-Spoiler içerir-
Bu hikayede Zweig'in yine takıntılı denebilecek duygular yaşayan/yaşamış bir kadın karakterin kendi ağzından bir anısını okuyoruz.
Sosyal ortamlarda sıklıkla karşılaştığımız "etiketleme" bu hikayede dikkatimi çekti.
Hikayede bahsi geçen erkek karakter döneminde gayet başarılı, sevilen, arzu duyulan bir sanatçı. Sonra işinden oluyor yaşlanıyor kimsesizlerin kaldığı bir yerde kalıyor, köylüler tarafından alay konusu oluyor, tanınmıyor, saygı duyulmuyor. Fakat kim olduğu Margaret isimli karakterimiz tarafından ortaya çıkarıldığında kendisine saygı duyuluyor. Haliyle karakterimiz de mutlu oluyor, kendine güveni geliyor.
Kim olduğumuzu başkalarının bize olan bakışının belirlediğini gözlemliyoruz hikayede. Ve durup düşündüğümüz zaman, şuan kendimizle ilgili düşündüklerimiz hissettiklerimiz gerçekten bizim objektif bakışımıza mı bağlı yoksa başkalarının bizi nasıl gördüğüne mi bağlı diye düşünmeden duramadım. Kimim ben ? Sizdeki ben mi ? Yoksa hepinizin yargısından bağımsız ben mi ?
