Alıntı.
Bir kurdu avcılar fena halde sıkıştırmıştır.
Kurt ormanda oraya buraya kaçmakta, ancak peşindeki avcıları bir türlü ekememektedir.
Canını kurtarmak için deli gibi koşarken bir köylüye rastlar.
Köylü elinde yabasıyla tarlasına girmektedir. Kurt adamın önüne çöker ve yalvarmaya başlar:
"Ey insan ne olur yardım et bana, peşimdeki
Bir insan, tutkulu bir aşk ile sevdiği kimseye aynı zamanda nefretin en koyusunu da duyabilir. Bundan dolayıdır ki Platon, aşkı kurt ile kuzu arasındaki ilişkiye benzetmiştir. Bunun bir örneği, tutkulu bir aşığın sevdiği kimseden bütün çabalarına ve yalvarmalarına karşın hiçbir durumda teveccüh göremediği zaman ortaya çıkar: "I love and hate her." (Onu seviyor ve ondan nefret ediyorum.) - Shakespeare.
Sevilen kimseye duyulan nefret, zaman zaman o kadar ileri bir noktaya varabilir ki aşık önce sevdiğini öldürür, ardından da kendi canına kıyar. Bu türden örnekler gazetelerde her yıl gözümüze çarpmaktadır.
Gözleri Bektaşi Üzümüydü..
Düşünüyorum da, sanırım Didem Madak'ın ah'ı var üzerimizde o yüzden böyle ters gidiyor her işimiz. Oysa biz kıymetini bilme yolunda güzel adımlar atmıştık. Son paramızla Sivas Kitap Fuarında bütün kitaplarını almanla. Ama yetmedi sanırım. Durumumuz ortada..Yine de sen Didem'in vasiyetini yerine getirdin de. Benim dalgınlığıma gelmedi Didem..
Gerçek nefret içten gelir, gençlikten , işte kaybedilen. .. savunmasizca. İşte böylesi öldürür adamı. O kadar derinlerdedir ki hala, her yere temelli bulaşır. Toprağın üstüne zehirlenmeye yetecek kadar sızar, bir daha üstünde ölüler arasında , insanlar arasında iğrençlikten başka bir şey büyümesin diye .
Sayfa 145 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
"Hayır, 'gerçek bir kötü' derken, içinde iyi olan ne varsa inkâr etmiş ve yaşarken cesede dönmüş biri demek istiyorum. Çünkü asıl kötüler herkesten nefret ederler, bu kesin, ama özellikle de kendilerinden nefret ederler. Birisi kendinden nefret ettiğinde bunu hissetmez misiniz siz? Bu onu yaşarken öldürür; kendi olmanın bulantısını hissetmemek için kötü duygularını olduğu kadar iyi duygularını da uyuşturur."
Sayfa 80 - Kırmızı Kedi Yayınları, 4.basımKitabı okudu
Öğrenmen gereken bir şey var;"nefret", entelektüel anlamda ele alındığında "sonsuz yadsıma" dır. Duygular bağlamında değerlendirildiğinde bir körelme biçimidir ve kendinden başka her şeyi öldürür.
Sayfa 70Kitabı okudu
Sevilen kimseye karşı duyulan nefret, zaman zaman o kadar ileri bir noktaya varabilir ki aşık önce sevdiğini öldürür, ardından da kendi canına kıyar.
İnsan insanı neden rahatlıkla öldürür? Bir insanın tanımadığı bir insanı öldürmesi bir hayvanın etini yemesine benzetebiliriz. Hangi insan evindeki veya bahçesindeki çok sevdiği bir ördeği, muhabbet kuşunu ve kediyi yemek zorunda kaldığında etini yer? İnsan normalde et yer ama sahip olup sevdiği hayvanı öldürmek istemez. Hatta çok zorda kalmadıkça satmak da istemez. Ancak sevgi bağı kurmadığı hayvanların etini rahatlık yer. İşte insanın başka bir insanın başkaları tarafından da sevgi bağına sahip olabileceğini unutur; kendi sevdikleriyle bunu kıyaslamaz ve tanımadığı insanı rahatlıkla öldürür. Bunun psikolojik temelinde et yeme benzetmesi vardır. İçinizde her ne kadar nefret de olsa bir şeylere karşı, nefretinizdeki o eski sevgiyle kalın başkaları da sevgiyi hatırlasın ve bunu kendinde görsün. Cinayetleri ancak bunlar azaltır. Nefret nefreti doğurur. İşte bunlardır insani sorumluluklarımız.