Ölüm bu mu? Yanımda mı, içimde mi?
Yoksa ben mi onun içindeyim? Etin, kemiğin, kanın, sinirin ölümünü anlıyorum. Değişir, gider. Korkunç olan bu değil. Bunca yıldır aldıklarımız, biriktirdiklerimiz, topladıklarımız ne olacak? Kelimeler nasıl ölecek? Ellibeş yıldır biriktirdiğim kelimeler… Gözlerimde topladığım renkler, ya supimin sesleri… Bunlar nasıl ölecek? Korkunç olan bu işte. Sesiniz kalmayacak dünyada, heeey, sesiniz yok. Yaşamamak…
Et, kemik, kan değil, renk yok, ışık yok, ses yok.
Yok, yok…
Sayfa 45
Uçurumlardır çünkü bütün çiçeklerin sılası...
Her şeye bir yağmur bulmakta üstüme yoktur
Kalbime yalnızca kasvet yağan şehirlerde
● 
Yalçın Ülker ●
Yeni yazarları-şairleri keşfetmeyi ve okumayı seven birisiyim. Tesadüf eseri karşıma çıkan yazarı hakkında en ufak bir fikrim olmadan aldığım bu şiir kitabını severek okuduğumu söyleyebilirim.
Hayata ve insana dair anlamlı düzenlerim bulunduğu.
Öylesine korkunç ve adlandırmadığım, ifade edemediğim bir karmaşa içindeyim ki, bu hissi ifade etmeme bildiğim kelimeler yetmediği için yeni, lisanda bulunmayan kelimeler üretmek zorundayım...
“Ne içindeyim zamanın ne de büsbütün dışında.” Yazmak veya okumak aynı anda birden fazla zamanı yaşamak demek.
Sayfa 327 - Can Sanat Yayınları, Aralık 2014Kitabı okudu
