"Bizi ısıran ve bizi zehirleyen kitapları okumalıyız. Okuduğumuz kitap kafamıza balyoz indirilmiş gibi bizi uyandırmıyor ise, neden okuma zahmetine girelim ki? Bizi mutlu kılsın diye mi?
Aman tanrım, hiç kitap olmasaydı da o denli mutlu olurduk.
Kendimizi azıcık sıkarsak bizi mutlu edecek kitapları biz de yazabiliriz. Bize gerekli olan, en acı verecek talihsizlik gibi bize vuran kitaplar. İnsanlardan uzaklara, ormanlara sürgün edilmişiz duygusu veren, intihar gibi kitaplar. Kitap içimizdeki donmuş denize inen balta gibi olmalı.
Kafka'nın dostu Oskar Pollak'a mektubu.
Savaşın Ardından Geriye Kan, Kül ve Gözyaşı Kalır: Troialı Kadınlar
"Ölüm her şeyi eşit kılar." - Seneca
1. Giriş:
Bu yazı yalnızca kitaba dair değildir. Romalı filozof 
Seneca'nın hayatı, felsefesi ve eserlerine değindikten sonra tragedyanın esin kaynakları ve mitoloji ile olan bağlantılarına geçeceğim. Son olarak Seneca'nın anlattığı hikâyeyi karakterler üzerinden ele alarak değerlendirmeye
O sıralarda sık sık başımı alır, şehir sınırlarından uzaklara yürürdüm. Rami'den, Kâğıthane’den ötelere gider, Çamlıca'nın ta tepesine çıkardım. O yerler bana fena günde yâr olurlardı.
Sayfa 29
Yetim Babama ve Babası Olmayanlara
Akşamdır.
Güneş uyuklar evlerin çatılarında
Tasını tarağını toplayıp gitmeye hazırlanan bir gezgindir sanki
Hoşcakal demek için son bir kez uzanır
Gözlerini uzaklara bağlayıp pencereden dışarı bakan çocuğa.
Akşamdır.
Babalar ellerinde ekmeklerle yürürler kaldırımlarda.
Genç bir oğlan ağacın altında şiir okur sevgilisine
Camları
dailymotion.com/video/xbktu0
beni öl...
ve ellerinin ruhunu ver bana
sana çatlarcasına inanıyorum
söyle
yaşamak özlemine inecek bir resim için
kimlerin yerine kimler can verir
tımarhaneye tıkılır sürgün edilir?
yeryüzünün dikeyliğine abanan tufanların
bütün önyargılardan sakınarak
insanı yaşamak hastalığıyla baş başa bırakmadığını
kimler söyleyebilir?
seni bir yerlere alıp götüren sanatın
ve onun doğurduğu başka şeylerin
ölümle yaşam arasında yükseldiği anlamların
karşılıksız bir çek gibi algılandığını itiraf et
bilmiyorlar ki morga kaldırılan bir dirinin
parmak uçlarında eriyip giderken sanat
zamanın balkonu uzaklara bakar
şimdi tüket beni
içimize sığmayanın tanımsız olduğuna beni inandır
beni öl
beni anla . . .
... aşkmış onu yaşadığı ülkeden sürgün edip uzaklara atan.
