Ölürsem Şehit, kalırsam Gaziyim diyen
2232 Yıllık Şanlı bir Orduya güç yetiremezsiniz. 🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷
Bu vatan toprağın kara bağrında,
sıra dağlar gibi duranlarındır.
Bir tarih boyunca, onun uğrunda, kendini tarihe verenlerindir.
Orhan Şaik Gökyay
#199181248
Ecdâdımızın heybeti ma'rûf-u cihândır,
Fıtrat değişir sanma bu kan yine o
Ünlü düşünürlerin ölmeden önceki sözleri.
Az önce karşıma çıktı bu metin fazlasıyla ilginç geldi bana hoşuma gitti sizinle paylaşmak istedim.Benim en çok Beethoven'inki hoşuma gitti. Okuyunuz bana katılacaksınız, keyifli okumalar. :))
Vur, korkak herif, sonuçta sadece bir adam öldüreceksin. - Ernesto Che Guevara
Asıl ölüm, ilimden payını almayanlaradır. Faydalı ile faydasızı bilenler
"Batı İran'ı ezmek istemez, hatta sever"
Ş.Teoman Duralı
Daha önce "Lübnan bataklık olur" diyerek uyarmıştı. Felsefe profesörü Teoman Duralı şimdi de "Lübnan savaşı İran'a saldırının ön hazırlığı mı" sorusunu yanıtlıyor. "Yahudilerin en çok sevmeleri gereken millet Fars milleti olması lazım"
148 syf.
8/10 puan verdi
DÜNYAYI GÜZELLİK KURTARACAK!
Çünkü ego, tam bir ümitsizlik noktasında intihar eder.
Hermann Hesse'yi bana sevdiren 
Beyza'ya teşekkürler ^_^
Hermann Hesse, İsviçre'li ama Alman, Alman ama İsviçre'li! Her şeyin öncesinde insanlığın unutulduğu bir coğrafyanın, soğuk savaş dönemlerinde can bulmuş bir yazar. Ayrıca
Emperyalizm
Bilindiği gibi Atatürk, “Benim manevi mirasım akıl ve bilimdir, ” demiştir. ABD Türkiye’ye, “Atatürk’ün mirasını reddedin,” derken aslında “aklı ve bilimi reddedin” demek istemiştir. Çünkü ABD, hatta bütün Batı, aklı ve bilimi temel alan; düşünen, sorgulayan, üreten, bağımsızlığından asla taviz vermeyen, ulusal egemenliğin/demokrasinin tam anlamıyla işlediği Atatürkçü çizgideki bir Türkiye değil; aklı ve bilimi ihmal eden, dinle kandırılmış, düşünmeyen, sorgulamayan, üretmeyen, bağımsızlığa önem vermeyen, güdümlü bir başkanın/halifenin egemenliğinde yeniden Osmanlılaşmış, daha doğrusu “Osmanlıcılık” oynayan bir Türkiye arzulamaktadır.
Dünden bugüne basın tarihi
Markopaşa gazetesi 1947 - 1948 yıllarında haftada bir çıkan hükümete muhalif bir gazete. Gazetenin baş yazarı 
Sabahattin Ali . Sabahattin Ali bu yazıları ya isimsiz ya da başka bir isimle yazıyor. Gazetenin diğer yazarlari arasındaki en önemli isim 
Aziz Nesin .
2. Dünya savaşı sonrası, savaşa giren ülkeler kadar kötü durumdayiz o günlerde. Geçerli olan üç yönetim şekli var dünyada. Biri, Sovyet Rusya önderliğinde komünizm, diğeri Almanya liderliğindeki faşizm ve sonuncusu da ABD ve İngiltere eksenli emperyalizm. Savaş bitmiş faşist blok yenilmiş ve dünya ülkeleri yeni rollerine hazırlanıyor. Biz de dinsiz komünistlerin (!) yanında yer almayacagimiza göre ABD'nin yani emperyalistlerle birlikte yer alıyoruz. O zamanki abilerimiz çok değil daha 20 yıl önce denize döktüğumuz emperyalist güçleri , önlerine kırmızı halılar sererek geri çağırıyor. Tarihten hiç ders almamış olacaz ki, bu güçler bu sefer bizi ekonomik olarak işgal ediyor.
İşte markopaşa o günlerin tek muhalif gazetesi. Markopaşanin matbaalari basılıyor, gazeteleri dagittirilmiyor, protesto ettiriliyor, yazarları tutuklanıyor, hatta başka başka şeyler...
Sabahattin Ali'nin o yıllarda yazdığı yazılarin tarihini görmeyin, bugün aynen geçerli yazılar. Yıllar değişiyor, sorunlar aynen yerinde.
Son olarak, bu kitapta Sabahattin Ali'nin markopaşa ve türevlerindeki yazılarını bulabilirsiniz. O yazıları okuduğunuz zaman ne kadar vatansever biri olduğunu göreceksiniz. Bence onu bu şekilde tanımak daha doğru.
Tavsiye etmenin ötesinde, mutlaka okuyun ..
Osmanlı Devleti bir İslam devleti miydi?
Osmanlı hanedanı, islamı, gazayı bir devlet ideolojisi olarak benimsemiştir. Osmanlı Devleti'nin bir gaziler devleti olduğu tarihi bir hakikattir. Bütün Osmanlı sultanları, en sonuncusuna kadar, kendi unvanları arasında Gazi, Mücahit unvanına önem verirler. Bugün nasıl ABD demokrasi ideolojisiyle bir emperyalizm peşindeyse, Osmanlı da en ileri gaza temsilciliğini, siyasi üstünlük ideolojisi olarak benimsemiştir. Osmanlı Devleti aslında kelimenin tam manasıyla şeriatçı bir İslam devleti değildi. Sultanların daima şeriatın destekleyicisi, İslam'ın koruyucusu olduğu iddiası doğrudur. Ama Osmanlı'da şeriat kanunları yanında devlet kanunları, sultani kanunnâmeler de yürürlükteydi. Fatih'in kanunnâmeleri (ceza kanunnâmesi dışında) sultanın iradesine dayanan devlet kanunlarıdır.
II. Abdülhamid zamanında İngiliz emperyalizmine karşı padişahın Pan-İslamizm siyasetini benimsediği biliniyor. Îngilizlere karşı, Hindistan'da, Orta Asya'da, Afrika'da İslam'ı yaymak için hilafet politikasına öncelik verilmiştir. Yani siyasi amaç gözardı edilemez
Sayfa 43Kitabı okudu
Cohen, Büyük Britanya'da ırkçılığın, emperyalizm devrinin tesadüfi bir ürünü, İngiliz tarihinin kazai bir olgusu değil, "British way of life" (Britanya tarzı hayat) denilen şeyin kopmaz bir parçası olduğuna dikkat çekiyor. İki savaş arası dönemde bazı İngiliz futbol takımlarının "Commonwealth" (İngiliz Uluslar Topluluğu) ülkelerine dönük turneler düzenlemeleri anlamlıdır; Liverpool bu turnelerde Güney Afrikalı birkaç mükemmel beyaz oyuncuyla sözleşme imzalamıştı. Ama ingilizler kalplerinin derinlerinde, futbolu en kadim mülkleri sayıyorlar ve "daha aşağı milletlerle" işbirliği yapmaya veya düzenli ilişki kurmaya hiç ilgi duymuyorlardı. FİFA 1904'te İngilizler katılmaksızın kuruldu, İngiltere milli takımı dünya şampiyonalarına ancak 1950'den itibaren katıldı; ilk katıldığı turnuvada da onur kırıcı bir biçimde, küçük gördüğü ABD'ye elendi.
Sayfa 209 - İletişimKitabı okudu
