Elime aldığım andan itibaren ruhum yerinde değildi sanki. Bazı kitaplar sendir ya hani okusan bi rahatlayacaksındır o his varya heh aynen o histi kitabı ilk gördüğümde bu kitabı okumalıyım dedirten şey..O histi bitirene kadar , ona bir son bulana kadar sanki son bulursan evet gece rahat uyumani tetikleyecek yegane şey olduğuna inanmaktı .
Özellikle Nil ve Ufuk arasında geçen diyaloglar da çok fazla eğlendim, mizahi yönü çok iyiydi .Ama Hüseyin amcayla başlayan Hale, Ufuk, Yusuf üçgeniyle devam eden konu fazla etkileyiciydi.Tüm gece kendime sorular sorup ilk kendimle yüzleştim.
Sevgi neydi, nasıl gösterilirdi? ifade etmek de hiç zorlanmış mıydım? tüm gece kendime bu soruları sordum. Veya hiç bedel ödemiş miydim? Bir makarnaya bile derin anlamlar yüklemiş miydim? Sahi seni seviyorum duymadan da sevgiyi yaşayabilir miydi insan ?
Sizin adınıza da tüm gece cevapladım bu soruları. Sevgiyi anlamak yaşamak bilmek istersen, yel oluyordu,yol oluyordu, yine geliyordu sana o sevgi . 
Güneş Özümü Alıyor kitabı sadece Ufuk'a değil benim de hayatımda ışıklar yaktı. Ne eften püften şeylere üzüldük dedim kendime. Yüreğimize ağırlıkları kendimiz taşıdık yığın yığın. Görmek istemedik ki bizim için yapılanı.. .Hep Güneş Özümü Alıyor dedik hiç o güneşe birlikte çıkacak kadar cesaretimiz olmadi Hale kadar ..Keskin çizgilerimiz vardı bizim silinmeyi bekleyen.. Boğazımda ki yumru sahi mi ? Ya da içimdeki acı..
Mustafa Tan kaleminize sağlık çok teşekkür ederim öyle güzel öyle samimiydi ki. Öyle bizden, öyle benden. .. Lütfen siz hep yazın
Puşkin den Tarihi Bir Roman
Hasan Ali Toptaş’tan 
Gölgesizler ‘ i okuduktan sonra bir inceleme yazamayacağımı düşünmüştüm. Öyle kaybolmuştum ki nasıl dönüp gelip kendime yerleşeceğimi bir türlü bulamamıştım. Sonra kendimi buluşumun hikayesini yazmıştım. Şimdi ise öyle boğuluyorum ki karanlıkta, nasıl çıkacağım aydınlığa? Bilemiyorum.. Bu defa
