Öncelikle kitabı tek solukta okudum. Yazarın hikayesinin özgünlüğü, anlatım biçimi, tek kelime ile şahaneydi. Başta karman çorman bir hikaye gibi gelmesinin sebebi daha önce pek alışık olmadığım bir kurgu yöntemiyle yazılmış olmasından kaynaklanıyor.
Neyin gerçek, neyin sahte, neyin hasta, neyin sağlıklı, neyin şizofren, neyin değil tüm bu gerçek ve hayal sorunsalı okuyucuya bırakılıyor. Kitabın tek bir başlangıcı ve tek bir sonu yok. Öyleki ben herhangi bir şeyi iddia etsem yanımdaki okuyucu tam tersini söyleyebiliyor, ve burada da kimin haklı kimin haksız olduğu yine net bir şekilde ortaya çıkmıyor.
Dediğim gibi anlatım biçimi güzel ama kurgusu, hikayenin olay örgüsü bir o kadar farklı ve beyin yakıcı bir şekilde gelişiyor. Hikaye de küfür, cinsellik elbet kullanılmış ve karakterlere yeteri kadar dağıtılmış ben bir abartı göremedim.
Zaten bay şair gibi bir adamdan da böyle lümpen bir hayat beklenir dedim kendi kendime.
Hikaye de anlatılan her olay, her durum tam olarak, gerçek ve hayal algısı üzerine kurulu bir denklemden ibaret. Sıradan bir aşk hikayesi okuduğumuzu zannederken bunun aslında bir alt metin olduğunu görüyoruz. Kitabın tüm düzlemine yayılan algısal gerçeklik bu küçük hikayelerle veriliyor.
Felsefeyi, psikolojiyi derinden etkileyeceğini düşündüğüm bu kitabın çok değer görmemesi aslında beni şaşırtmadı. Çünkü anlaşılması mücadele gerektiren, beyin yakan kurgusu, süpriz finali ve okuyucunun zihnini ve algısal anlamda allak bullak edip yepyeni bir pencere açmasına neden olacak bu kitabı herkese önermekle beraber, çok dikkatli okunmasını ince eleyip sık dokulmasını tavsiye ediyorum.
Ahmet Kutsi Tecer
Nermin Yıldırım 2019’un mart ayında Camino de Santiago’nun Portekiz ayağının kıyı rotasını bir arkadaşı (romanda da aynı ismi taşıyan Ogo karakteri) ile beraber yürümeye başlar.
i.hizliresim.com/lnzjz0h.jpg
Sırtında
Johann Wolfgang Von Goethe
Misafir‘de “ev” olarak adlandırılan bir tımarhanede geçen olaylar üzerinden kurgulanan çok katmanlı bir hikâye
