Her ferdi düşünen, seven ve çalışan gerçekten dinamik bir
ailede bahçe sahibi olmak hoştur. İlkbahar, yaz ve sonbahar akşamlarında herkes gündelik görevlerini bitirip bahçede toplanır;
bahçe ne kadar ufak, çitler ne kadar birbirine yakın olursa olsun,
aile fertlerinin konuşmadan, hayallere dalarak başlarını kaldırıp baktıklarında koskoca bir gökyüzü parçası göremeyecekleri
kadar da yüksek değillerdir. Çocuk, gelecek için planlarını, asla
ayrılmak istemediği, en sevdiği arkadaşıyla birlikte oturacakları evi, dünyanın ve hayatın bilinmezliğini hayal eder; delikanlı,
sevdiğinin gizemli büyüsünü, genç annebur bir çocuğunun geleceğini
hayal eder; bir zamanlar dertli olan kadın bu dupduru saatlerin
derinliğinde, kocasının soğuk görüntüsünün ardında sancılı bir
özlem keşfedip ona acır. Bir damın üzerinde yükselen dumanı
seyreden baba akşam ışığıyla uzaklarda büyülü bir görünüme
bürünen geçmişinden huzurlu sahnelere dalar; yakında öleceğini düşünüp evlatlarının onun ölümünden sonraki hayatını hayal eder; böylece, ulu ıhlamur ağacı, kestane ağacı yada köknar
enfes kokusunu ya da kutsal gölgesini onlara bağışlarken bütün
ailenin ruhu inançla günbatımına doğru yükselir.