Naz
@nazdead
hep bi alavere dalavere
çocuk gelişimi
Liseli
darda
9 Mayıs
19 okur puanı
Mart 2021 tarihinde katıldı
"Böyle söylerken yüzümüze bakıyor ama bu gece aramızda çocuk olmadığını biliyordu. Hepimiz büyüktük. Küçük küçük parçalarla, aynı üzüntüden payını alan büyük ve üzgün kişiler."
Bazen yine oturuyorum aynı yerde. O geceki tadı yok tabii. Kelimelerin gelip benimle konuşmasını bekliyorum. Onlar da gelmiyorlar. Bazen bir iki fısıltı duyuyorum, o kadar.
Okur Takip Önerileri
Bu dünyada sana kötülük yapmak isteyen insanlar çıkacak karşına, ama unutma ki iyilik yapmak isteyenler de çıkacak. Kimi insanın yüreği karanlık, kimininki aydınlıktır. Geceyle gündüz gibi! Dünyanın kötülerle dolu olduğunu düşünüp küsme, herkesin iyi olduğunu düşünüp hayal kırıklığına uğrama! Kendini koru, insanlara karşı kendini koru!
Gece hepimizi korkularımıza, acılarımıza daha bir yakınlaştırır.
İnsanın sevdiğinin yanında olamaması, cansız masanın, sandalyenin bile ondan daha şanslı olması ne büyük haksızlıktır?
Hani bazı anlar olur ya, insana kendi bile fazla gelir. Kimseyi görmek, konuşmak istemez. Kimseye tahammül edemez. Oysaki tüm canlıları, insanlar da dahil seviyordur. Fakat hayat öyle şeyler yaşatır, öyle boşluklarda bırakır ki insanı, an gelir o çok sevdiğimiz insanlara bile tahammül edemez oluruz.
Hani hep derler ya seni deliler gibi seviyorum diye. Deli olmak aklın yerinde olmamasıdır, kontrolsüzlüktür, ehliyetsizliktir… Halbuki insan sevdiğini gayet aklı başında sevmelidir. Bilerek, farkında olarak ve tadını çıkararak.
Hepimizin hayatında sıkıntılar var, hiçbirimizinki gül bahçesi değil. Fakat derdi veren Allah dermanını da veriyor. Bu hep böyle oldu ve dünya döndüğü sürece de böyle olacak. İnsan içinde o sıkıntının geçeceğine dair oluşan bu his, tüm zorlukların üstesinden gelme ve dayanma gücü verir. Yoksa insan başka türlü nasıl dayanırdı ki hayatın bunca oyunlarına?
Namuslu olmak sizi diğer insanlardan üstün yapmaz, övünme hakkını vermez, zaten herkes yaşadığı sürece namuslu olmak zorundadır.
“Doğduğumuz günden, tabutumuzun satın alınışına dek dolandırıldığımızı biliyoruz. Ama gene yaşıyoruz.”
“Ölünceye kadar seni bekleyecekmiş, Sersem. Ben seni beklerken ölmem ki.. Beklersem.”
“Bir ufka vardık ki artık Yalnız değiliz sevgilim. Gerçi gece uzun, Gece karanlık Ama bütün korkulardan uzak. Bir sevdadır böylesine yaşamak, Tek başına Ölüme bir soluk kala, Tek başına Zindanda yatarken bile, Asla yalnız kalmamak.”
“Rüyalar bile geceleri bekler Gizlice görünmek için Yüreğimdesin, saklısında içimin Gizlice sevgilim Kimse bilmesin üzgünlüğümü Taşırım ölümüm gibi bu duyguyu En gizli kuytularında ömrümün Bir yer var gizlice sevgilimin uyuduğu Gizlice sevgilim, yaşam kadar acı Canımı tutuşturan özlem gibi Özlüyorum derin yok oluşta Gizlice sevgilimi”
"O kadar çok anlattırdı ki, ben de belki bir gün gerçekleştiririz hayalimizi diye umut etmeye başladım."
Seni o kadar iyi tanıyorum ki
Ne düşündüğünü biliyorum
“Seni ne kadar seversem seveyim, sanki hiç yetmeyecekmiş gibi geliyor.”
"Biz deliyiz, değil mi?"
"Yeterince değil."
"Daha da delirmemiz gerekecek, değil mi?"
"Yaşamak için, evet."
-Sen ölemezsin zaten.
+nedenmiş o?
-Çünkü ölmek için fazla ölüsün.
Bazen bir çocuğun çok büyük hayalleri olabilir. Bazen de bir büyüğün çok çocuk...
Neden hiç mutlu değilsin Zeze?
-Neden mutlu olmalıyım?
Çünkü dünyaya bir kez geliyoruz.
-İyi ki bir kere geliyoruz portuga.
Neden?
-İkinci bir hayatı kaldıramazdım.
Masalın nerede bittiğini, hayatın nerede başladığını fark edemiyorum.
Hangi ümide sarılsam elimde kalıyor, neyi seversem ölüyor.