Tebeşirle çizilmiş bir seksek oyunu kadar uçucu bir çizgisi var hayatın. Farkında olmadan basıyorsun çizgiye. Kızıyorlar anında. "Yandın!" diye atılıyorsun oyun dışına.
Ben bu iki uç arasına girmeye çalışıyorum. Hayatlarımıza bakarsak zamanımızın çoğunu davranışlarda yada tefekkürde değil başka bir yerde geçirdiğimizi görürüz muhtemelen. İşte ben ''nerede?'' diye soruyorum ve bu soruya bir cevap vermeye çalışıyorum.
"Hayat tabii ki bir oyundur, evladım. Hayat, kurallara göre oynanması gereken bir oyundur."
"Evet, efendim. Öyledir, biliyorum."
Oyunmuş, kıçımın kenarı. Oyun, öyle mi? Tüm asların bulunduğu takımdaysan, oyun o zaman, tamam; kabul ederim. Ya öteki takımdaysan, as oyuncu filan yoksa, oyunla ilgisi kalır mı bunun? Hiç yani. Yok oyun moyun.
Sayfa 14
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
İyi bilirsin ki düşündüğü, en sevdikleridir.
Korkması da yine onlar içindir.
Yine kurbanlık olmasın bir koyun
Türk'ü aldatmasın bugünkü oyun
Sayfa 329
Birden gökyüzünde kapkara bulutlar belirdi. /../ Gün ortasında gece olmuştu. Sultan buyruk vermeden oyun durdu, çünkü herkes evrenin ağırlığını omuzlarında duyuyordu.
Sayfa 22Kitabı okuyor
Buradaki evlerde, aradan yıllar geçtiği halde bekaretleri bozulmamış en eski Yunan veya Fransız veya İngiliz, Rus klasikleri vardır. Onlar ebediyen okunmayacaklardır; çünkü kendilerini alanlar İstanbul'da kalmışlardır. Buraya, o kitaplarla ve plaklarla ve niyetlerle geldiklerini sanırlar; değildir ama: Kendileri ve güzelim ve pırıl pırıl niyetleri, projeleri İstanbul'da, Beyazıd Meydanı'nda kalmıştır. Na burada, Kulüp'te, oyun ve içki masalarında ve çene yarışlarında dublörleri oturur. Bakalım sen kaç kitap bitirebileceksin?
