Sevdiğiniz birinin yüz hatlarını hatırlamaya çalıştığınızda, geçmişten o denli çok hatıra canlanır ki o yüzü, gözyaşları arasından bakıyormuş gibi bulanık görürsünüz. Bunlar,hayal gücünün gözyaşlarıdır.
Çocukluğum "... Tuhaftır, çocukken büyükler gibi olmak isterdim, ama çocukluktan çıktıktan sonra sık sık çocuk olmayı özledim. Seryoja'yla olan ilişkimde bu arzu çocuk gibi davranmama arzusu beni duygularımı açıklamaktan alıkoydu. Çok istememe rağmen hiçbir zaman onu öpemezdim, gördüğüm de sevindiğimi söyleyemezdim. Hatta ona seryoja diye hitap etmiyor herkes gibi sergey diyordum. Yetişkin insanların bir birleriyle olan ilişkilerinde temkinli ve soğuk davranmalarına sebep olan acı tecrübelerden habersiz, onlar gibi olmak için duyduğumuz tuhaf istek yüzünden, kendimizi çocuklar arasında sevgi dolu bağlılığın mutluluğundan mahrum ettik..." Çocuk olmayı bir tek ben mi özledim ? 🤔😃