Dünya denen şu koca tımarhanede, hepimiz 'misafir'iz…
“Gezegenimiz acaba evrenin tımarhanesi mi diye düşünmeden edemiyorum.”
Johann Wolfgang Von Goethe
Nermin Yıldırım altıncı romanı olan 
Misafir‘de “ev” olarak adlandırılan bir tımarhanede geçen olaylar üzerinden kurgulanan çok katmanlı bir hikâye
Saçma
555 gün olmuş o kara başlangıçtan beri. 500. yazıyı yazmak için bilgisayarın başına oturduğumda aklımdan bu geçmiyordu elbette. O zaman masum bir şeyler yazıp bu sıkıntılı görevi hemen bitiririm diyordum kendi kendime.Oysa o hırslı yaratık arkamdan gelip fısıldamaya başladı, bu 500. seferde de. "Aynı olabilir mi acaba? Ne güzel olur değil mi
Sağlık, sağlık hep sağlık. Hâlâ bir şey yapmayacak mısın?
Arkadaşlar lösemi teşhisi konulan ve ilik nakli bekleyen 3.5 yaşındaki minik Öykü için de kampanya başlatılmış. Hatta bu kampanya yurt dışına bile taşınmış. Siz de destek olun lütfen. Anne Eylem Yazıcı, "İlik naklini sadece Öykü için istemiyoruz. Bu durumda olan çok sayıda çocuk ve aileleri umutla bekliyor" demiş.
hizliresim.com/EmrQMz
hizliresim.com/5aLpzz
hizliresim.com/Rr1ER7
Annenin ilik nakli için herkese seslendiği vidyosunu benimle paylaşan okur arkadaşıma teşekkür ederim çok.
Bıktınız belki aynı şeyi söylememden sürekli ama durumun aciliyetini ve sandığımızdan çok insanın nasıl bir çaresizlik içinde ve çocukları için küçük de olsa bir umut arayışında olduklarını anlatmaya çalışıyorum. Rahatsızlık verdiğim için üzgünüm anlayacağınızı ve duyarsız kalmayacak kadar güzel ve koca bir yüreğe sahip olduğunuzu düşünüyorum. İyi geceler dilerim hepinize. Ama gecesi iyi geçemeyen insanların olduğunu ve bunda bizim de payımız olduğunu unutmayalım olur mu? Zira sadece yaptıklarımızdan değil, yapmadığımız şeyler için de sorumluyuz bazen öyle değil mi?
Ümitsiz bile olsa bir saatlik umut mu, yoksa bir saatlik çaresizlik mi?
Sınırla ve Sınırda
İyi günler, Mayıs ayı öykü etkinliği ( #205074878 ) kapsamında ismini vermek istemeyen bir arkadaşın öyküsünü paylaşıyorum, herkese iyi okumalar.
----
Aylardır süregeliyor, üst bölgelerin pencerelerinden aşağı bırakılan kağıtları topluyorum. Yeni trendleri sanırım bu, üsttekiler terapi notlarını devşiriyorlar durmadan.
“Ümitsiz bile olsa bir saatlik umut mu, yoksa bir saatlik çaresizlik mi?”
4.48 Psikoz Tam metin
(Çok uzun bir sessizlik)
Ama senin dostların var.
(Uzun bir sessizlik)
Çok dostun var.
Onların sana bu kadar koltuk çıkmaları için ne veriyorsun onlara?