Zaman zaman çok yalnızım Kalbiye
Bugün ağlayarak kurabiye yerken,
Çay fincanında kendimi seyrederken
Çay beni içti, ben de çayı Kalbiye
Ruhumdan çaylar aktı saatlerce
...zaman suluboyanın üstünde gezdirilen ıslak fırça işlevi görür. Keskin hatlar bulanır, acılar diner, renkler birbirine karışır ve çok sayıdaki ayrı çizgiden düz bir gri çıkar ortaya.
O günden sonra hiç bırakmadım annemin eteğini. O nereye, ben oraya... Ama şimdi kaybolmak istiyorum. Bütün camilerden adımı anons etsinler... “On yedi yaşlarında, Gülüzar adında bir kız kaybolmuştur. Üzerinde, her daim olması gerekenden bir beden büyük kıyafetleri, uzun çırpı bacakları, siyaha çalan koyu kahve saçları ve kafasındaki milyonlarca düşünceyle hem de...” Hayaller gerçekleştiğinde sıradanlaşırmış. Ne vardı bir tanecik de benim hayalim gerçekleşseydi de, sıradanlaştı deseydim. Off, öyle yokum ki!