"Teşekkür ederim," dedim, "Her birinize Hayatıma girdiğiniz için.."
O gün benim hayatımı değiştiren en büyük adımı attığım gündü. Yerin altında konuştuğumuz hiçbir şey yerin altında
kalmamıştı, kalmayacaktı. Evim dediğim yer değişecekti, odam dediğim yer değişecekti. Ben değişecektim ve içimdeki kumru uçmayı yeniden öğrenecekti.
Kendime sözüm olsun.
Ne yapmalı? Bugüne kadar sürdürdüğüm gibi, çevremdeki kişilerin davranış ve tutumlarını bilinçsiz bir aldırmazlıkla benimseyerek bu renksiz, kokusuz varlıkla yetinmeli mi; yoksa, başkalarından farklı olan, başkalarının istediğinden çok farklı, köklü bir eylem isteyen gerçek bir insan gibi bu miskin varlığı kökten değiştirmeli mi? En basit sorunların çözümünde bile bocalayan bu sözde devrimci gölgeyi, hiç düzeltmeden, biraz olsun çekidüzen vermeden, amaç edindiğimiz ülküleri gerçekleştirmek için hemen kavganın ortasına atıverelim mi? Kendini yönetmeyi beceremeyen kişileri, toplumları yönetmek, onlara yeni yollar göstermek için hemen başa geçirelim mi? Yoksa, toplu eylemlerde kütlelerin başına bela olan zayıf kişilikleri önce sert ve sıkı bir sınavdan mı geçirmeli?
Ben kendimi yeterli görmüyorum. Ne için yeterli? Her şey için. Topluluğun eylemine engel olabilecek sorunlarımı çözmeden, onu güdebilecek sorunlarımı çözmeden, onu güdebilecek güçte olmadığımı seziyorum. Başkalarına söyleyecek bir sözüm olabilmesi için önce kendime söz geçirmem gerektiğine inanıyorum. Bana bugün, ne yapmalı? diye soracak olurlarsa, ancak, önce kendini düzeltmelisin, diyebilirim. Bir temel ilkeden yola çıkmak gerekirse, bu temel ilke ancak şu olabilir: Kendini çözemeyen kişi, kendi dışında hiçbir sorunu çözemez.
Sayfa 93 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
“Hiçbir şey yapmayışım keşke tembelliğimden ileri gelseydi. Tanrım,keşke öyle olsaydı. Kendime ne kadar çok saygı duyardım. İsterse tembellik olsun, benim için “Kim bu adam?” Diye sorulunca, “Tembelin biri.” Cevabını verirlerdi, ben de bunu duymaktan son derece keyif duyucaktım; demek benim de bir niteliğim ve hakkımda söylenebilecek bir sözüm olucaktı.”
Kendime sözüm: Olup biten her şey, beni daha iyi, daha temiz biri yapsın. Kirletemesin. Tortular biriktiremesin kalbimde... iyi olacak... Bitecek bunlar. 2024 sağduyu yılı olsun. Sakinleşelim.
Meriç AcemiKitabı okudu
_Bazı insanlar kendi güneş sistemlerinde yaşarlar. Onları orada ziyaret etmek gerekir.
_En derin denizlerde boğula boğula becerirsin tek bir nefesle yaşamayı. En yüksek uçurumlardan düşerken öğrenirsin uçmayı. En derin yaralarla başlar en derin gülücükler.
_Sevdiğiniz insanları düşünüyorsunuz, ama daha derine inin, sonunda sevdiğinizin onlar
Kendi kendime:
-Madem yazma imkânım var, neden yazmayayım? diye sorduktan sonra kendimle sohbeti sürdürdüm: Ama ne yazacağım? Çıplak ve soğuk dört taş duvar arasında, ayaklarım özgür olmadıktan, gözlerim ufku görmedikten sonra, bütün günümü kapımın gözetleme deliğinden karşısındaki kasvetli duvara düşen beyaz lekenin yavaşça ilerleyişini
Sayfa 10
_Kadın olsam hayat kadını olurdum.
_Bir çiçeğe konan kelebek olmaktansa, bir boka konan sinek olmayı tercih ederim.
_Kelebeklerin ve arıların arzuladığı bir çiçek olmak varken, sinekleri cezbeden bir bok parçasıydım.
_Beni soğuk, kibirli, ukala falan bulduysanız sizi sevmemişimdir. Sevdiğime kedi gibi olurum ben.
_Yeterince dürüstsen, fazlasıyla
_Psişe, insan zihninin, bilincinin ve bilinç dışının tamamıdır. Galaksilerin ardında tanrıyı aramayı hayal edemeyiz. Her şey psişenin ürünüdür. Eski yunanca'daki psyche sözcüğü, "kelebek" anlamına gelir." Latince'deki animus ruh ve anima can, eski yunanca anemos rüzgar sözcüğüyle aynı köktendir.
_Vücudun merkezi de başta
Ben değişecektim ve içimdeki kumru uçmayı yeniden öğrenecekti.
Kendime sözüm olsun.
Ben değişecektim ve içimdeki kumru uçmayı yeniden öğrenecekti.
Kendime sözüm olsun.
Bırak ölçmeyi, "uzak" diye bir şey düşün Burada yaz mi, orada da yaz olsun. Kiş mi burada, orada da kış olsun.
Ben orada olayım..
Uzakların en uzağında...
Ve çok uzak olsun..
Sana ve gerçeğime uzak...
Uzakta.
Çılgın mıyım?
Ben, hangi uzakta?
Böyle olmayı düşündüm: Yitmeyi. Yitecektim. Yitmiş bilinecektim, izim kalmayacaktı. Yoktum. Yok değilsem de, kimbilir nerelerdeydim?.. Var mıydım?.. Yittikten sonra üç kış geçtiğinde ne olacaktım?.. Üç kış geçmesine kalmadan ne olmayacaktım ki?..
Sözüm sana değil, -kendime. Delirmek için, -aklımca.
Döndüm sonra, evime geldim, -yakınların en yakınında olmak için.
Sayfa 6 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
