8 Mart...
İlk iftira Havva'ya atıldı, yasak elmayı yedi diye... Sonra da bizi doğuran siz değilmişsiniz gibi 'Ademoğlu' koydular hepimizin adını... O günden bu yana tüm zorluklar katlanarak arttı sizin için. Sadece kadın olduğunuz için itildiniz, dövüldünüz, öldürüldünüz... İnsan olup olmadığınıza dair konferans bile düzenlendi Suudi Arabistan'da... Hem de daha birkaç yıl önce...
Doğurdunuz olmadı, ürettiniz olmadı, yeri geldi herkesten iyi yönettiniz ama yine olmadı... Erkeklerin at-avrat-silah üçlemesinin bir parçası olmaktan kurtaramadınız kendinizi bir türlü... Sokakta, mutfakta ve yatakta belirlenen görev dağılımının dışına çıktığınız anda hemen yerinizi bir başkasıyla doldurdular...
Siz eksik etektiniz. Saçı uzun aklı kısaydınız. Karı gibi gülmek, karı gibi ağlamak, karı gibi dırdır etmek gibi sayısız deyimler bulup erkekler olarak birbirimizi aşağılamak için kullandık adınızı... Çünkü sizin gülmeniz de ağlamanız da konuşmanız da dert oldu dünyaya...
Kiminizi okutmadılar, kiminizi çocuk yaşta evlendirdiler. Daha elinize oyuncak bebek almadan kucağınıza canlısını aldığınız zamanlar oldu...
Şimdi şöyle bir durup düşününce 8 Mart'ın, Kadınlar Günü değil de, erkekler için bir utanç günü olduğunu artık çok net görebiliyorum.
Böyle bir günün var olmasına neden olan kadınlar değil, erkeklerin ta kendisi çünkü... O yüzden bu günü kutlayarak değil de utanarak geçirmeyi kendime görev biliyorum...
Hakkınızı helal edin...
Necip G.
Affet bu gece ölmek istedim satırlarını dinlerken yazıyorum bunları
2-3 Haziran gecesi
Seneler önce bugün çıldırmış gibi ağlıyordum
Hatırlıyorum
O gece ölmeyi çok istediğimi
Kokunu bir kere daha duymak istediğimi
İliklerime kadar hissettiğim geceydi
Bu gece farkli hissediyordum tarihe bakmamışım
Bu gece yine yaşadım o anları
O anlarda yüzümü
Mart Ayı Hikaye Etkinliği (1-31 Mart 2019)
Mahabad'ta bir güneş: Pêşewa Qazî Mihemed
Açıkçası "Qazî Mihemed" hakkında uzun bir yazı derlemeyi ve paylaşmayı düşünmüştüm. Nereden başlasam ve nasıl bitirsem diye çok düşündüm. Başlayıp, sildim; tekrar başlayıp, tekrar sildim... Bir şekilde, bir şeylerin çok eksik kalacağını düşündüğümden yazmayı boş verip sadece onun hakkında kendi duygularımı ve bildiklerimi söylemeyi uygun
hadi dertleşelim
Bu zamana kadar şidde₺ mağduru olan veya t@ciz vs gibi şeyler uğrayıp konuşamayan kadınlara içten içe sinirlenirdim. Tâ ki geçen yaza kadar..
Neden söylemiyorlar, neden konuşmuyorlar, neden hiçbir yere gitmiyorlar (polis, kadın sığınma evleri vs.) ama insanın bir şeyleri anlamak için yaşaması gerekiyor. Mesela; neden konuşmuyor, neden yardım istemiyor, neden derdini anlatmıyor... Yaşayınca anlıyorsunuz. Anlatamıyorsun ki, nasıl anlatacaksın, ne diyeceksin? Toplumun büyük kesiminde, sen bir şey yapmışsındır, algısı yok mu zaten. Kime anlatacaksın derdini?
Yazın ortası, hava çok güzel. Diyorsun kendi kendine ev yakın zaten, yürüyeyim bu gün binmeyeyim otobüse. Yürüyorsun kulağında kulaklıklarınla. Sonra arkanda birisinin varlığını hissediyorsun. Dönüyorsun bakıyorsun, 20-25 yaşlarında bir erkek. Yol tek yön, aynı yere gideceğizdir diyorsun. Sonra onun sana yaklaştığını hissediyorsun. Hızlanıyorsun, seninle beraber hızlanıyor. Önüne geçsin diye yavaşlıyorsun, seninle beraber yavaşlıyor. Birilerini arıyorsun yanlız olmadığını bilsin diye. Etki etmiyor. Sonra sana kabuslarına konu olan o cümleyi söylüyor, merak etme ısırmam.
Belki başkasına hafif bir cümle gibi geliyor ama sende o kadar büyük yaralar bırakıyor ki. Bağırarak ağlamak istiyorsun, nefesin daralıyor, bacakların seni taşımıyor, ellerin titriyor. Gözlerinde yaşlar aka aka eve gidiyorsun ve susuyorsun çünkü anlatamıyorsun ki.
En başta da dediğim gibi insanların bir şeyleri anlaması için yaşaması gerekiyor, ben yaşadım anladım.
Üstad NECİP FAZIL’a Ait OLMAYAN Sözler Listesi:
Bu listede Üstad 
Necip Fazıl Kısakürek e atfedilen ama aslında ona ait olmayan sahte sözlerden 50 tanesini yazdım. Başkasına ait olup Üstad Necip Fazıl'a atfedilen sözlerinde parantez içinde yanlarına asıl sahiplerini yazdım bu listenin devamını da yorumlarda yazmayı düşünüyorum. Bu listeyi fazla uzun
gitme yoksa içerim.. bütün uyku haplarını ;)
Ağlamak, etrafınızda isteklerinizi yerine getirecek bir erkek varsa işe yarıyordu bir tek.
Sayfa 337 - ScarlettKitabı okudu
308 syf.
7/10 puan verdi
"Gönlüm dolu âh u zâr kaldı..."
"Bir gönülün âh u zâr ile dolmasının ne demek olduğunu gönlü rahat olanlar anlayamazdı." (Syf 29)
Yazarın okuduğum ilk kitabı aynı zamanda yazmış olduğu son kitabıymış.
Hüseyin Nihal Atsız ın hayatı ve görüşlerinden izler taşıma özelliğine de sahip olduğu için otobiyografik bir eserdir aynı zamanda.
En son ne zaman ağladık?
Bir sürü şeyi zihinlerimize yanlış kodlamışız biz. "Karı gibi ağlamak" diye bir deyimimiz var mesela. Ağlamamak, katı olmak, gözlerimizin kuru olması kutsanıyor bizde. "Erkekler ağlamaz" diyoruz bir de, erkeksen ağlamazsın, ağlıyorsan erkek değilsin, kendinden utanmalısın gibi... (Bu deyimlerdeki kadın cinsini aşağılayan vurguya hiç girmiyorum bile).
Oysa biz hıçkıra hıçkıra ağlayarak namaz kılan, ağlarken göğsü tencere gibi fokurdayan bir peygamberin ümmetiyiz.
"Ne oldu bize?" sorusunun cevabı burada olabilir. Göz yaşını kaybettik biz. Yumuşak kalpli olmayı, merhameti, gönül titrekliğini yitirdik.
Kendimize soralım: En son ne zaman ağladık? Dua ederken ağladığımız oldu mu hiç? Ağlayarak namaz kılabildik mi? Tenhada, gözyaşı döktüğümüz vaki mi?
"Evet"leri ne kadar çoğaltırsak o kadar iyi.
Sayfa 181Kitabı okudu
