Ekonomik sıkıntı çeken şaire bir arkadaşı pardösü hediye etmiştir, belli ki eşten, dosttan bulunan. Utana sıkıla, biraz da zorunluluktan bu hediyeyi kabul eden Orhan, ne yazık ki o iri cüssesiyle pardösüye sığmamıştır; arkadaşlarının gözünde fakir ve mağdur görünmek istemediği için de pardösüyü kolunda taşımakta, bu tür salvoları zekice savurmaktadır. Şairleri yağmur değil, hüzün ıslatıyor bazı şehirlerde.