Korku aynı zamanda bedensel işlevlerinizi bir tehdide odaklar. Kalbiniz daha hızlı çarpmaya başlar; kan kaslar tarafından kullanılmak üzere sindirim sisteminden uzaklaşır; kaslara hizmet eden kan damarları artan kanı almak için genişler; deriye yakın damarlar büzülür, böylece bir kesik halinde kan kaybı önlenir. İşitme duyusu daha keskinleşir; daha fazla ışık almak için gözbebekleri genişler; böbreküstü bezleri kişiye kavgada güç vermek için bir sürü uyarıcıyı serbest bırakır.
Bütün bunlar savaşta veya kovalama da hayatta kalmaya yönelik hazırlıklardır. bu hazırlıkların ardından gelen savaşta adrenalin kullanılıp biter ve diğer bedensel sistemleri tüketir, böylece hazırlık halindeki artış azalır. Kan damarlari terk ederek sindirim sistemine ve diğer işlevlere geri döner.
Sayfa 196 - Altın KitaplarKitabı okudu
"Felaketlerin de kendine has kokuları olmasa, burnumuzdan gayri, köpeğinkinden daha hassas bir başka şammemiz (koku alma duyusu) olduğunu söyleyemezdim. Korku da bir önsezidir. Fakat vukudan kilometrelerce uzak değil, hemen hemen bir adım geridedir."
Sayfa 92Kitabı okudu
Silinmeyen ilk etkiler doğum anının kendisinden kalmadır. Bebek tarafından, ciğerlerinin çalışmaya başlamasından önce yaşanılan kan dolaşımındaki tıkanma ve boğulma duyusu belirgin bir korku yaratır. Bunun fiziksel etkisi (öksürüğe tutulma, kan dolaşımında hızlanma, baş dönmesi ve hatta bayılma) korku anlarında az çok yinelenme eğilimi taşır. Yani doğum travması dönüşüm arketipi olarak güvenliğin yitirildiği ve kökten bir değişikliğe eşlik eden ölüm tehdidiyle birlikte güçlü bir duygusal etkiyle kendini gösterir. Mitoloji ve din imgelerinde doğum (veya daha çok yeniden doğum) teması çok önemli yer tutar. Gerçekten bütün eşik geçişlerinde -yalnız rahmin karanlığından gün ışığına çıkarken değil çocukluktan yetişkinliğe ve yaşamın aydınlığından ölüm kapısının ardındaki ne olduğu bilinmeyen gizemli karanlığa geçişlerde de- doğumla karşılaştırma vardır ve ritüel olarak, pratikte her yerde rahme dönüş imgesi yoluyla temsil edilmiştir. Etnolojik bakış açısından çok psikolojik yönden yoruma açık olan evrensel mitoloji temalarından biri budur.
Mitolojideki su imgesi bu motifle yakından ilişkilidir ve tanrıçalar, denizkızları, büyücüler, çoğunlukla suyun koruyucuları olarak görünen sirenler (kuyular, su yolları, gençliği yeniden kazandıran kazanlar), göl hanımları ve öteki su perileri bu motifin yaşamı tehdit edici veya yaşam verici yönünü temsil ederler.
Sayfa 136Kitabı okudu
Korku duyusu...
Korkma duygumu yitirmemiş olsaydım, sanırım, paniğe kapılır, bunun bir rastlantı olmayacağını ileri sürerdim.
Sayfa 35 - Merkez kitaplarıKitabı okudu
Travmatize insanın yabancılaşma ve içinin ölmesi Virginia Woolfun bir bomba şoku gazisinin portresinde anlatılır:
''Ne güzel'' diye mırıldanırdı, Septimus'u dürtüklerdi baksın diye. Ama güzelliğin önüne bir duvar çekilmişti. Septimus'un, tat alma duyusu bile (Lucrezia dondurmaya, çikolataya, tatlı şeylere bayılırdı) kalmamıştı. Bardağını küçük mermer masaya bırakırdı. Sokaktan geçenleri gözlerdi; mutlu görünüyorlardı, sokağın ortasında bırıkıyor, bağırıyor, gülüyor, hiç yüzünden kavga çıkarıyorlardı. Ne var ki, Septımus tat alamıyordu, duygusuzlaşmıştı. Çayevinde masaların, gevezelik eden garsonların arasında her zamanki korku gelip çöreklenirdi yüreğine -duyularını yitirmişti.
Korku cezadan çok daha ürkütücüdür, çünkü ceza kestirilebilir bir şeydir, ancak korku belirsizdir ve o gerginlik sonsuz bir dehşet duyusu yaratır.
Anatomi
_ORGAN SİSTEMLERİ_
_Organ, belirli bir görevi olan doku grubudur. Doku, hücreler topluluğudur. Hücre ise canlıların yapıtaşıdır.
_Atom > Molekül > Hücre > Doku > Organ > Sistem > Canlı (Organizma)
_Çok hücreli canlılarda aynı yapı ve görevdeki hücreler birleşerek dokuları, dokular birleşerek organları, organlar birleşerek
işte o zaman, insanların yıllardır unuttuğu büyük korku, hayatı meydana getiren ne varsa hepsini kaybetme duyusu tekrar belirdi. Ve gündelik yaşayışın sıkıcı ve boş yanları, sabahleyin yatakta uyanma olayı, içilen ilk sigara, tramvay, ışıklı camekan, fabrikadaki veya dairedeki iş, başıboş dolaşma, çocuğun şımarıklığı, çok eski filmler gösteren sinema, yeni pabuçlar, piyango, cumartesi akşamı, -ötedenberi var oldukları halde- insan mutluluğunun simgesi kesiliverdi bir çırpıda; pek yakında tümünün ebediyen kaybedileceği seziliyordu zira.
Korku duyusu geçiciydi. İnsan bir gün korkar, ertesi gün unutur, hayatn ayrıntılarına dalar ve kahkahalarla gülebilirdi.
