İyi ki doğdum !!! Ruhsal ve bedensel ne güzel bir hatun oldum ;)
Evet otuz sekiz ürkütücü gelebilir ama içine girince insan hemen ısınıyor 😉
Ve ben otuz sekizimde de kendimi çok seveceğim.
Kazayaklarımı; " ki kahkahalarımın izi," beyazlayan saçlarımı; "ki her bir telin taşıdığı sevinç hüzün ayrı değerli,"
doğum çatlaklarımı; " ki evlatlarımın bedenimde ki imzaları."
💃
Rengarenk çiçekleri hiç solmayan ruhumu daha da çok seveceğim.
Yeni yaşımla, çiçeklerime aşk ile..
Sevgi ile.. Kitap ile..
Şiir ve şarkı, yağmur ve güneş, deniz ve kum, çimen ve bulut ile... binbir yeni renk ekleyeceğim...
🌸
Ne demiş şair;
Boşver be yaşı başı..
Yüzündeki çizgileri, saçındaki beyazı..
Kaç bahar daha göreceğin meçhul ömründe,
Fazla kurcalama hayatı...
Gül gülebildiğince,
Sev sevebildiğince,
Yaşa yaşabildiğince !!!
Ve ben her sabah aynada gördüğüm güzelliğe aynı cümleyi kurmaya devam edeceğim...
" Ne güzel şeysin sen...
Yaşın hep 19 😉 "
Yanlış bastığın notadan,
Konuşurken"söze şarkılar bahşeden"kekelemenden,
Yürürken sendelemenden,
Tanıdım seni
Orta terimden,
Sevinç anındaki aşırı gülüşünden,
Pürüzsüz yüzündeki gamzenden,
Tanıdım seni
Acziyetindeki gücünden
Noktalama işaretlerinden
Tanıdım seni
Hatalarından, günahlarından
Geri dönülmez savruluşlarından,
ve dahi aşklarından
tanıdım seni.
Abdulvahap ZOR
Palyaçoya Gülmek...
...
Bir insanın yaşamı günler, aylar veya senelerle ölçülmez, anılarıyla ölçülür. Ne kadar anı biriktirmişse bir insan o kadar uzun ömrü olmuş demektir. Hatta insan yaşamına veda ettiğinde bile kimi anıları yaşamaya devam eder. Bu anılar kimilerini ölümsüz kılar, kimilerini unutulası. Görece değerlendirebileceğimiz, akledeceğimiz nice anılar
Sonra ansızın sustu. Umutlarının sonsuzluğuyla olanaklarının cılızlığını
karşılaştırdığında, ağırbaşlı ve güçlü yüzündeki sevinç belirtisi silindi...
Güldü, alay etti, üzüldü, kahroldu onların şu dünya yüzündeki ters tutumlarına, bu insanlar niye böyle olmuşlar, şu dünya cennetini kendilerine niye böyle cehennem eylemişlerdi . . .Niye böyle içlerini kararttılar, niye niye içlerindeki ışıkları söndürüp sevinç, sevgi damarlarını kuruttular, niçin, niye böyle mahzun, üzüntülü, yalnız oldular? Niçin bu kadar öldürmeyi, yok etmeyi, parçalamayı seviyor insanlar? Bu öldürme, yok etme, öfke, öç, sevgisizlik neden? Niçin koparıyorlar çiçekleri, birisi tok da yüz bini niçin aç, o tok da bu kadar gözün altında, öfkenin içinde iflah oluyor mu? Tok olan niye bu kadar ahmak?
Sayfa 46 - Adam YayıncılıkKitabı okudu
Kendimi bilardo topları gibi hissediyorum ;)
"Biliyor musun," dedin. "Sen neye benziyorsun biliyor musun?"
Epeydir aradığın bir şeyi bulmuş olmanın hem sevinç, hem
keder veren gizi bir an için bulandırmıştı yüzündeki tedirginliği, kırıklığı. Sis ışığa çıkmıştı. Sonra yavaşça çevirip başını yüzüme baktın kuyuya düşmeye benzeyen derin bir korkuyla.
"Neye?" dedim, yan yanayken yaşadığımız ayrılığın adını
sorar gibi, "Neye?"
"Bilardo toplarına."
"Neden?" dedim.
"Yazgını hep başkalarının ıstakalarının insafına bırakıyorsun
da ondan..."
Yüzündeki çizgilerin yer değiştirdiğini anlamadan, peşpeşe şiddetli korku, umut ve sevinç duyuyor, bunların ölçülmez uzaklıklardan süratle gelip birbirine karıştığı anlarda yüreğinin kabarmasıyle, akıp gidiyormuş gibi, bir yere tutunmak isteğine kapılıyor. Korkudan, umuttan ve sevinçten ağlıyordu.
Sayfa 139Kitabı okudu
Dünyanın bir ucundaki kelebeğin kanat çırpması dünyanın başka bir yerinde fırtınaya sebep olurmuş.
Dünyanın harhangi bir yerinde bir bebeğin içindeki saflık çoğalıp bütün insanlara bulaşırmı?
Bir çocuğun uçurtma uçururken duyduğu sevinç baska bir yerde her şeyden vazgecmiş birinin umudu olurmu?
Bir kadının papatyalara dokunduğunda yüzündeki gülümseme birilerinin kalbini yumuşatırmı?
Bir atın dört nala koşması tekrar ayaklandırırmı? Yürütür mü yine içimdeki Son Umut kırıntılarını?
Bir hastanın iyileşmesi hasta ruhlara ilac olurmu?
Bir güvercinin gökyüzüne uçması bütün dünyaya "BARIŞ" getirir mi?
Umutlarının sonsuzluğuyla olanaklarının cılızlığını karşılaştırdığında, ağırbaşlı ve güçlü yüzündeki sevinç belirtisi silindi.
Sayfa 40Kitabı okudu
Kahroldu onların şu dünya yüzündeki ters tutumlarına , bu insanlar niye böyle olmuşlar, şu dünya cennetini kendilerine niye böyle cehennem eylemişlerdi…İnsanoğlunun içi geniş,aydınlıktır,deniz gibi,gök gibi,kokulu taze bir çiçek gibidir. İnsanoğlunun içi sevinçten,umuttan pır pır eder de uçar,niye böyle içlerini kararttılar, niye niye içlerindeki ışıkları söndürüp sevinç,sevgi damarlarını kuruttular,niçin,niye böyle mahzun,üzüntülü,yalnız oldular?
Niçin bu kadar öldürmeyi,yok etmeyi,parçalamayı seviyor insanlar?İnsan yumuşak başlı,iyilik dolu bir yaratıktır,ağız dolusu gülen,yürek dolusu ağlayan ,iliklerine kadar duygulanan,seven bir yaratıktır insanoğlu…Bu öldürme,yok etme,öfke.öç,sevgisizlik neden? Niçin koparıyorlar çiçekleri,birisi tok da yüz bini niçin aç, o tok da bu kadar gözün altında, öfkenin içinde iflah oluyor mu? Tok olan niye bu kadar ahmak
Sayfa 47Kitabı okudu
Neyim ben, Patasana falan mı?
Yaşlanmışsın Patasana. Yüzündeki çizgiler derinleşmeye başlamış, her an gülümsemeye hazır dudakların, sevinç duymaktan utanır olmuş, üzerine bir ağırlık çökmüş. Tatlı ürkekliğin vakitsiz bir uyuşukluğa dönüşmüş. Yağız bir tay gibi yerinde duramayan bedenin yaşlı bir kaplumbağa gibi yavaşlamış.
Sayfa 301Kitabı okudu
