BİR YALNIZLIK DESTANI
~^~^~^~^~^~^~^~^~^~^~^~^~^~^~^~^~^
Hakkâri'de bir dağ köyünde görev yapan bir öğretmenin hikayesi..
Öğretmen olmak yani “İnsan yetiştirmek” toplumun en zor işidir. Bu apayrı bir bilgi ve beceri ister. "İdealist"olmayı gerektirir, o yüzden öğretmenlik kutsaldır.
Hele ki kuş uçmaz kervan geçmez bir dağ köyünde ,tek başına mücadele etmek, mesleğini sevmeyen bir öğretmen için çekilmez olur diye düşünüyorum.
Çocuklara dil öğretebilmek için ,ilk önce onların dilini öğrenen bir öğretmen..(Kendisini hem öğrenen ,hem öğreten olarak tanımlıyor )
İlaçsızlıktan ,salgın hastalıklardan ölen bebeler ..
Hayatlarında köylerinden başka bir yer görmemiş insanlar..
Karın üzerinde yalın ayak gezen çocuklar..
O kadar güzel bir kitap ki ,keşke daha önce tanışıp okusaydım diyorum. Şiir gibi bir anlatımı var .Tasvirleri, betimlemeleri harika. Okurken bazen düş ve gerçeği birbirine karıştırdım , dönüp dönüp okudum tekrar iyice anlayabilmek için. Filmi de varmış ama izlemeyi düşünmüyorum çünkü bana hissettirdikleri ,gözümde canlananlar o kadar gerçek ve o kadar etkileyici ki bunu bozmak istemiyorum.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Alaattin geliyor. Gece .
Hoca, benim kardeş hasta, diyor. Ölecek.
İlaç vereyim mi? diyorum .
Hayır, portakal ver,diyor.
Portakal yememiştir hiç.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Keşke mümkün olsaydı da ; her satırını, bana hissettirdiği her duyguyu paylaşabilseydim.
Sadece okuyun diyorum :)
