Beni Burada...
Kaç gecedir, baskın yiyorum uykumda...
Geleceğini bilsem;
Seni karşılardım kapımda,
Buyur ederdim, ağırlardım...
Ama ne yapalım ki;
Sen sürprizleri seviyorsun
Ve anlık fırsatları değerlendirmeyi...
Pupa hava düşünceleri
Fakat Aomame gökyüzündeki hem yeni hem de eski iki ayı gerçekten görüyordu. Bu iki ayın ışıklarının altında gerçekten yaşamıştı. O ürpertici çekim gücünü teninde hissedebilmişti. Lider denilen adamı, otelin karanlık odasında kendi elleriyle öldürmüştü. Ensesindeki o noktaya ince, sivri iğneyi batırdığında uğursuz bir his eline geçmiş, hâlâ da tüm
101-ci otaq
Bu kitabı neçə il idi ki, oxumaq istəyirdim nədənsə alınmırdı. Hər cümləsi, hər ifadəsi bugünkü, yaşadığımız dünyanı xatırladırdı. Lakin bir çox hissələri mənə SSRİ dövrünü də xatırlatdı. İnsanların bir amal uğrunda kütləşdirilməsi, ərzaqların xüsusi bir çəkiylə alınması (sovetdə "talon"la alınırdı), hər kəsin məcburi şəkildə işləməsi, təkpartiyalı sistem (sovetdə də belə idi), gizli satılan məhsullar (sovetdə xüsusi "alverçilər" var idi), yeni dilin yaradıb insanları ana dilindən məhrum etmək (sovetdə dəfələrlə rəsmi dilimiz, əlifbamız dəyişdiririlib), ateizm və s. bu kimi xüsusiyyətlər tamamilə SSRİ dövründə ölkəmizin başına gələnlərlə birə-bir eyni idi.
Uinston Smitin və Culiyanın macəraları isə mənə görə yersiz uzadılmışdı. Uinstonun güvəndiyi insanlara mən də güvənmişdim. Onun hissləri çox gözəl şəkildə ifadə edilmişdi. Həqiqətən də, əsərin bəzi yerlərində bir ümid işığı görürdüm. Sonunu belə düşünməmişdim. Culiya mənə eqoist insan təsiri bağışladığı üçün tək üzüldüyüm obraz Uinston oldu. Bizim ikimizin də ümidlərimiz var idi axı. Culiya ilə son görüşlərində isə istəmsizcə ağladım. Çünki o hissəni oxuyarkən təsadüfən "If you want me" mahnısına qulaq asırdım. Mahnı ilə həmin hissələr səsləşdiyi üçün kövrəldim.
George Orwellə isə söz ola bilməz. Oxuduğun ikinci kitabıdır. Bir insan necə bu qədər geniş təsəvvürlərə malik ola bilər.
Eh, Uinston, gəl, mən sənin yerinə deyim: iki üstəgəl iki dörd edir.
1984
George Orwell
25 Mart 1974
Bireye ne oluyordu? Yahya Kemal kendisinc soru sorulmasından hoşlanmazdı. O, geleneği temsil ediyordu. Onunla tartışılamazdı. Kendisinc bir toplantıda genç bir adam soru sorunca yanındaki. ınc dönerek, 'Kim bu adam?” demişti. Osmanlı gosterişi sevmiyordu. Kuçuk saraylarda, ahşap evlerde oturuyordu. Tiyatroyu soytarılık, resmi küfür sayıyordu,
Sayfa 92Kitabı okudu
Ama kuşkucu bir çağda, deyim yerindeyse düşüncenin azap verdiği bir çağda yaşıyoruz ve bazen, bu eğitimli, hatta aşırı eğitimli yeni kuşağın eski zamanların insanlık, konukseverlik ve güleryüzlülük gibi değerlerini yitireceğinden korkuyorum.
Sayfa 191 - İş bankası kültür yayınları
O günden sonra Mısır’ın lisanına, sadaka vermek anlamına gelen yeni bir deyim yerleşti: Züleyha’nın gülümsemesi.
Sayfa 67 - Timaş Yayınları, 77. BaskıKitabı okudu
Abcd..:))
Yeni baştan düşündüm. Hayır ben 'insan' gibi, 'X' gibi genel bir deyim olmaya katlanamam; 'matematik profesörü'nün yerine geçen bir 'X' olarak Reşit Beyle aynı fonksiyonlarda bulunmaya razı olamam.
