Yol-daş
Sevgili (...),
Sen içeri girdiğinden beri 48 gün geçti. Sen sayıyor musun bilmiyorum ama benim için, geçen her özlem dolu günü saymamak mümkün değil. Bazen varlığının gerçekliğini hatırlamak ve o gerçekliğin benden uzakta olduğunu her bir parçamda hissetmek dayanamayacağımı düşündüğüm bir acı veriyor.
Sık sık bütüne değil de parçaya odaklanma
Parçalanarak düşüyorum içine senin
Bir tutam yediveren gül, bir avuç hayat
Biraz gül kokusunda bir gün seni yaşamak
. ZAKA .
Kendi kalemimden...
İhtilal
avarenin tekiydim ben
evvelce hayat gayemi bilmez idim
hayatı anlamlandırmak için çabalardım
o sıraydı senin ile tanışmam
ne iyi oldu da karşıma çıkmıştın
şimdi kulelide sahil boyu
almışız kahvemizi / muhabbet koyu
vaktiyle abdülhamidi devirenlerin okuduğu
sevgililerin el ele deniz kokusu aldığı
her yerinde bir hikayesi olan bu yerde
gönlümde
Senin için ölüyorum.Sana olan sevgimden
Bir yanım eksik uyandığını görmüyor musun?
Senin için ölüyorum,
Kararsızlığın içine düşüyorum.
SIRADAN BİR HAYAT
Genelde bu saatlerde bir şey yapmam. Aslında yıllardır bir şey yapmıyorum. Düzenli olarak yaptığım tek şey öldürmek. Her yıl, her ay, her hafta, her gün, her saat, her dakika, her saniye bıkmadan usanmadan bir çocuk masumiyeti ile koşturan zamanı öldürüyorum. Öldürülen her an ruhuma atılan bir çentik, melun bir adam olarak ancak bu şekilde
