Sürgün edilecek ve başka bir krallıkta büyütülmek üzere uzaklara gönderilecektim. Ağırlığımca altın ödenecek, o krallıktakiler de bunun karşılığında beni yetiştirip bir erkek yapacaklardı.
Sayfa 24Kitabı okudu
Sözümona, aşkmış onu yaşadığı ülkeden sürgün edip uzaklara atan. Ama, evlendiği kadının aşkı değil. Aşırı gitmiş bir aşk mı, yoksa umutsuz bir aşkın kırıklığı mı, orasını bilmiyorum. Biz her zaman birincisini gerçeğe daha yakın bulurduk.
Sayfa 13 - Remzi Kitabevi
-Niye Gittin- Şiiri
Ne çok bekledim seni bir gün dönersin diye
Aşk ne güzel muhabbet misafirim sevgilim
Heveskâr bakışlara bir buse ver hediye
Benden çok uzaklara niye gittin sevgilim?
Haber vermek çok mu zor gönlümü ağlatan sen
Sevincimi tazele yaşam bulsun bu beden
Kaç bahar solup geçti sevdiğim dönmez neden?
Benden çok uzaklara niye gittin sevgilim?
Bu aşk
Sayfa 17 - Göl Kitap YayınlarıKitabı okudu
Eski bilgilerimiz ve hatıralarımız bizim yardımcılarımızdır; o sırada, günlük vakanın keskin ıstırabını dindirmek için fikrimizin koluna girerler, başını omuzlarına dayarlar ve alıp uzaklara götürürler; alakamızın kesilmiş veya azalmış olduğunu sandığımız manzaraları tazeleyerek bizi avuturlar.
Sayfa 198
...O sıralarda sık sık başımı alır, şehir sınırlarından uzaklara yürürdüm. Rami'den, Kâğıthane'den ötelere gider, Çamlıca'nın ta tepesine çıkardım. O yerler bana fena günde yâr olurlardı. Bu ıssız yerlerin havasıyla, toprağıyla, uzakta görünen denizleriyle birdim. Etim, gövdem onlardandı. Kanımdaki sıcaklık, günlük güneşliğin sıcaklığı, kasırga hızına varan rüzgâr ihtiraslarımdı. Ben yabancısıydım İstanbul'un şehrimsi ticaret ve nakit kültürünün ve eğlence yerlerinin. Onlarla kat kat kılıflanmamız gerekiyordu. O kılıf gönlüme bir türlü yapışmıyordu. İstanbul'un yabancılığı karşısında açık gök, esmer toprak, otlar, ağaçlar, rüzgâr, yağmur, şimşek, yıldızlar bana yabancı gelmiyorlardı.
Sayfa 27
"Martin kendi kendini sürgün etmişti. Uçsuz bucaksız zihin diyarlarında eve dönemeyecek kadar uzaklara seyahat etmişti."
İki kalp arasında en kısa yol:
Birbirine uzanmış ve zaman zaman
Ancak parmak uçlarıyla değebilen
İki kol.
Merdivenlerin oraya koşuyorum,
Beklemek gövde kazanması zamanın;
Çok erken gelmişim seni bulamıyorum,
Sayfa 241 - 20 ŞiirKitabı okudu
Çekilen çile sahibine münhasır
Vuslatı beklemeyen yürek, hicrana nasıl dayanır
Sağım duman solum duman
İçimde kor tutmuş ateş değil yalan
Gündüzüm geceme karışır, ruhum yangınlarda
İçim kaçar bazen hatıralara
Pusula misali yönüm hep uzaklara
Bi fotoğraf gölgesinde içimde vaveyla
Adım adım, ıssız ıssız yürüyorum
Belki de göremeyecek ruhum yarını
Uzaklara, çok uzaklara talibim
İstikamet çağdan sürgün diyarı...
Rusya'da soylu ailelerin bütün mensupları prens unvanı taşırdı. Bu dönemde, yüz elli tane Prens Galitzin vardı ancak bazı soylular, kendilerini diğerlerinden üstün görürlerdi ve bu görüşlerinde haklılık payı da vardı. Galitzin hanedanı, 1408 yılında Moskova'da kuruldu. Dolgorukovlar, Narişkinler ve Vorontsovlar; Troubetzkoylar,
Okuduğumuz kitap kafamıza balyoz indirilmiş gibi olmalıydı değil mi
Bize gerekli olan, en acı verecek talihsizlik gibi bize vuran kitaplar. Kendimizden çok sevdiğimiz birinin ölümü gibi vuran, insanlardan uzaklara, ormanlara sürgün edilmişiz duygusu veren, intihar gibi kitaplar. Kitap içimizdeki donmuş denize inen balta gibi olmalı.
Sayfa 117
“Yeterince dağıldıysak toplanalım mı?”
"Elbette uzaklara gitmek bazen aklımdan geçerdi, ama bunu hep bir çeşit tatil gibi düşünürdüm; Bilbo'nunkiler gibi, ya da daha da hoş, sonu hep huzurla biten bir dizi macera. Fakat bu bir sürgün; tehlikeden, tehlikeyi peşimsıra sürükleyerek yine tehlikeye doğru bir kaçış olacak. Ve eğer tüm bunları yapıp Shire'ı kurtaracaksam, sanırım tek başıma gitmem gerekecek. Ama kendimi çok küçük hissediyorum, kökünden sökülüp atılmış gibi ve... umutsuz. Düşman öyle güçlü ve korkunç ki."
Sayfa 74 - Geçmişin Gölgesi
Bütün mavilerimi sana vermiştim
İlk kez hesaplaşıyorum kendimle
Tuhaftır kalemi,kağıdı ve seni onca sevmeme rağmen
Sana ilk kez yazıyorum
Şimdi sen yoksun,seni düşünmek var
Çocukken de seni düşünürdüm her gece
Radyo dinler,şiir yazardım
Her Çarşamba pazara giderdik annemle
Babam maaş aldığında baklava yerdik
Dondurmayı da çok severdik
Ablam üç top yerdi,ben iki top
Yalnızca bu