Ben ne okudum, ne kadar okudum, ben neler yaşıyorum, yazarımız Hikmet Bey neler yaşıyor...
Kafamda deli sorular...
Kötü kitapları okumak sanırım bende bir bağımlılığa yol açtı ve artık iyi kitaplar okumak beni kesmiyor ama kötü kitaplar öyle mi...
Elime alıyorum ve bırakamıyorum, müthiş bir zevk alıyorum ve hemen bitirmek istiyorum.
Sanırım ben iyi değilim, olsun yola devam, hep daha kötüsüne!
Şimdi kıymetli Hikmet Bey'in kitabından birkaç kıymetli alıntı bırakacağım aşağıya, gerisini siz anlarsınız zaten:
"Kırmak istemediğin insanlar seni saf sanıyor"
"Nefes alınıyor ya, yaşamak sayılıyor"
"Kitaplardan başını kaldırma ufaklık, dünya kötü bir yer... "
"Hiç aşık olamadık mesela, biz sade özendik."
Albert Camus gelip de yabancılaşmayı Oğuz Atay karakterlerinde görmeli :) Meursault ve Hikmet Benol. ‘Ben’ olamayan farklı farklı Hikmet’ler… Meursault’un kayıtsız yabancılaşması mı Hikmet’in gürültülü, saldırgan yabancılaşması mı… İki yazarı da çok sevsem de Oğuz Atay hep daha önde geliyor benim için.
Kitap boyunca elimde olmadan
