24 Mart 2022 de 67. yaşımı doldururum ve dolayısıyla emekli olmam gerekti. Emekli olduğum da rektör arayıp tebrik ettikten sonra 71 yaşıma kadar İTÜ de kalmayı isteme hakkım olduğunu söyledi ve bunu isteyip istemediğimi sordu "Hayır!"dedim. Çünkü bu hakkı elde edebilmek için rektöre müracaat etmem ve onun da bu talebi senatoya götürmesi gerekiyor. Ancak onların da "Biz Celali istiyoruz!" deme gibi bir yetkileri yok. Çünkü YÖK' e sormak zorundalar. Eğer YÖK'teki iki edebiyatçı, üç ilahiyatçı ve bir tarihçi, İTÜ rektörü ve senatosunun üzerinde karar verme yetkisine sahiplerse ben bu yetkiyi kullandırmak istemedim.
Çağdaşları olan ve tanrısallığını ilan eden Mezopotamya ve Mısır krallarının aksine Hitit kralları bu yola başvurmamış, devlet ile ilgili kararları ve sorunları pankuş adı verilen bir senatoya taşıyarak çözmüştür.
Decıus: Yüce Caesar, bir sebep söyle ki gelmeyişine Anlattığım zaman gülmesinler bana.
Caesar: Sebep benim keyfim: Gelmek istemiyor canım. Bu kadarı yeter Senato’ya.
Tüm kariyerim boyunca idari vazife kabul etmedim, çünkü idari vazife ilmi yavaşlatır, orada sabahtan akşama kadar oturacaksınız; herkesin işiyle ilgileneceksiniz, gerçek ilim sürekli yoğunlaşma ister. Dervişlerinki gibi. Beni senatoya seçmek, dekan seçmek istediler, hiçbirini kabul etmedim. Biraz egoistçe ama, zaten ben iyi bir idareci olamazdım.
Sayfa 302 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
İnönü, defterlerine en son notunu, ölümünden 14 gün önce 11 Aralık Salı günü yazmış. Bu son notunda şöyle diyor: “Kilo 58,5. Kahvaltıda kusma. Yemeği yarım bıraktım. Akşama doğru Zafer Bey geldi. Mide rahatsızlığı. Senatoya gitmedim. İstirahat. Çok hafif yemek”.
Sayfa 13Kitabı okudu
Güzel diyalog
– Sen hangi partidensin?
– Hiç birinden, zaten bütün suçum da bu ya. Benim politikam nedir bilirsin: Çalgı çalmayı, resim yapmayı severim. Güzel bir kitap çıktı mı, benim için işte büyük bir olay; ben kırk dört yaşıma geliyorum. Daha ne kadar yaşayabilirim ki? On beş, yirmi, hadi bilemedin otuz yıl daha. İçimden şöyle diyorum: Otuz yıl sonra hükümet adamları belki biraz daha becerikli olur ama hepsi de, gene bugünkü kadar namuslu kalır. İngiltere tarihine bakıyorum, geleceğimizi görmüş gibi oluyorum. Her vakit, ayrıcalıklarını artırmak isteyecek bir kral bulunur. Milletvekili olmak hırsı, Mirabea’nun ünü, kazandığı birkaç yüz bin frank her vakit taşra zenginlerinin uykusunu kaçıracak; bunun adını hürriyetçi olmak, halkı sevmek koymuşlar. Senatoya girmek yahut kralın yakınları arasına karışmak hevesi, hiçbir zaman kralcıların yakasını bırakmayacak. Devlet gemisinde herkes gemiciliğe, kaptanlığa heves edecek, çünkü parası iyi. A kardeş, yalnız yolcu diye gitmek isteyen bir yercik bulamayacak mı?
