Jön Türkler’in halkçılığa, parlamentarizme, özgürlükçülüğe, adalete vb. ancak devletin kurtarılması amacı doğrultusunda prim vermiş olmaları, düşüncede olmasa da uygulamada muhafazakâr olmaları sonucunu doğurmuştur. Cumhuriyet döneminde de benzeri bir durumla karşılaştığımız açıktır. Bu dönemde de her şeye hâkim olan ve her şeyi kontrol eden devlet imgesi, Jön Türkler’den kalan bir miras olarak, günümüzde de yaygınlığını ve güçlü etkisini korumaktadır. Düşüncede “ilerici” fakat uygulamada muhafazakâr olmak, son yüz elli yıllık tarihimizde bize özgü bir tuhaf geleneğe dönüşmüş görünüyor.
"Mutlu anlardan geriye kalan eşyalar, o anların hatıralarını, renklerini, dokunma ve görme zevklerini bize o mutluluğu yaşatan kişilerden çok daha sadakatle saklarlar."
Sayfa 80Kitabı okuyor
"Bunun dışına çıkamayız, dünyanın düzenini değiştiremeyiz, bizi parçalayıp dağıtan şeye dayanmaya, bizi ezen şeyi sırtımızda taşımaya mahkumuz, bize kalan tek şey, -kendimiz de ölmeden önce ve sonuncu ölüler biz olmadan- ya
yok olup gitmek ya da öldürmek; yüksek sesle söylüyorum, üçüncü bir yol imkansızdır."
"Saygısızlık ve şüphecilik, evrenimizi deneyimlemek için bize kalan tek yoldur."
"Utan Sully!" diye serzenişte bulundu Jonathan. " Aptallık etme! Biz ne yapmaya çalışıyoruz? Eğer dostluğumuz zaman ve mekan gibi şeylere bağlıysa, sonunda zaman ve mekanı yendiğimizde, kendi dostluğumuzu da yıkmış oluruz! Ama mekanı yendiğimizde, geriye yalnızca burası kalır. Zamanı yendiğimizde, bize kalan yalnızca şimdi'dir. Burayı ve şimdiyi paylaşacağımıza göre, nasıl düşünemezsin sık sık birlikte olacağımızı?"
Birçokları anlamayacak olsa da anlatmak zorunda olduğumuz, gecemizi gündüzümüze katarak insanlara hatırlatmakla yükümlü olduğumuz şeyler var. Her ne kadar menfi duyguların coştuğu bir hengâmda, akıl ve analiz gözden düşse de bir okuyan, bir lahza olsun üzerine düşünen birileri olur diye anlatmamız gereken şeyler var. Zira menfi galeyan, tarih
Gözlerinin önünde olmaktan daha güzel ne olabilirdi, öylesine kederli, öylesine biçareyken, bir güneş gibi doğarsın, gönül bahçemize. Yarım kalan sözümüzü, hatırlat her daim bize.
Hilafetin kaldırılmasının, Kürt eşrafı için çok daha büyük bir anlamı vardı: Kürtlüğün daha önce İslâm’la özdeşleşmesini sağlayan ve Kürt-Türk ittifakının tek garantisini oluşturan din kardeşliğinin sonu anlamına geliyordu bu. Halifelik meselesi üzerinde, TBMM’de Kürt mebus Yusuf Ziya ile Mustafa Kemal arasında geçen şiddetli tartışma, Batılılaşmış Kürtlerin de bu tepkileri paylaştığını gösterdi. Şeyh Sait’in Kürt ulemasına ve aşiretlerine yolladığı mektuplar bu konuda daha da nettir:
"Daha önce ortak bir hilafetimiz vardı ve bu, bizim dindar halkımıza, Türklerle aynı topluluğun bir parçası olmanın derin bir hissiyatını veriyordu. Hilafetin ilgasından beri bize kalan tek şey Türklük baskısıdır."
Sayfa 109
"Evet. İnanç sistemimizi aldığımız eğitime, deneyimlerimize bağlı olarak oluşturup güçlendiriyoruz. Bize söylenen sözleri gerçek kabul ediyoruz: 'Hayat çok zor ve çok adaletsiz, 'Hayatta daima savaşacaksın... Otomatik bir biçimde hareket ediyoruz. Hiç durmadan geçmiş döngüleri tekrar ediyor ve sürekli gelecek için endişeleniyoruz. Zihnimiz bizi sürekli şimdiki zamanın dışında tutuyor."
Sayfa 173Kitabı okudu
Babam pasta yapmayı nereden biliyor :)))
En kısa anlatımla vanilya, vanilin'i de içeren geniş ve doğal bir formü le sahip. Çubuğu kokladığımzda veya çubuğun içindekiyle aromalan dırılmış bir besin yediğinizde sadece vanilin değil asetaldehit,forforal, öjenol, metil sinamat gibi sayısı 200'e ulaşan farklı aroma molekülü daha duyumsuyorsunuz. Ne var ki vanilin molekülü baskın yapısıyla geri kalan 199 molekülün kat be kat önüne geçip tek başına bize bütünü çağrıştırmaya yetiyor. Buna bir de tükettiğiniz gıdayla beraber gelen sözel veya görsel yönlendirmeleri ilave ederseniz, aslında sadece vanilin yiyor ama kendinizi vanilya yemiş gibi hissedebiliyorsunuz.
