Türk Romanı Kitaplığı
1. 
İntibah - Namık Kemal
2. 
Felatun Bey ile Rakım Efendi - Ahmet Mithat
3. 
Araba Sevdası - Recaizade Mahmut Ekrem
4. 
Taaşşuk-ı Talat ve Fitnat - Şemsettin
Sayfa 452Kitabı okudu
D İ K K A T ..
Herkese iyi günler. Bu ileti hepinizi çok yakından ilgilendiriyor.
İki video izledim:
1) youtu.be/sdw26RVQxkM
2) youtu.be/ieEhsS6mYjQ
Türk Romanları:
1. İntibah - Namık Kemal☑️
2. Felatun Bey ile Rakım Efendi - Ahmet Mithat ☑️
3. Araba Sevdası - Recaizade Mahmut Ekrem☑️
4. Taaşşuk-ı Talat ve Fitnat - Şemsettin Sami☑️
5. Turfanda mı Yoksa Turfa mı ? - Mizancı Murad☑
6. Sergüzeşt - Samipaşazade Sezai☑️
7. Karabibik- Nabizade Nazım☑
8. Udî - Fatma Aliye
9. Âmâk-ı Hayal -
Türk klasikleri listesi (İş bankası kültür yayınları)
1) Hüseyin Rahmi Gürpınar - 
Kuyrukluyıldız Altında Bir İzdivaç
2) Hüseyin Rahmi Gürpınar - 
Mürebbiye
3) Hüseyin Rahmi Gürpınar - 
Efsuncu Baba
4) Namık Kemal - İntibah
5) İbrahim Şinasi -
"Yüreğinizdeki sevgiyi israf ediyorsunuz."
🌿 Mehmed Rauf
Eylül
Mehmed Rauf'un bütün Boğaziçi tasvirleri, romanın bir bakıma iç sesidir.
Sayfa 68 - Everest Yayınları, 2015 ~HASAN MELLAH Ahmed Midhat EfendiKitabı okudu
Bandırma Vapuru'nun Aslı
Rauf Orbay'ın bahsettiği meşhur Cuma selamlıkları, 16 Mayıs 1919 tarihine kadar devam etmiş, 15 Mayıs'ta Vahdettin'le baş başa görüşen Mustafa Kemal, ertesi gün de Cumadan sonra padişah tarafından yeniden kabul edilmiş ve görüşme sonrasında da vedalaşmışlardı.
Ertesi sabah bakanlarla da vedalaşan Mustafa Kemal'i İçişleri Bakanı Mehmed Ali Bey uğurlamış ve kendisine örtülü ödenekten 1000 altını, makbuz karşılığında teslim etmişti. Yani Mustafa Kemal Paşa'nın İstanbul'dan kırık dökük ve pusulası bozuk Bandırma vapuruyla kaçarak gittiği kesinlikle doğru değildir. Olamazdı da zaten. Nitekim Boğaz'daki İngiliz gemileri arasından geçmesi, ancak Harbiye Nazırı'nın mührü ve hemen aynı gün Vahdettin'in imzasıyla, dahası 5 Mayıs'ta resmi gazetede yayınlanmasıyla, yani resmî izinler dâhilinde mümkün olabilmiş, İngiliz yetkililerin onayı da dahi alınmıştı.
Bu mudur ihanet?
Sayfa 156 - Timaș Yayınları, 7. Baskı (2008)Kitabı okudu
Sultan Abdülhamid'in Kızı Ayşe Sultan
O zaman büyük oğlum Ömer Nâmî 12, ikinci oğlum Osman Nâmî 6 yaşında ve en küçük oğlum Abdülhamid Rauf 2 yaşında idiler. Bu çocukları büyütmek, yetiştirmek kolay mı idi? Bu güçlükleri idrak eden ananın kalbi kan ağlamaz mı idi? Zevcim Mehmed Ali Rauf Bey'le birlikte düşündük. Gitmek için bize en elverişli yerin Fransa olduğuna kanaat getirdik. Bir kere, dil hususunda güçlük çekmeyecektik. Çocuklarıma da iyi bir tahsil ve terbiye verecektik. Artık bundan sonra elimizde olan kıymetli evlatlarımızdan başka hiç bir şey düşünmeyecektik Kendimizi her mahrumiyete alıştıracak, yalnız bu çocuklar için yaşayacaktık Bu düşünceyle Fransa'ya doğru yola çıktık. Elimize biner lira yol masrafımızı vermişler, eşyalarımızı da geçirmeye müsaade etmişlerdi. Doğruca Paris'e inip Keyres Oneli'ne yerleştik. O sırada Paris te 1924 Olimpiyat oyunları yapılmakta olduğundan kesemize elverişli ev yahud barınacak bir yer bulmak pek güçtü. Fransızlar, bize nezaket ve kolaylık gösteriyorlardı. Bundan dolayı Fransızlara müteşekkirim. Zevcim, Fransa'yı iyi tanırdı. Çocukların tahsili ve daha rahat yaşamamız için banliyöde bir ev tutmanın uygun olacağını düşündü. Talih eseri olarak Versay civarında, Virofle 'de küçük, her cihetten bize elverişli bir ev kiraladık. Fransa'ya gelişimizin on sekizinci günü oraya taşınıp yerleştik. Büyük oğlum Ömer'i derhal mektebe yazdırmaya muvaffak olduk. Versay'da Hoch Lisesi'ne kaydettirdik. Diğer oğulların henüz küçük oldukları için vakitleri vardı.
Ayşe Osmanoğlu
Sultan Abdülhamid'in Kızı Ayşe Sultan
Birkaç zaman sonra büyük biraderimiz Mehmed Selim Efendi'nin Beyrut ta öldüğünü haber alarak yeni bir acı daha duydum. Ailemizin kıymetli büyüğünü kaybetmiştik. Biraz sonra sevgili küçük hemşirem Refia Sultan da genç denilebilecek bir yaşta Beyrut'ta irtihal etti. Bu da beni büsbütün meyus etti. İşte bu üzüntülerle dilhûn iken hayat arkadaşım, aziz ve sevgili zevcim Mehmed Ali Rauf Bey'i de kaybetmekle ne kadar bedbaht ve bikes kaldığımızı hakkıyla yazmaktan acizim. Hânedâna mensup zevâttan Paris'te ilk defa ölen, vatan hasretine kurban giden, maalesef kıymetli zevcim olmuştu. Bundan duyduğum elem ve kederin derecesini nasıl yazacağımı bilemiyorum. Paristeki camie gittiğimiz zaman, Fas Veziri Ben Gabrit'le görüşürdük. Bilgin ve muhterem bir zattı. Bu zat imdadıma yetişti. Eşimin bir Müslüman olarak teçhiz ve tekfinini yaptırdığım gibi Türk Bayrağı'na sardırarak camie naklettirdim, Virofle'deki Fransız ahbablarımız, polisler ve itfaiye heyeti, cenaze merasimine iştirak ettiler. Müslüman Araplar tarafından câmide namazı kılınrak Bobini'deki İslam Mezarlığı'na gömülme müsaadesi verildi. Bu yüzden Bobini 'de Türkler 'e mahsus ayrı bir yer de ayrılmış oldu. Zevcim şimdi hâlâ orada yatmaktadır. Allah gani gani rahmet eylesin!...
Ayşe Osmanoğlu
"Abdülmecid yirmi yıl süren padişahlığı esnasında 22 defa sadrazam değiştirdi. Âli Paşa'nın ilk sadrazamlığı en kısa sürenidir: İki ay devam etti. Mehmed Emin Rauf Paşa'nın sadareti en uzun olanıdır: Dört yıl sürdü."
Sayfa 106 - Türk Tarih KurumuKitabı okudu
"bu hayat, idamını bekleyen mahkûmun cinneti gibiydi; cinnet onu sarıp sarmalıyordu, hergün ölüyordu yavaşça, usulca..."
mehmed rauf, eylül