Aslına bakarsanız kötü, öfkeli bir adam değilim, tüm yaptıklarımı sadece gönlümü hoş tutmak için yapıyordum. Hıncımdan ağzım köpük köpük olduğunda bile yüzüme birazcık gülüp, önüme bir bardak şekerli çay konuldu mu hemen gevşeyiverirdim ve itiraf edeyim, bu duygulandırırdı aynı zamanda beni. Dahası, sonradan kendime kızar, yaptıklarımdan utanırdım ve birkaç ay doğru düzgün uyku uyuyamazdım. Yaratılışım böyleydi işte, ne yapayım!