Acaba iyi bir şey olacak mı? Hayır, dedim kendime. İyi şeyler birdenbire olur; bu kadar bekletmez insanı. Sürüncemede kalan heyecanlardan ancak kötü şeyler çıkar. Ya da hiçbir şey çıkmaz.
Hepimiz vahşiye özlemle doluyuz. Bu özlemin kültürel olarak onaylanmış pek az panzehiri var. Bize bu tür bir arzudan utanç duymamız öğretildi. Uzattığımız saçlarımızı duygularımızı saklamak için kullandık.
İnsanlar sürekli benden kaçıyormuş gibi geliyor. Sanki kimse beni sevmiyor… Hatta herkes benden nefret ediyormuş gibi… Dostlarım var, ailem var… Ama neden bilmiyorum, kendimi çok yalnız hissediyorum.