ON DOKUZUNCU YÜZYILIN SONLARINDA RUSYA, %80 İLA 90'I OKUMA YAZMA BİLMEYEN, BİRBİRİNDEN HABERSİZ NÜFUSUYLA, UÇSUZ BUCAKSIZ VAHŞİ BÖLGELERİYLE, KÖLE GİBİ ÇALIŞAN MİLYONLARCA İNSANIYLA (?), CEHALET VE ZORBALIGIN PENÇESİNDE BÜYÜK TOPRAK SAHİPLERİ HESABINA ÇALIŞAN MİLYONLARCA KÖYLÜSÜYLE HENÜZ "BARBAR BİR ÜLKE" İDİ.
İŞÇİLERİNİ ACIMASIZCA SÖMÜREN AĞIR SANAYİSİ, TÜM MASRAFLARINI HALKIN ÜZERİNE YIKMIŞ ŞARK USULÜ LÜKS İÇİNDE YÜZEN SARAYIYLA KENDİNİ TARİHİN BİLDİGİ EN VAHŞİ POLİS GÜCÜ OLAN ÇARLIK POLİSİYLE KORUYAN BİR ÜLKE. ..
On birinci yüzyılda İtalya'ya Normanlar adında yeni bir unsur geldi. Normanlar bir bakıma "barbar" istilacıların son kuşağıydı zira 911'de Fransa'nın kuzeyindeki Norman- diya'da yerleşmiş olan Vikinglerin soyundan geliyorlardı
Sayfa 45Kitabı okuyor
“Saraylar da öteki devlet yapıları gibi, bağımsız devletin ayrılmaz parçalarıdır. Bizi tarihimize bağlayan halkalardır. Milli onurun gözle görünür eserleridir. Dün padişahınsa, yarın halkın malı olur. Bence bugün Edirne şehri sınırlarımızın içindeyse, biz bunu Enver Paşa’ya değil, hatta Lozan Sulhu’na değil, Sinan’ın Selimiye’sine borçluyuz. Selimiye orada durdukça, Edirne de bizim sınırlarımızın içinde durur, hepimiz toptan ölmedikçe... Çünkü hiç kimse, Selimiye’yi hiçbir yerine sokamaz. Onu artık hiçbir barbar da yıkamaz. Saraylar kardeşim, ancak içi sanat eserlerimizle dolu müzelerimiz olabilir. Ötesi demagojidir. Bize hiç yaraşmaz.”
TarkanKitabı okuyor
Şiddetin izlerini hiçbir nezaket silemez.
Sayfa 237
Voltaire, “İnsanların barbarlıktan medeniyete geçerken attığı adımların neler olduğunu bilmek istiyorum.” dediğinde barbarlık ile medenîliğin hangi kriterlere göre belirlendiğini sormaktaydı. Voltaire acaba bu soruyla maddi-teknik ilerlemeye mi yoksa ahlakî-insanî tutuma mı atıfta bulunuyordu?
Sayfa 47Kitabı okudu
Lozan zaferi
Evet, efendiler, bugün en küçük cihadı başarıyla bitirdik, en büyük cihada başladık… Ve bu en büyük cihadın öncü çarpışması, şimdi şu anda Lozan'da meydana gelmektedir. Ve ne iyi silsile: Muharebeyi sevk ve idare eden de yine müthiştir Dâhi Başbuğ'un sağ kolu değerinde olan İsmet Paşa'dır. Birkaç ay evvel, millete, millet temsilcilerine ve millet reisine dayanan İsmet Paşa, Afyon, Uşak ve Kazancı dağ ve bayırlarında top gümbürtüleri, mitralyöz ve tüfek çatırtıları içinde, tel örgülerini muazzez Türk gövdeleriyle örterek, mukaddes Türk kanıyla yollar açarak, İzmir ve Bursa'yı, bütün Batı Anadolu topraklarını düşmanın barbar tahakkümünden kurtarmıştı; bugün yine o muzaffer kumandan, göz ve kulağı inciten ve tırmalayan bir muharebe meydanında değil, yumuşak halılar üstünde, yeşil ve süslü bir masanın önünde, yalnız mülayim insan sesleriyle hafif kalem gıcırtıları işitilen sakin ve
sıcak bir odada çarpışmaktadır; bu çarpışma, bu akla dayalı muharebe, dekoruyla ters orantılı olarak askeri muharebeden daha çetin ve daha müthiştir.
Şapka inkılabı sırasında "şapkanın orta yerine bir ay-yıldız koyalım. Diğer milletlerden farkımız belli olur," diyen Yahya Galip Bey'e İsmet Paşa şöyle çıkışır: "Biz bunları farkımız olmasın diye yapıyoruz, sen bize ne teklif ediyorsun?" Nurullah Ataç'ın devletten ve aydınlardan talebi tam da budur: Batıdan farkımız kalmasın diye çabalamarı.
Sayfa 197
Bozulanı yeniden yapmak, taklit etmek yerine icat etmek, kendi güzergahımızı "yaratmak"ve bizi yolumuzdan alıkoyan sipariş üzerine yapılan, hazır, dondurulmuş biçimlerden kurtulmak kararlılığına sahip olmalıyız.
Sayfa 149
Altın, şüphenin hakim olduğu yarı barbar memleketlerde kullanılır, ancak avam takımının üstünde görülür ve bu maddede, sahiden ilkel ve adi bir şey vardır.
sen o lanet çeneni kapatır mısın yoksa zor mu kullanalım :))
Osmanlılar hain, barbar ve çok kötüydüler; hayvandan farkları yoktu
Sayfa 28 - Bilge Kültür SanatKitabı okuyor
Türk olarak başka türlü olduğumuzu, barbar ve geri kalmış olmadığımızı hissetmek için Batıya karşı çıkıyoruz sanki. Biz Doğuya da Batıya da sahip çıkabiliriz oysa. Kültürümüzü zenginleştirecek bu evrensel özelliğimizi belki bilmeden baltalıyoruz.
Sayfa 130Kitabı okuyor
"Ben de tarihçiler arasında çok yaygın görülen bir kusurdan mustaribim: Kendi çagımdan çok geride kalmış yüzyıllarla ve kendi yaşamından çok ele aldığım kişilerin yaşamıyla ilgileniyorum. Pön savaşlarını, Galya savaşlarını veya barbar istifalarını sor, bir daha beni susturamazsin. Kendi ülkemde, kendi bölgemde yaşadığım savaşları, bazen görgü tanığı olduğum, dostlarımı yitirdiğim, kurbanları arasında yer almama ramak kalmış çatışmaları sorarsan, ağzımdan iki veya üç cümle ya çıkar, ya çıkmaz. Bana Cicero'yu sor, Attila'yi sor, dilim çözülür birden. Kendi yaşamımdan söz et, suskunluğa gömülürüm yine."
Sayfa 80
