SON DANS -1
O eve hiç gitmek istemiyordum. Yine de ayaklarım sürüklüyordu beni. Yol boyunca öylesine değişik duygularla yürüdüm ki. Sanki bir şey olsun, bir şey olsun da beni yolumdan alıkoysun istedim.
Zaten bir süredir kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Yorgunum. Hiçbir yere sığamıyorum. Bir boşluktayım sanki. Boğulduğumu, nefes alamadığımı
Ah Selilm’im. Bana anlatsan dinlerdim!
Seni tanımadan önce ağaçların çiçek açtığı ve yaprak döktüğü mevsimleri hep kaçırırdım derdi resim yapmayı sevdiğim halde denizin mavisini bilmezdim yaprağın yeşilinin her mevsimde değiştiğine dikkat etmemiştim seni tanıdıktan sonra o güne kadar tabiat resmi yapmayı sevmediğim halde bir ağaç bir yaprak küçük bir ot bile çizmiş olmadığım halde ve
İletişim YayınlarıKitabı okudu
Bu bir dramdir (eğitim hayatim )
Ben kucucuk cocuktum okula basladigimda. Bana okucak misin diye sormadilar ki. Verdiler elime kitabi defteri. Bunlari öğreneceksin dediler. Ali ata bakla basladik yola. İlkokulda iki siir ezberleyip carpim tablosunu da ezberleyince caliskan ilan ettiler beni. Artik caliskan olmustum. Bu sefer sormaya basladilar buyuyunce ne olmak istiyorsun. Level
… Mûtenâ
+ “Nasılsınız?”
cümlesiyle bir çırpıda yanında bitivermişti küçük kız. Kelime dudakları arasından kayarken, ayakları da aynı hızla adımlarını taşımıştı sanki yamacına. İki hareket aynı anda vuku bulmuş, birbirine diş geçirmişlerdi aynı zamanda. Sorunun muhatabı olarak, bu cıvıltı üzerine, özenle yerleştirdiği kolunu koltuktan çekti, baş parmağını
Bir dakika, bir dakika, Galiba anlamaya başlıyorum şu, 'Geçmiş yok, gelecek yok,' lafını. Bak heyecanlandım şimdi.
Sayfa 222Kitabı okuyor
Bir dakika, bir dakika. Galiba anlamaya başlıyorum şu "Geçmiş yok, gelecek yok" lafını. Bak heyecanlandım şimdi. Açıkcası dillere pelesenk olmuş, herkesin yerli yersiz kullandığı bir laf olarak gördüğümden çok sallamamışım, ama şimdi sen "boşluğa atılmış zihin görüntüleri" deyince... Ne olur hızlanma, burada kalalım biraz. Şunun üzerinde bir duralım, şu senin "zaman yok" lakırdını da çözmeme yarayacak sanki bu.
Mona YayınlarıKitabı okudu
200
200. gün... Hayatımın en kötü 200 günü. Bunun böyle olması çok olağan dışı bir şey değil. Bana eğer bu ayrılıktan önce "ayrılık olursa nasıl olur" diye sorsaydılar, hemen hemen şu anki gibi bir durumu tarif ederdim. Yani beklenti dışı bir şey yok. Bu süreç ne kadar sürerse, bu günler de 201, 202... diye devam eder. Tabii ki de umut
Bak heyecanlandım şimdi:
Tam tamına sekiz yüz roman odanın üç duvarını tavana dek kaplıyordu; kitaplar, hafif uzun yuvarlak dikdörtgen sırtlar, sıra sıra, sanki duvarlar dikine döşenecek çok renkli tuğlalar için özel yapılmışçasına dizilmişti. Alfabetik olarak sıralanmışlardı.
