01:11’
Elim uzandı yanıma, yatağın diğer ucuna. Hani, her uyandığımda gözlerimi sana açacaktım? Sözün vardı bana; kabuslarımdan araladığım gözlerimi, saçlarımı okşayıp sarılarak tekrar kapattıracaktın.
Sözüm vardı sana; her uykun bölündüğünde sana daha da sıkı sarılacak, kokunu çekecektim içime. Şimdi, ne sen varsın, ne de örtüler içindeki silüetin.
Yokluğuna sarıldığım güzel sevgili, diyeceğim sana.. çünkü unutulmak için çok güzelsin. Bazen düşünüyorum da, senden sonra kimse beni düzgün sevmemiş mesela. Kimse, geceleri beni uyutmaya çalışmamış, uyumamı beklememiş.
Gece oldu. Yine, kendimi bu kağıt parçasına birkaç cümle karalarken buluyorum. Farklı şeyler yazsam da sonları hep benzer oluyor. Yine ve yeniden, kendimi ev’ime dönmeye çalışırken buluyorum. Artık orada başkaları yaşıyordur ama en azından, ışıkları açık gördüğümde ‘biz’ aklıma geliyor ve ben yine seni düşünüyorum, her seferinde.
Bir zamanlar, aile gibi hissettirmiştin.
Sıcak bir yuva.
Güne uyanmak ve uyurken mutlu olmak için küçük de olsa bir bahane oluşturmuştun bana.
Artık bu mektuba bir nokta koymalıyım sanırım. Buruş buruş, karalamalar, kötü yazım ve senin tabirinle ‘incilerimin’ ıslattığı bir kağıdı okumak isteyeceğini sanmıyorum.
En parlak yıldız, bu gece senin üstünü örtsün; ne de olsa, benim en parlak yıldızıma tekrar ulaşma imkanım olduğunu sanmıyorum…
Güzel’in yıldızına..’
96 syf.
9/10 puan verdi
Olası bir insan topluluğu
Yaşam yalnız dinle oluşmuyor. Ekonomik alanları var, siyasi alanları var, kültür sanat alanları var. Mesela entelektüel bazı insanlar vardır, dinsizdirler. Hatta dinsiz olduklarını söylerler, olabilir. Kimileri de dinsizdir, fakat topluma faydalı olarak geçmiştir, hayatları. Şimdi onları itelim mi kenara? Hakkı dine mi verelim ve Allah’la kul arasındadır o hesap... biz hoşgörüden yanayız, ben o hoşgörüden yanayım. Yarın ben çok mutaassıp, çok dindar bir parti başkanını saygılayacağım. Liberal görüşlü olduğundan saygılayacağım, başkanımızdır.
beni hafifçe sevseniz olur mu?
hiç dokunmadan mesela
çok yaklaşmadan.
gözlerinizi gözlerime dikmeseniz olur mu?
korkutmasanız, telaşlandırmasanız olur mu beni?
yanına kıvrılıverseniz yalnızlığımın
aynı geceye baksak, aynı pencereden.
fakat hiç konuşmasak olur mu?
konuşursak kırılabilirim çünkü
kendimi yok yere üzmekte
hayret verici bir şekilde iyiyimdir ben.
Ne kadar da doğru:))
"Tek sen misin sanıyorsun? Kimi kedisiyle konuşur, kimi çiçeğiyle. Ben mesela kendimle konuşurum."
"Sana kızdım diyelim. Yolda yürürken kafamın içinde konuştuğumuzu düşünmeye başlarım. Sen bir laf edersin, ben sana cevap veririm. Sonra sen cevabıma cevap verirsin, ben
verdiğin cevaba cevap veririm. Böyle böyle kavgaya tutuşuruz. Sonrasında duruma göre öfkelenirim, hatta küserim, bir zaman sonra barışırım. Ne bileyim işte, duygudan duyguya girerim, ruhun bile duymaz. Üstelik bunu yapan tek kişi de değilim. Herkes aslında orada olmayan birileriyle konuşur. Ölülerle, dirilerle, geçmişle, gelecekle, kendisinde gizli başka bir kendiyle...."
Beyhude'nin Güncesi 2
Selamlar Beyhudem selamlar. Benim yine aklım karışık. Gelgitlerle dolu düşüncelerle boğuşmaktayım. Senin bıraktığın gibiyim ya da ben gittiğim gibiyim.(ikimizin pencereside aynı ,iki seçenekte aynı manzaraya bakıyor aslında) Değişen pek bir şey olmadı. Stabil bir hayat sürmekteyim. Bu stabillik beni fazlasıyla öfkelendiriyor. Ama öfkemi hep
Mesela ben çok gülerdim, çok konuşur saatlerce aynı konudan bahsedebilirdim. Ama bir şeyler oldu sonra gerçi bir şeyler hep oluyordu ama ben geç fark ettim işte, bazı konuları aşamadım, bazı şarkıları susturamadım, bazı cümleleri unutamadım ve kalbimi yaşanmışlıklardan arındıramadım. Birileri uzun uzun bir şeyler anlatıp durdu ama cevap veremedim hiçbirine. Çok sevdim herkesi ama kimsenin sevdiği olamadım çok şey sayıkladım kimse anlamaya çalışmadı. Sonra sustum, hep öyle olur ya zaten...
Türk Tarihi Üzerinde Toplamalar: Kitabın tam adı Türk Tarihi Üzerinde Toplamalar-Birinci Bölüm: En Eski Zamanlardan Başlayarak Apar Sülâlesinin Düşmesi Tarihi Olan Milâdî 552'ye Kadar şeklindedir. Kitabın hazırlanma ve yayımlanma macerasını önsözün sonunda Atsız şöyle anlatır: "Bu kitabı 1933'te yazmağa başlamıştım. Malatya Orta
"Ahmedî-Dâstân ve Tevârîh-i Mülûk-i Âl-i Osman"
Çalışma, Atsız'ın hazırladığı ve 1949'da Türkiye Yayınevi tarafından yayımlanan Türkiye Tarihleri I adlı eserin 1-35. sayfaları arasında yer almaktadır. Atsız'ın çalışması, Ahmedi'nin İskendernâme'sinin sonunda yer alan Osmanlılarla ilgili bölümün ilmî yayınıdır.
"Bilâ tefrik-i cins ü mezhep" bu ne demektir biliyor musunuz! "Hiç bir cins, hiç bir mezhep yok, yalnız Osmanlılık var!" demektir. Tanzimat cinsin, mezhebin arasında müsavat ilân ederek, onların ya hiç olmamasını, yahut bir olmasını istemiştir. Bu büyük emeli yalnız kâğıtlara yazmış, kanunlara geçirmiş, yani hayalde bırakmış, fiile çıkaramamış. Meselâ o yekpare, yekvücut Osmanlılık için tek bir lisan, tek bir milliyet, tek bir din, tek bir terbiye, tek bir tarih, tek bir maarif ibda edememiş.
Lâkin bu nasıl mümkün olurdu?
Pekâlâ mümkün olurdu! Eğer mümkün olmasaydı Osmanlılık yalanını ihtira etmekten ne fayda çıkacaktı?
Hakikaten ben de düşündüm. Unsurların hepsini kaynaştırıp tek bir lisan ile konuşturmadan, tek bir terbiye ile, tek bir maarifle yetiştirmeden "yekpare, yekvücut" bir müessese temin olunamazdı? Evet mutlaka Tanzimatçılar bu hayali hakikat yapacaklarına kaildiler. İlk defa kendilerinin mensup oldukları Türk milletini Türklere unutturdular. "Türk" kelimesini tarihlerinden, edebiyatlarından, "Türkiye" kelimesini coğrafyadan kaldırdılar. İşte muvaffak oldular. Demek bir millet kendi müessesatını, anavatanını, lisanını, hatta milliyetinin ismini bile unutabilirmiş.
Sayfa 213 - İnkılap YayıneviKitabı okudu
Fetih & Efsun
Bunun böyle olmadığını sen de
biliyorsun," dediğinde yutkundum.
"Zeki bir kadınsın."
Anlamıyorsun değil anlamazlıktan geliyorsun. Yapma.
"Zeki bir kadınım," dedim onun gibi.
"Hiç tanımadığım bir adamın soyadını
taşımam mesela."
Sadece onu izliyordum. Onun
konuşacağını anladığım yerde ben devam ettim.
"Sen de zeki bir adamsın, neden daha sayılı gündür tanıdığın kadınla evlenesin ki?"
Bahsettiğim sessizlik onun sinirle ve yüksek sesle kurduğu cümleyle bozuldu. Pamuk ipliğine sahip bir sessizliğin içindeydik zaten.
"Çünkü benim medeni halim o kadının canından daha önemli değil!"
Bu cũmle suratma bir tokat gibi çarptı.
Sayfa 224 - İndigoKitabı okuyor
