Menkıbelerden söz ederken bunlar, içinde taşıdıkları olağanüstülük özelliği dolayısıyla bir masal gibi mi görülmelidir? Menkıbeler, tarihi kaynak olarak kullanılabilir mi? Yahut menkıbelerde anlatılan kişi ve olaylar ne ölçüde gerçeğe tekabül eder? gibi sorular da akla gelebilir. Bu konuda şunları söyleyebiliriz: Çanak, çömlek gibi maddi unsurlar, nasıl kültürün maddi yönünü anlamada arkeologlar için önemli bir kaynaksa menkıbeler de manevi kültürün öğrenilmesinde önemli bir kaynaktır. Çünkü bunlar toprak altında ölü kalan kırıntılar değil, cemiyetin ruhunda binlerce yıl yaşayan vesikalardır.* Bu yüzden menkıbe kahramanlarının ve anlatilan olayların tanınması ve anlaşılması için önemli metinler olarak görülmelidir.
Menkıbelerde olay ve kişi anlatılırken hakikatten mecaza bir yolculuk yapılır. Fakat bunu bir gerçek dışılık olarak göremeyiz. Yahya Kemal'in dediği gibi “tarihte zahiri hakikat, masalda ledünni hakikat gizlidir.” Bu bakımdan, menkıbeleri, üslup ve tasarımları bir masal özelliği taşısa bile “ledünni hakikat”ın “Allah'tan vasıtasız gelen bilginin” bir kaynağı olarak görmek gerekir. Yani hakikatten tamamen uzak metinler değildir. Mutlaka “Her destanda bir hakikat payı vardır.””
Darbe sonrası Türkeş ve ekibi günlük bir gazete kurmaya karar verirler. Türkeş bu iş için Irkçılık-Turancılık davası döneminden tanıdığı ileri sürülen ve istihbaratçı olduğu hususunda rivayetler olan Ziya Tansu'yu görevlendirmiştir. Ziya Tansu, sonradan Özel Harp Dairesi adını alacak olan Seferberlik Tetkik Kumlu'nun ilk mensuplarından ve
Her öykücü bir masal yaratıcısıdır. Anılar, Düşler, Düşünceler'in önsözünde, bunu Jung'da doğrulamış ve şöyle açıklamıştır; "Ben söyleyeceklerimi ancak dolaysız söyleyebilirim, ancak öykü anlatabilirim. Öykülerin gerçek olup olmaması önemli değil. Önemli olan, gerçeğin benim geeçeğim, masalın benim masalım olması"
Sayfa 9 - Morris West ÖnsözdenKitabı okudu
Ancak şu da var ki, bu masal saraylılar için değil, halk için yazılmıştır ve aklilik onların hayatına gönderme yapmak için fire verir. İradesiz iyiliğin yüceliğine geri dönecek olursak, uysallığı övülen kişinin kralın tek varisi olarak ülke yönetiminde etkin olma şansının yanı sıra, buna dair bir sorumluluğu olduğu, yani halkını kötü bir kraliçenin erkine terk edenin zayıflığı unutulur. Ama onun amacı zaten iyi bir kısmet bulmak, ülkesini de çeyiz olarak değerlendirmektir. Bu kısmete ulaşmak için de güzelliğe, iyi kalpliliğe, uysallığa ve hamaratlığa sahiptir, ama akla değil. Öyle ki ne durup dururken mesleği öldürmek olan “avcı” tarafından ormana götürülmeye karşı çıkar, ne vahşi bir ormanın tehlikeleri hakkında düşünür, ne de tanımadığı insanların evine sığınmakta sakınca görür. Hatta yedi cücelerin evine girer girmez kuşkusuz akıl almaz bir tuhaflıkla etrafı siler süpürür, sonra da bu kadar tehlikeli bir durumda olmasına rağmen, örneğin cadı olduğu bilinen kraliçenin onu eni sonu
bulacağını düşünme ve önlem alma zahmetine katlanmadan uyuyuverir. Gerçek bir insanın üzüntüsüne bile sahip değildir. Yalnızca mutluluk, saflık ve iyilik hastalığına yakalanmış, daha sonra yedi cücelere anneleri gibi davranacak bir genç kızdır. Ancak elindeki silahı iyi kullanır: Koruma ihtiyacı uyandırmak ve böylece kişisel sorumlulukları için taşeron kullanmak
Sayfa 93 - Evrensel Basım Yayın
Pinokyo | Çocuk Hikayeleri | Çocuk Kitapları Oku - Masal Oku
Uzun zaman önce küçük bir kasabada Gepetto adında bir oyuncakçı yaşarmış. Ahşap oyuncaklar yapıp satarmış. Çocuklar onun göz alıcı renkli oyuncaklarına bayılırmış. Gepetto ise hep bir çocuğu olsun istermiş: -Bugün ona kendi gerçek çocuğum gibi davranacağım. Güzel bir oyuncak yapacağım. Gepetto ormanda iyi bir ağaç kütüğü aramış ve sonunda bir çam
Hellen Monarşisi
Bu ismi taşıyan, iki yüz sayfalık bir kitap kadar uzun olan ve 1806 yılında İtalya’da yayımlanıp Yunanistan’da da dağıtılan risalenin dile getirdikleri, demokratik yada cumhuriyetçi görüşün tipik bir örneği sayılabilir. Yazarı belli değildir; “anonim bir Hellen” diye tanıtır yazar kendini. “Nomarşi” sözcüğü yazar tarafından türetilmiştir: “nomos”,
