Bazı kitaplar vardır onlar size bir şey anlatmak için değilde, bir şeyler hissettirmek için yazılırlar. Kambur'da öyle bir kitap işte. Çok ilginçtir 
Clarice Lispector 'un 
Yaşam Suyu 'nu okuduğumda da aynı hisse kapılmıştım. Bu kitap için de ne söylesem eksik kalacak, ne anlatsam belki kimileri için boş olacakmış gibi hissediyorum.
Kitap adından da
"Hayatımda gördüğüm en muhteşem çirkinsin."
Sen Quasimodo... Yüreği ve görüntüsü bu kadar tezat olan bir karaktere rastlamamıştım. Ta ki 
Notre Dame'ın Kamburu 'nu okuyana kadar...
Eserde, dışı bakılamayacak kadar çirkin, yüreği inanılamayacak güzel olan Quasimodo ve onun tam tersi olan Phoebus karakteri aracılığıyla, sadece dış görünüşe önem vermenin ne kadar yanlış bir tutum olduğunun mesajı
Amenna
Dedim ki: "Çok yalnızım."
Dedi ki: ...
فَإِنِّي قَرِيبٌ
"Ben ki sana çok yakınım." (Bakara-186)
Sevgim Acıyor*
Seni yazmak geçti bugün içimden
Türküler her şeyden seni hatırlar
Saatim lâl olup aktı içimden
Kırılmış dört yanım seni hatırlar
Seni yazmak geçti bugün içimden
Ruhumda bir sızı tanımadığım
Sevdiğin gitti der delice bir ses
Cemal Süreya
Senin çelme taktığın yerden başlıyorum hayata. Varsın yara içinde kalsın dizlerim; yüreğim kadar acımaz nasıl olsa.
Şems-i Tebrizi
Düzenim bozulur,
Hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme.
