Kamarada, denize bakan pencerenin önünde bir genç kız oturuyordu. Benim üniversite talebelerinden biriydi. Yalnız onun profilini görüyor, denizi seyrettiğinin farkına varıyordum. Tütün paketini, üzerine vurarak açtım, bir sigara sarmaya başladım. Bu sınıf halkın tavrını ne kadar iyi taklit ettiğimi düşünerek koltuklarım kabarırken, karşıdaki genç kızın dönüp bana baktığının farkına vardım. Sigara sarmakta devam ederek ve nihayet kibriti çakıp sigarayı yakarken, yüreğim ağzıma geldi. Çünkü bu defa tanınmıştım. Çok şükür, bugün artık ellerim sosyete hanımlarının ince, manikürlü elleri değil, çalışan alelâde bir kadının elleridir. Yapılacak tek şey, onun yüzünde beliren korku ve aynı zamanda sevinci görmemiş gibi davranmaktı. Halinden, yerinden fırlayıp bana gelmek istediğini hissettim. Ama ben bu ara bir taraftan sigarayı tellendiriyor, bir taraftan da onu görmezlikten geliyordum. Yavaş yavaş yüzündeki heyecan uçtu, gözleri yaşardı, aynı zamanda, şüphe ve acıyla doldu. Sigara biter bitmez, fıstık külâhını açarak içindekileri yiyip kabuklarını yere tükürmeye başladım. Bu, ona benim Halide Edib olmadığım kanaatini vermiş olacak ki, yüzünü tekrar denize çevirdi. Gerçi beni hiçbir zaman ele vermeyeceğini biliyordum ama, bana yardım eden vatandaşlar ölümle tehdit edildiği için beni tanımamasını kendi menfaati bakımından uygun buldum.
More'nin Ütopyasının bazı özellikleri
Adada elli dört kent bulunuyor, bunların hepsi
çok geniş ve muhteşem. Dilleri, adetleri, kurumları
ve yasaları birbirinin aynısı.
Her bir çiftlik evinde kadını erkeği en az kırk kişi yaşar,
ayrıca boğaz tokluğuna çalışan iki de köle.
Evin hanımı ve beyi bütün ev halkından sorumludur,
bunlar gayet ağırbaşlı ve olgun insanlardır.
özel mülkiyet
İnsanın zora karşı duruşudur hayat.
Kalp mi? Akıl mı?
Hevesler kalbi, sebatlar aklı besler... Aklın yolu birdir sözünün izahıdır sebatkâr olanın ömrünün tek bir hikayeden ibaret olması da...Akılla gidilen yolda varılacak hedef, ulaşılacak sonuç bellidir. Fakat heveskâr böyle değildir. Heves kalptir, kalbin ritmi her zaman aynı olmaz, en basit izahla kalbin ritimsel değişkenliği insana yön verir; heyecan, korku, sevinç, hüzün ve daha pek çok his bu ritimlerde değişkenlik yapabilme gücüne sahiptir. insan bu ritim değişimlerini fark edebildiğinde insan olduğunu anlar. Korktuğu ortamdan uzaklaşırken mutlu olduğu ana, mekana özlem duyar, heyecanı yaşatacak maceralar arar, uzaklaşmalar, özlemler, arayışlar yeni başlangıçlar yeni hikayeler ortaya koyar. Kalp vuracak, vurmalı her bir an, öykü yazan daktilonun tuşları misâli... Kalp de bir daktilodur aslında... İnsanın yaşam öyküsünü yazan, yazdıran bir daktilo; üzerinde gezindiği kağıdın adına "ömür" der insanlar hepsi o kadar. Daktilo kağıda, kalp ömre döker içten geçeni, olup biteni ya da olması muhtemeli...
Zamansa insanı bu ikisinden (heves/sebat) birinde kalmaya zorlar... İnsanın bu zora karşı duruşudur hayat. Ne kadar heveskâr olsa da yarıda kalmaz hiç bir başlangıç, biter her şey... Heveskarın istediği gibi başlasa da sebatkâr bir yolda son bulur bütün hikayeler...
_Hayat, sürprizlerle dolu bir kumardır ve hayatın ne olduğunu sadece kumarbazlar bilir.
_Eğer cesur değilsen samimi olamazsın, sevemezsin, güvenemezsin, gerçeğin peşine düşemezsin. O yüzden önce cesaret gelir. Ve diğer her şey onu izler.
_Risk al. Belirsizlik deme; merak de. Güvencesizlik deme; özgürlük de. Bu güvencesizlik, hayatın
Bizde Gizlenmiş bir Allah sesi var; ona kalp diyoruz.
Kalp
Bizde Gizlenmiş bir Allah sesi var; ona kalp diyoruz. Onun yapısı arzu ve haset olan etle, zulüm ve kuvvet olan kemikden başkadır. Onlara büsbütün yabancı olan kalp, çok kere aşk ve hayranlıkdır. Her adımda acılara ulaştırdığı için hayata dost olur. Bunca acının da yetmediğini, elemin elem doğurmasından sarhoş olduğunu söyler. Bazan da o
Ruhun Gemisi
Kaptanın Seyir Defteri -02- 01/02/2024
Öncelikle belirteyim teşbihte hata olmaz derler, bu bir ateş. Zihnime bulaşan bir hastalığın ateşi. Nasıl ve ne zaman yakalandım bu hastalığa hatırlamaya çalışıyorum. Bir sıralama takip etmeden aktarmaya çalışacağım. Öncelikle bir meslek olarak bakmadım yazma eylemine. Belkide bu nazarla bakmadığım için
Ölüm hikâyesini bitirdikten sonra Cezzar Dede şunları söyledi:
– Oyunumuza nasıl başladığımızı hatırlıyorum: Önce birer korku hikâyesi anlatmıştık. Ancak, korku ruhumuzda pek yer etmediği için daha sonra birer dinî konu seçtik. Şimdi ise aşk hikâyelerimizi anlatıp bitirmiş bulunuyoruz. Anlamadığım şu: Biz buraya nasıl geldik?
Bunun üzerine Ölüm,
Sayfa 202
RAGIP - 3
Düzlemesine giden sokağın sonunda yolun ikiye ayrıldığı yerde
Koca çınarların arasında hapsolmuş aile apartmanında yaşı 20ye yakın genç bir kız var
Bu genç kızın sabahtan başlayıp akşamın bir körüne kadar süren sade gülüşü
İki dudağının ardına saklanan sır, salya ile tatlı tatlı dökülüyordu Ragıp'ın kül tablasına
O esnada o gülüşü seyrederken
