Bu kitabı təxminən 2 il əvvəl 100 səhifə oxuyub yarım qoymuşdum. Bilmirəm səbəbi bizim tərcüməmiz idimi, yoxsa "hər kitabın bir zamanı var" ifadəsinə uyğun olaraq yanlış zamandamı oxumağa başlamışdım. Nə isə. Kitaba təkrar bir şans verərək bu dəfə türkcə nəşrini oxudum...
Kitab cinayət qurbanı olan bir ölünün sözləri ilə başlayır və 1591-ci ilin qış aylarının birində baş verən 9 günlük hadisədən bəhs edir. Bu hadisəni hər obrazın, hər əşyanın öz dilindən oxuyuruq(kitabın ən çox sevdiyim cəhəti bu oldu). Bir növ dedektiv əsər sayılan kitabda bir də qatil var ki, gözümüzün önündə olmasına rəğmən yazıçı bu qatili elə gizlədib ki, sona qədər kim olduğunu təxmin etmək olmur.
Kitabda, həmçinin rəsm sənətinin gözəlliyi, əhəmiyyəti, həmin zamanlarda bu sənətə verilən dəyər ön plandadır.
Başda qərəzlə yanaşsam da, sevərək oxuduğum kitablardan biri oldu. Oxuduqca gözümün önündə bütün boyaları ilə XVI əsrin İstanbulu canlanırdı. Yazı üslubu, yuxarıda qeyd etdiyim kimi hadisələrin ardıcıllıqla hər obrazın öz dilindən verilməsi çox xoşuma gəldi. Əsərin sonu isə xüsusilə gözəl idi.
Kitabla qalın:)
Orhan Pamuk, deyince herkesin aklına tabi ilk Nobel alan ilk ve tek Türk yazarı geliyor. Öncelikle Nobel kısmına girmek onu tanımak için bence gerekli. Bir yazarın Nobel Ödülü alabilmesi için ülkesi eğer ki Dünyadaki Güçlü ve Söz Sahibi o meşhur ülkelerden değilse, kendi ülkesi ile ilgili sorunlu olması gerekir. Nobel çünkü kaos sever, entrika sever,
