Kronolojik Kitap Potpurisi (1 Yıllık Okumanın En Absürt Hikayesi)
2022’den 2023’e 
Yürüme 'ye başladığımda birden ‘’ 
Bir Kadının Hayatından 24 Saat ne kadar önemli olabilir ki’’ diye düşünmeye başlamıştım ki bir 
İntibah gerçekleşti. Hayallerim gibi batan
“Ebabil kuşu falan mısın?”
1. Tek bir kelime “Git!” demişti “Öl, yaşama, nefes alma!” Gibi duymuş, anımsamıştım, o kelimeyi. Hastane odasında iyileşmesini bekleyip, yemeklerini yedirdiğim, ilaçlarını dakikasına kadar geciktirmediğim bir adam diyordu bunu. Pencerenin kenarında durup, yoldan geçen arabalara bakıyordu. Aslında beni görmemek için dönmüştü sırtını – her zaman
"İSİMSİZ KADINLAR 2."
NOT: lütfen kopyalamayınız telif hakkı içerir!
Size yıllar önce tanıdığım ama hikâyesini henüz yeni öğrendiğim bir kadından bahsedeceğim. Bu kadınla bir mezarlıkta tanışmıştım. Ağlıyordu. Bir yakınını kaybetmişti sanırım. Yanına gittim ve baş sağlığı diledim. Yüzüme baktı, gülümsedi. Çok ama çok güzel gözleri vardı. İnsan gözlerine bakınca
Dayanamam yazarım…
En sinir olduğum şeylerden bir tanesi, bir gönderi paylaşıp altına gelen düşüncelere cevap veremeyeceğini hissedip yorumların kapatılmasıdır.
Kimsenin kimseyi rahatsız (taciz) etmeye hakkı yoktur. İster açık olsun, ister kapalı olsun, ister müslüman olsun, ister bir başka inanca sahip olsun ya da bir inanca sahip olmasın. Kimseyi taciz
6 Şubat
Yeryüzünde gündüz müydü gece mi?
Küçük bir çocuk muydum?
Yoksa ihtiyar mı?
Zıt duygularımı aynı anda yaşıyordum.
Sıcaktım ama soğuktum da
İçim yanarken dışım üşüyordu.
Bedenim dökme bakırdan
youtu.be/adoruZaK41A
"Çatlamış dudağımda ne bir ses ne bir nefes
Uzaklarda bir yerlerde türküler söyleniyor
Duyuyorum."