Necip Fazıl Kısakürek - Beklenen Şiirinin Hikâyesi - Şairin Kendi Kaleminden
Üniversiteli delikanlı Kolejli kıza bir voleybol maçında rastladı.Okul salonundaydı maç. Tribünsüz minik bir salon.. Seyircilerle oyuncular arasında sahanın çizgisi vardı sadece.. O kadar yakındılar..
Delikanlı bu tatlı bu güzel bu dünyalar şirini kızı ilk defa görüyordu takımda.. Hoşlandığını fena halde hoşlandığını hissetti. Az sonra bir şeyi
Hep uykusuzluktan
Beyin
Özel bir kitabın incelemesi ile birlikteyiz arkadaşlar. Kitaba, kısa roman demek mümkün bence. Kitabın ana kahramanı isimsizdir. İsimsiz kitaplardaki mesajları çok iyi bilirsiniz. Aynı örnekleri 
Aylak Adam ve 
Beyaz Gemi kitaplarında da görmüştük. Daha pek çok kitapta vardır bu durum. Yani buradaki kişi herhangi benzer durumdaki bir başka kişi olabilir
Karantina: Mahşerin Dört Atlısının Hikayesi — Beşinci PerdeBeyza Alkoç · İndigo Kitap · 20209,3bin okunma
Öyle böyle annemin yoğun muhalefeti ve benim şiddetli isyanlarımla dolu iki ay geçirdik. Her şeyime karışıyordu kadın. Yok efendim deli bakraç gibi ‘’U’’ mu olurmuş, yok efendim yumurta gibi ‘’O’’ mu olurmuş, yok efendim ayın-gayın gibi ‘’E’’ mi olurmuş, bir dolu laf. Gene bunlar iyi hallerimizdi. Asıl kıyamet cızgılı harflerle kopuyordu.
‘’Ulan
Sayfa 16 - April YayıncılıkKitabı okudu
güle güle büyük usta.. #ferhanşensoy
"Bir gün ben de uçup geleceğim gökyüzüne, buluşuruz gökyüzünde, neşeli bir meyhanede."
A titi, pa titi. Mi-Fa-Sol, Zor iştir boş gezmek, fazla mesai ister. Yatacak yer ister, yemek ister-içmek ister. Zor iştir boş gezmek, uzun uzun yürümek ister. La-Si-Do, Yürürüm hayatı, varolmaktır işim. VAROLMAK AĞIR İŞ, BAŞKA İŞ İSTEMEM. Mi-Fa-Sol, Seyyar vatandaşım tam adresim yok benim. Boş gezmektir işim, nerede akşam orada sabah, ha ha ha ha hay. Zor iştir boş gezmek, eni konu yüzsüzlük ister… A titi, pa titi, Nassı yaa? Öyle işte…
youtu.be/XPe5TYrqcOw
#112892553
🤎
#119794376
Üçüncü veya dördüncü gün. Gelmişim akşam eve, ödev yapacağım bir heves. Gündüzün öğretti Vildan Öğretmen, akşamına da bastı ödevi. Cızgı cızacağım. Bir sayfa dikine, bir sayfa yanlamasana, bir sayfa verevine. Kurulmuşum masama, başlamışım cızmaya. Annem dikildi tepeme.
‘’Ne bu oğlum?’’
Ne kadar da cahildi; cızgıyı bile bilmiyordu.
‘’Cızgı anne. Basbayaa cızgı. ‘’
‘’Cızgı değil çizgi.’’ dedi sert sert. Hadi buyur. Sen mi bileceksin koskoca öğretmen mi bilecek? Aldı kalemi elimden, düpedüz bir şey cızdı. Ben de ona sordum o zaman:
‘’Peki bu ne anne?’’
‘’Çizgi işte.’’ dedi. ‘’Böyle olur çizgi. Tırtık tırtık olmaz. Düz olur, dümdüz.’’
Başladım ağlamaya. ‘’Öyle değil işte yaa! Hem bilmiyorsun, hem de karışıyorsun. Çek. Karışma bi. Kendim yapçam.’’
Sayfa 14 - April YayıncılıkKitabı okudu
