(...) hatırlarken hissettiğim hayatın boşluğu ve anlamsızlığı duygusunu, o zaman da hissettiğimi hatırlıyorum. Ama o zaman bunu şimdiki gibi, hikaye ettiğim bütün bir alemin kafasızlığı ya da daha kibar bir şekilde mantıksızlığıyla değil, bir çeşit üzücü ciddiyetsizliğiyle açıklar, bunu çok fazla dert etmez, hatta gülerek gururla benimserdim.