Neden sadece insanları kurtarmaya kalktığında kahraman olursun? Neden diğer canlılar önemsiz görülür. Bu şerefi insanlara kim verdi? Hayır, insanların kurtarılmaya ihtiyacı yok. Onlar zaten hak ettiklerinden daha iyi şartlarda yaşıyor.
Farabi cahil insanı “bilgisiz insan” olarak tanımlar. Ve şöyle der: “Cahil insan (bilgisiz insan) yeme, içme, zevk peşinde koşan insandır. Bunların bazıları rahatlığın verdiği bolluk ile öfke duyularını kaybetmişlerdir. Bazıları ise tam tersine rahatlığın verdiği bolluk ile son derece öfkelidirler. Bunlar genellikle şehvetine düşkün insanlardır. Bedensel zevklerine tutsak olmuş bu insanların kendi arzuları dışında hiçbir hedefi yoktur. Onlar bu düşkünlüğün içinde debelenirken düşünmek, öğrenmek, sorgulamak gibi yeteneklerden de mahrumdurlar. Tamamen dünya zevklerine kendilerini kaptırmış bu insanlardan kendi nesilleri de zarar görecektir.
Haksızlık, başka insanların da bu haksızlığı yaptığına dikkat çektiğinizde ortadan kalkmıyor.
Sayfa 28Kitabı okuyor
“ Ömrümde böyle sıkılmadım! Bütün bu insanların ruhsuzluğu ve gürültüsü, anlamsızlığı ve önemli adam havaları yok mu! "
6.cilt
2."Ey kavmim! Ölçüyü ve tartıyı adaletle yapın. İnsanlara eşyalarını eksik vermeyin."
Hûd sûresi, 85
...
Ölçüyü ve tartıyı noksan yapanlar, hayırlarını boşa gidermiş olurlar. Çünkü bu davranışları ve neticede kazançları haramdır. Haram kazançtan yapılan harcamanın hayır ve iyilik sayılmayacağı ve makbul olmayacağı bilinen bir gerçektir. Haramla iştigal eden, alışverişe hile karıştıran ve böylece insanların haklarına tecavüz edenler, ellerindeki malı mülkü yitirdikten başka, kıyamet gününde de bunun çetin azâbını çekerler. İşte bütün peygamberler, insanlara karşı şefkat ve merhametle dolu oldukları için, toplumlarını ve bütün insanları hem dünyada bir felâketten, hem de âhirette can yakıcı bir azâptan korumak maksadıyla, en açık biçimde uyarmışlar, başlarına gelecek musîbetleri kendilerine haber vermişlerdir.
Sayfa 141Kitabı okuyor
İlim, Allah'ı bilmekle başlar. İnsanların bütün bilgisini toplasak, Cenabı Hakk'ın sonsuz ilmi karşısında denizdeki bir noktayı dahi tutmaz. Onun için bu adamın böyle bir tavır takınmaya aslında hakkı yok. O kulluğunu bilse Cenabı Hakk'ın ilminin genişliğini takdir ve ta-
savvur edebilse kibirlenemez. Cenabı Hakk'tan sadece kendisine daha fazla ilim vermesini niyaz eder...
Sayfa 55 - Milli
6.cilt
1369. Ma'kil İbni Yesâr radıyallâhu anh'den rivayet edildiğine göre, Resûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
"Ortalık kargaşa içindeyken ibadet etmek, bana hicret etmek gibidir."
Müslim, Fiten 130. Ayrıca bk. Tirmizî, Fiten 31; İbni Mâce, Fiten 14.
Açıklamalar
Hadiste geçen "herc" kelimesine,
Sayfa 138Kitabı okuyor
Bu gezegende bazı türlerin soyu, insanların dikkatini bile çekmeden tükenir gider.
İnsanların çoğu dünyayı korkutucu bir yer olarak görüyorlar ve yalnızca bu nedenden dolayı da dünya gerçekten korkutucu bir şey oluyor.
Sayfa 154Kitabı okudu
hüzünlü ifadesi yerini umuda bıraktı. Artık umutlu bakıyordu yüzüme. Hayatta beni de umutlandırabilecek bir şeylerin olduğunu görmek onu sevindirmişti. Bazı insanların bu kadar iyi olması beni hayata bağlıyordu.
bu elli yılın sonunda bana gel, insanların dünyasında durma daha fazla. orada dertten beladan başka bir şey yok zaten.
Sayfa 96Kitabı okuyor
Bunu biliyor muydunuz?)
Charles Darwin’in devrimsel nitelikteki eseri Türlerin Kökeni yayımlandığı sıralarda dört yaşında Moravyalı bir çocuk ailesiyle Viyana’ya taşınıyordu. Sigmund Freud adlı bu çocuk, insanın herhangi bir başka yaşam biçiminden farklı sayılmadığı, dolayısıyla da bilim spotlarının insan davranışlarının karmaşık dokusuna rahatlıkla yönlendirilebileceği
Sayfa 31Kitabı okuyor
"Her şeyi unutmuş muydum? Hakikaten eğleniyor muydum? Şüphesiz hayır.
İçimde o zamana kadar duymadığım bir eziklik vardı. Bu korku değildi, acı değildi. Ancak kendisine ihanet eden insanların duyacağı bir azaptı. Bir ucu iğrenmede biten garip bir duygu."
Işıklarını yeni yakmış bu şehri seviyordu. Aradığı burda, şu gelip geçen insanların içindeydi.
Sayfa 38 - CanKitabı okuyor
"Benim burada ne işim var?" diye düşündüğünüz oldu mu hiç? Bir labirentin içindeymişsiniz ve kaybolduğunuzdan eminmişsiniz de, her bir dönemeci kendiniz yarattığınız için bu tamamıyla sizin suçunuzmuş gibi hissettiğiniz? Üstelik dışarı çıkmanızı sağlayacak birçok yol olduğunu da biliyorsunuz çünkü labirentten çıkmayı başarmış, dışarıda gülüşüp oynayan insanların seslerini duyuyorsunuz. Çalı çitlerin arasından arada bir görüyorsunuz onları. Yaprakların arasından gelip geçen şekiller halinde. Öyle mutlu görünüyorlar ki onlara değil, bu işi onlar gibi yapamadığınız için kendinize kızgınsınız. Oldu mu hiç? Yoksa bu labirentte kalan bir tek ben miyim?
Sayfa 59Kitabı okudu
