Valideynlər övladları ilə ünsiyyət qurub həyatlarının necə keçdiyini soruşmurlar. Vaxt tapdıqca bir az sığallayıb əllərinə bir oyuncaq verib, "Uşaqlar, indi gedin, özünüz oynayın" deyirlər. Əslində bu, "Nə edirsiniz-edin, gözümdən itin, yetər ki, bizi rahat buraxın" deməkdir. Uşaqlıq dövrü, uşaq ağlı və qəlbi baxımsız tarla kimi boş qalır. Çünki ora heç bir yaxşılıq toxumu səpilməyib. Onlara yaxşılıq, dürüstlük və sevgidən bəhs edilsə də bunlar bayağılaşmış, sıxıcı və soyuq ifadələrlə izah olunur. Uşaq zəkasını canlandıracaq və onların marağını çəkə bilən cümlələr qurmağı bacarmırlar. Onların həssas qəlbini isidəcək heç bir şey etmirlər.
Aydın olmak demek, modaya uygun elbise, şapka giymek ve kolalı gömlek giyinmek demek değildir. Aydın kesim, halkın beyni konumundadır. Halkımız sizi iyi bir eğitim aldıktan sonra yüksek bir gelir elde edesiniz, geceleri eğlenesiniz diye sizi o konuma getirmemiştir. Böyle olanlar gerçek aydın olamazlar. Onlar yozlaşmışlardır. Eğitim almış olanların tümü millî düşünceyi geliştirmeye, millî ruhu uyandırmaya, millî iradeyi güçlendirmeye mecburdurlar.
Beyaz Zambaklar Ülkesi kitapla ilgili düşüncelerimi kısa sürede paylaşacağım. Önce kitabın etkisinden çıkmam lazım. Uzun zamandır okuduğum ve yeniden okumak istediğim bir kitaptı çok etkilendim.
Ne ekerseniz, onu biçersiniz! Ne pişirirseniz, onu yersiniz! Eğer gençliğin ruhunu işlenmeyen bir tarla gibi kendi hâline bırakırsanız, orada ısırganlar ve dikenler yetişir. Anne ve babaların, çocuklarının beynini ve kalbini böyle işlemeden bırakmaları akla ve vicdana uygun değildir. Hatta diyebilirim ki, böyle bir ihmal ahlaksızlıktır, cinayettir.