Dost

Bir dost bu kitaba bakınca beni hatırladığını söyledi, hemen fırsatçılık yapıp "yolla da okuyalım" dedim. Sağolsun kırmadı. Burdan bir kere daha teşekkür ediyorum...
.
Kitap, ille de iki kapak arasında toplanmış sayfalar (mushaf) olmasa gerek. Bence kitap bir kavramdır. Ve benim asıl sevdiğim şey de bu... Belli başlı yetkinliği olan, birikimli biriyle yapılan yarım saatlik sohbet de kitaptır. Kişinin kendiyle baş başa kalıp tefekküre dalması, bazı çıkarımlarda bulunması da bir kitap. Çünkü yaşadıkça o anlar ve öğrendikleri, belleğinin içinde kitap sayfaları gibi yankılanır.

Bazı olaylara tanık olmak, onu gözünün önünden geçerken görmek de bir kitaba bakmak gibidir.

Kadın romancı Allison Hoover Bartlett, sanırım OKUMAya değil de, MUSHAFa değer yükleyen bir adamı konu almış. Okuyalım...

Birçok platformda varoluşçu olarak tanımlanıyor olsa da Camus, bu tanımlamaya katılmayıp Absürdizm'in öncüsü olduğunu belirtmektedir. Varoluşçuluk dediğinizde ilk akla gelen isim olan Jean-Paul Sartre ile önceleri sıkı bir dost olan ve Simone de Beauvoir ile birlikte bumerang üçgeni olarak tanımladığım beyin yakan ekip olarak belirtmem gerekir. Daha sonraları Camus'nün bu dostluğun sona ermesinden sonra, belki de bu duruşunu etkilemiş olabilme durumu vardır bilinmez ama, Yabancı (L'Étranger) kitabında henüz giriş cümlesiyle kafaları karıştıran fantastik bir başlangıç yapıyor: ‘’Bugün annem öldü. Belki de dün, bilmiyorum.’’

Camus'nün kendi depresyon terapisi için yazdığı Yabancı kitabında ana karakter olan Meursault'un; topluma, kendine ve hatta ölüme bile nasıl yabancılaştığını konu almıştır.

Sartre'ın aksine maddi yönden sıkıntılı bir çocukluk yaşayan Camus'nün eğitimi için ciddi olarak yardımları dokunan İlkokul Öğretmeni Louis Germain'ı boş geçmeyip Yabancı kitabıyla 1957 Nobel Edebiyat Ödülünü alan Albert Camus, bu ödülü İlkokul Öğretmeni Louis Germain'e atfetmiştir.

Ayrıca Yabancı kitabı, Dünyaca popüler post punk grubu The Cure ve özellikle vokali Robert Smith’in ilgi alanına bir meteor gibi düşmüştür. Uzun bir süre etkisinde kaldıkları bu kitabın ardından “Killin an Arab” adında bir şarkı besteleyip bu şarkıyı Meursault ve Camus’ye ithaf etmişlerdir. Arap mafyalarından gelen tehditler bir yana ırkçılıkla suçlandıktan sonra şarkının adını “Kissing an Arab” olarak değiştirmişlerdir. Robert Smith’in bir röportajında “İyi ki o yoldan devam etmedik yoksa kendimizi öldürecektik.” Diyerek aslında Sisifos Söyleni kitabına da buradan ithafta bulunduğunu düşünmekteyim.


Bonus:
Kitabın içinden bir alıntı: "Bazı insanların sırf normal olabilmek için olağanüstü enerji sarf ettiklerini kimse bilmez." Diyerek günümüz dünya toplumunu da yıllar öncesinden gözlemlemiş ve milyonlarca yabancıyı tanımlamıştır.