Yorulmuşsundur. Bazen boş gün yaratırsın kendine. Bugünkü boş günden hoş bir şey çıktı. Bu başıboşluğa ortak edecek birilerini de buldum. Bakınız, aşağıda:)
(Kiminizden bahsetmeyi unutmuş olabilirim, yazım yanlışı yapmış olabilirim; dedim ya boş günüm. Hoş görün.😊)
Ece Temelkuran’ın BU DA GEÇER’inden rastgele, şansınıza
Zulüm Altında Kıvranan Bir Toprağın Hikayesi
Dünya üzerindeki birçok köşede insanlık onuruna karşı işlenen acımasız eylemler, birçok insanın yüreğini dağlamaktadır. Bu karanlık noktalardan biri de adını Kudüs'ten alıyor.
Kudüs, tarihin derinliklerine kök salmış, kutsal topraklarıyla birçok inanç için önem taşıyan bir şehirdir. Ancak son dönemlerde, bu kutsal topraklarda huzurun yerini hüzün ve zulüm almış gibi görünüyor.
İnsan hakları, adil bir yaşam hakkı ve barış, bu coğrafyanın temel taşları olmalıdır. Ancak maalesef, Kudüs'te bu değerler ayaklar altına alınıyor. İnsanlar, sadece inançları uğruna değil, sıradan bir yaşam sürdürebilmek için mücadele ediyorlar.
Her gün haberlerde, masum insanların gözyaşları ve çaresizlik içindeki bakışlarına tanıklık ediyoruz. Bu durum, sadece bir şehrin hikayesi değil, aynı zamanda insanlığın vicdanını sarsan bir trajedidir.
Ancak umutsuzluğa kapılmak yerine, bu zorlu sürecin farkında olup, değişimi savunmak önemlidir. Zulüm altında kıvranan her toprak, insanlığın ortak sorumluluğudur. Dünya, adil bir gelecek için el birliğiyle mücadele etmelidir.
Belki de bugünün Kudüs'ünde yaşananlar, yarının daha adil bir dünyanın temellerini atmamıza yardımcı olacak bir ders olabilir. Unutmayalım ki, insanlık olarak ortak bir sorumluluğumuz var: Adalet, barış ve insan hakları için mücadele etmek.
Umarım bu yazı, zulüm altında olan her toprakta yaşanan acıyı fark etmemize ve değişim için adım atmamıza vesile olur.
Kenan Öztürk
Max Stirner - Biricik ve Mülkiyeti İncelemesi
> 
Max Stirner, bundan yaklaşık 175 yıl önce, Tanrı’sını öldüren adam olarak bilinen Nietzsche’nin bile üzerinde etki etmiş olan şaheseri; 
Biricik ve Mülkiyeti’ni yazdı. Felsefeye ilgi duyan ve okuyanlar olarak, iki usta düşünür ve kalem arasında bir fikri mutabakat varmış gibi
Anlam Arayışı
Selamun aleyküm. Bir şey deneyeceğim. Bu aslında bir inceleme ama buradakileri incelemelerin aksine ilginç, daldan dala atlamalı, bol alıntılı, güldürmeden düşündüren uzun bir inceleme. Aynı şeyleri farklı cümlelerle aktaran kitaplardan alıntılar yapıp karma olarak sunacağım bir inceleme. Yazı boyunca yaratıcının varlığına dair bir ispat
Biz De Cevaplayamadık, Sahi Neymiş Bu İnsan
Normal insanlar Mark Twain’i küçükken okuduğu için bu yazarın okuduğum 21311. kitabı diyebilirdi. Ama 
Bilal Günaydın normal insanlar gibi küçükken kitap okumadığı için, yazardan okuduğu ilk kitabı sayılabilir. Kitabın konusuna geçmeden önce incelemeyle ilgili ufak bir anekdot anlatalım. 
Graces sitede
Atlı karıncayı sever misin ?
İnsanın tek gerçek özgürlüğü yalnızlığıdır. Ve yalnızlığı küçük düşürense bağımlılıklarıdır. Aşklar, alkol, nikotin, ahlaki değerler, uyuşturucular... Hepsi de birer pranga olabilir her an, insanın ayağına. Zevk veren prangalar. Ortak özellikleri, varlıklarının verdikleri zevkin uzun bir süre sonra hissedilmemesi, yokluklarının ise derhal kalpte bir ağrı yaratmasıdır. Bağımlı insan atlı karıncaya binmiş gibidir. Ne bir varış noktası, ne de ilerleme vardır hayatında. Herkes ilk başladığı yerde, midesi kaldırana kadar döner durur... İnsanın kendisiyle mücadelesi, bağımlılıklarını yok etmesiyle başlar. Yıllarca uğraştım hepsinden vazgeçmek için. Yıllarca teker teker vücudumu ve beynimi kaplayan bu kabukları soydum. Ama her erken koparılmış kabul gibi izleri kaldı zihnimde. İnsanı hayvan yapan bağımlılıklarından tamamen kurtulmanın tek yolunun ölmek olduğunu geç de olsa anladım. Kayra'yla aramızdaki farktı bu. O diretti hepsini buharlaştırabileceği konusunda...
Kemalizm ve Mustafa Kemal hiçbir zaman memlekette hakiki mânâda “ortak değer” olmadı. Tarihe ve siyasete tahakküm ederek bunlar birer ortak değer hâline getirilmek istendi evet ama, resmî tarih dışına sarkabilen her şahsiyet, akl-ı selim ile bunları ortak değer görmekten uzaklaştığı gibi, bunların değersiz taraflarını da hususen belirttiler.
Bu münekkit tavır sadece Müslümanlara has bir tepki zannedilmemeli. Liberaller, Komünistler, Ateistler, Hümanistler, Demokratlar, Sosyalistler, Kürtler de -eleştiri sebepleri farklı farklı olsa da- bunlara yönelik eleştiriler yayımladılar. Her cenahın kalburüstü addedilen temsilcilerinin 5816 gadrine uğraması tesadüf değil. Tabi Müslümanların Kemalizm tenkidi diğerlerinden daha geniş kitlere hâkim oldu. Fakat nihayetinde, bunların bırak ortak değer olmasını bilakis değersizlik örnekleri ile malul olduğunu ifade eden kim varsa 5816 kurbanı olurken, resmî söylem hız kesmeden yoluna devam etti.
Bugün de aynı korkak ve kompleksli tavır ne yazık ki tüm yolları resmî söyleme açarak devam ediyor. Cehaleti hakikate, resmî yalanları yalnız doğrulara tercih ederek Kemalizm ve Mustafa Kemal’i “ortak değer” kılma zorlamalarından medet umuluyor. Çünkü hiçbir iktidar topluma kimliğini hatırlatmıyor da onlara sunî bir kimlik dayatılmasına âlet oluyor. Üzerinden yüz yıl geçmiş köhne bir diktayı hâlâ canlı tutmak zûldür. Bırakın hakikat tebellür etsin, böylece hakiki ortak değerler de kendiliğinden “hakiki bir millet” inşa etsin.
Melikşah Sezen
