Kafam dumanlıydı, aklım karışıktı, içim bulanıktı, insanların yüzlerinden korkuyordum, yüzlerdeki ani değişmelerden.
Gülerken birden ağlayıvermelerinden, birden neşelenmelerinden ağlıyorken, sırıtmalarından sonra, ne bileyim, kaşlarını çatmalarından, tebessüm ediyorken.
Hislerini terk etmelerinden korkuyordum.
Her şeylerini terk etmelerinden.