yusef Masadow //
Karina yayınevi
Işte yeniden başlıyorum. .
"Seni uzaktan gördüğümde ..
Saçların omuzlarına dökülmüş dimdik yürürken ... başım döner ,geçerim kendimden"
Sayfa 58 - Doğan kitapKitabı okudu
YANLIŞ GİDİYORUZ
İlçe Ortaokul Almanca Öğretmeni bir arkadaşına şu mektubu yazıyordu:
Sevgili..............
Burda boğuluyorum artık. Edebiyat yapmıyorum. Gerçekten boğuluyorum, hava yetişmiyor, soluğum kesiliyor. Hıdırlık Doruğu'nda insanı yere çalan sert yel bile, ciğerlerime boğucu gaz gibi doluyor. Ancak kendimi bilmemesiye, kendimi
Bu çocukların farklı dünyasından gerçek dünyaya uzanacak köprüler kurmaya çabalıyorum. Ancak mesleğin sunduğu tüm imkânlarla ve bin bir emekle kurduğum sağlam, yıkılmaz gibi görünen o köprüler hiç ummadığım bir anda darmadağın oluyor gözlerimin önünde. Geride yorgun enkazlar bırakarak.
Sonra yeniden başlıyorum köprüler kurmaya. Cam fanusu ve duvarları parçalayana dek!..
Sevgiyle, özveriyle, sabırla yığılmış taşlardan sağlam ve yıkılmaz köprüler yapana dek!..
İşte bu yüzden Kartaneleri'nin öğretmeni olmak...
...yeniden başlamak için; yıkılan her köprüden sonra, geriye yalnızca bir tane bile taşın kalmasına sevinebilmektir..."
Bir daha asla eşarbını çıkarma. Onu kimseye verme, bana bile. "Ama seni seviyorum, anne."
Ve işte gücüm geliyor. Gelecek olan acıya karşı dişlerimi sıkarak, sendeleyerek ayağa kalkıp yeniden ilerlemeye başlıyorum.
Yok yok tamam, evet, anlıyorum,
güzel su, dur bak, anlatıyorum,
elimde su arayanların sopası,
evet, tabii, günahsızlığı arıyorum.
Eh, zar zor, düşe kalka, kolay değil,
o var ya o, işte o, her şeyi alan,
nehre karışmadan, akmadan duran,
evet bak, şimdi hatırlıyorum.
Hadi neyse, daha fazla konuşmayalım,
her kazanılan davada adalet olmuyor,
hayır hayır, iç iç, korkma temiz,
bitti evet, olsun, yeniden başlıyorum.
Sayfa 154
Sevgilim;
Burda boğuluyorum artık. Edebiyat yapmıyorum. Gerçekten boğuluyorum, hava yetişmiyor, soluğum kesiliyor. Hıdırlık Doruğu'nda insanı yere çalan sert yel bile, ciğerlerime boğucu gaz gibi doluyor. Ancak kendimi bilmemesiye, kendimi yitiresiye içtiğim -zaman rahat ediyorum. Her sabah dilim paslı, ağzım acı, beynim uyuşuk uyanınca, bir daha içmiyeyim diyorum. Kendi kendime söz veriyorum. Şöyle bir silkinmek, kendime gelmek istiyorum. Olmuyor. Günle birlikte yeniden boğulmaya başlıyorum, havasızım, havasız... Buraya gelirkenki coşkunlu-
ğumu yitirdim, içimden taşıp akan su, ölü toprağında göllenip bataktaklandı. Beni kınıyorsun, değil mi? Burdan bir kurtulsam, ben de kendimi kınayacağım, ikinci yıl bitti işte.'.. Kişi dev olsa, bu işin üstesinden gelemez. Uyuştum, kaldım.
Sayfa 238Kitabı okudu
FENOMENOLOJİK BİR İNCELEME...
- " (...) Husserl: Kendime baktığım zaman, birtakım bilgiler görüyorum, sezgilerim var ve bunun yanında şüpheler, kuşkular...
Bilgilerimle ve hayâllerimin gerektirdiği davranışlarla yaşıyorum; bir bakıma, bütün bunların ortasında kendimi yitirmişim. Bilgilerimin, hayâllerimin ve davranışlarımın dışında acaba ben neyim? Özümün saf bilgisine,
Sayfa 496 - 497 498 499 500 Husserl fenomenolojisi İBDA YayınlarıKitabı okudu
Yağmur altında
Ne zaman yağmur yağsa ben hep böyle oluyorum. Bir küskünlük, bir bezginlik sarıyor içimi. Yağmur damlalarının toprakta kayboluşu bana insanoğlunun çaresizliğini hatırlatıyor durmadan. Hepimiz bir yağmur tanesinden başka neyiz ki? Önce bir buğu halinde topraktan yükseliyor, sonra bir küçük damla olarak yine toprağa dönüyoruz.
Yağmur altında
Sayfa 229
Soluğumu kesip durma ne olur
Zamanı böyle zamansız vurma
Bir zincir midir kırılmayan
Bir çığlık mı yoksa işte yine suskun
Ve doyumsuz çatlıyor dudaklarım
Tam da tırmanırken doruğa
Ağzımda rüzgarlı bir ateş
Yine yangınla başlıyorum sabaha
Bu yaralı çelişkiler denizinde
Dönüp dönüp aynı yere gelmek
Ve her gelişte yeniden ölmek
Kahreder insanı bilirsin
Bazen tükendikçe çoğalır
Çoğaldıkça yeniden gülersin
Ve yükleyip geleceği sırtına
Yine yaşamı karşılıksız seversin
Sayfa 45Kitabı okudu
Savasmanin bir anlami yok, sil bastan tekrar basliyorum. Ben sadece degersiz bir varligim. Evrende amacsiz bir sekilde dolaniyorum. Son bir kez dans ediyorum. Buyuk acimdan kurtulmak ve kacmak icin, herseye yeniden baslamak istiyorum. Gokyuzunu gunu ve geceyi karistiriyorum. Ruzgarla ucup dans ediyorum. Sesler ve cigliklar duyuyorum, kabuslarimdan kacmaya calisiyorum. Korkuyorum...
“Bu Benim siram mi?” Diye dusunuyorum. Iste aci geliyor. Onun aski icin kendimden vazgeciyorum.
Bilinmeyen Jung
Jung'un eski Gnostiklerin öğretilerine normalin üstünde bir ilgi si var, bu yüzden bu özel durumda bir nom de plume (takma ad ç.n.) olarak Basilides'in adını kullanmış."(*)
"Gnostiklere yönelik büyük merakı olan yalnızca o değil," diye gülümsedi Profesör J."Genç Baron da oldukça aykırı. Gelin şimdi kitaba biraz daha
Sayfa 16Kitabı okudu
(...) ama ne kadar uzağa gidersen git, buradan gerçek anlamda kaçabilir misin? Anlayamadığım tarafı bu işte. Mesafenin uzaklığına pek güvenmesen iyi olur.
Yeniden mesafenin anlamını düşünmeye başlıyorum.
Bu sefer yeniden başlıyorum bak işte pazartesi
Diyete, tütün bırakmalara, seni sevmelere
İşte, gene başlıyorum! Yeniden onu düşünüyorum! ...düşünmeden yaşayamaz mıyım, Allah aşkına!
