Son
Göl kaynar, Ahmet silinir. Gülbahar silinir ve küçücük ak bir kuş gelip kanadını suyun som mavisine batırır. Ve sonra da bir atın kapkara gölgesi gölün üstünden gelir geçer.
Sayfa 119Kitabı okudu
Göklerden bir yıldızın gölgesi düşmüş suya Dalmış suyun koynunda bir gecelik uykuya Bazan uzunlaşıyor, bazan da kıvranıyor Durgun suyun altında bir mum gibi yanıyor
Sayfa 82Kitabı okuyor
Gürültüden uzak, miss..
Bana göre en güzel konutlar bir vadinin çukurunda, akan bir suyun kıyısında, söğütlerin ve sazlıkların kısa gölgesi altında olanlardır. Ekim ayı gelince de, nehrin üzerindeki koyu sisin görülmesi gerek...
Sayfa 14
BEYAZ LÂLE
Hudutta bozulan ordu iki günden beri Serez’den geçiyordu. Hava serin ve güzeldi. Ilık bir sonbahar güneşi, boş, çimensiz tarlaları, üzerinde henüz taze ve korkak izler duran geniş yolları parlatıyordu. Bu gelenler, gidenlere hiç benzemiyorlardı. Bunlar adeta ürkütülmüş bir hayvan sürüsüydü. Hepsinin tıraşları uzamış, yüzleri pis ve
Okuduğunu da söylerdi: kitabı ıslatmadan. Yalnız elleri ve başı suyun dışında. Gözlerini kapadı, suyu açtı. Su sesi, hayalleri kuvvetlendirdi. Sudan çıkan buharlar Selim'in okuduğu kitabı gölgeliyor, yüzünden aşağı terler iniyor. Okuyor mu, düşünüyor mu belli değil. Bu düşünceler ağırlaştırdı vücudunu, ölünce. Onlarla birlikte gömüldü sonra. Bazıları, banyonun duvarlarına, fayansların arasına sinmiştir belki. Ama söylemezler. Yıllarca emerler düşünceleri: belli etmezler. Kaydedilen düşünceler gibi değildir. elle tutulamaz onların arasına sıkışan düşünceler. Fakat, daha gerçektir: hiç bozulmadan oldukları gibi kalırlar. Düşüncenin kendisidir; kâğıt üstündeki çarpık gölgesi değil. Bazen yansırlar gizlendikleri yerden; insan onları aklının kulağı ile duyar gibi olur, aklının gözü ile görür gibi olur. Çok kısa bir süre... anlatılır gibi değil, duyulur gibi...
Sayfa 342Kitabı okudu
Çok iyi tanındığı için artık gölgesi olmayan şeylerin seliyle süpürülüp gideriz. Suyun yüzeyinde gideriz, gideriz…
Sayfa 220 - İş Bankası, 9. Basım, Çeviri: Tülin CansunarKitabı okudu
Gece, kendi koltuk değneklerini nerede unuttu?! Adrenalinin hafızası, kaç bedeni parçalayarak ihtişama kurban etti?! Suyun fırıl fırıl dönen ve o beyaz örtülere yansıyan tırtıklı gölgesi, sonsuzluğa duyulan öfkeyi bir bilinç merkezine dönüştürürken, arzuyu sakinleştiren dehşet saçma dürtüsü hangi kadına 'bir ıssız adaya düşme' fikrini hatırlatabildi?! Yorulmak budur aziz.
Kalemin yazıya dönüşerek erimesi budur.
Sayfa 12Kitabı okudu
İnsan bazen bir şeyin gölgesi olmak ister, bazen herkes duysun, bazen de bu sessizliği kimse duymasın diye bir suyun gölgesi olmak ister, bazen akışlı nehirler boyunca kendinden uzağa gitmek için, bazen incecik bir sızı gibi 'Ormanların Gümbürtüsü' şiiri eşliğinde kendisine benzeyenlere sızmak, onlara karışmak için...
Sayfa 56Kitabı okudu
Okuduğunu da söylerdi: kitabı ıslatmadan. Yalnız elleri ve başı suyun dışında. Gözlerini kapadı, suyu açtı. Su sesi, hayalleri kuvvetlendirdi. Sudan çıkan buharlar Selim'in okuduğu kitabı gölgeliyor, yüzünden aşağı terler iniyor. Okuyor mu, düşünüyor mu belli değil. Bu düşünceler ağırlaştırdı vücudunu, ölünce. Onlarla birlikte gömüldü sonra. Bazıları, banyonun duvarlarına, fayansların arasına sinmiştir belki. Ama söylemezler. Yıllarca emerler düşünceleri: belli etmezler. Kaydedilen düşünceler gibi değildir. elle tutulamaz onların arasına sıkışan düşünceler. Fakat, daha gerçektir: hiç bozulmadan oldukları gibi kalırlar. Düşüncenin kendisidir; kâğıt üstündeki çarpık gölgesi değil. Bazen yansırlar gizlendikleri yerden; insan onları aklının kulağı ile duyar gibi olur, aklının gözü ile görür gibi olur. Çok kısa bir süre... anlatılır gibi değil, duyulur gibi...
Sayfa 342Kitabı okudu
Küçük Kızım Su’ya
Bir derin uykudaydım ölümün içinden
Açtım ki gözlerimi
Bir suyun gölgesi gibi
Kendisi adeta bir suyun
Ayakucumda sen oturuyorsun
Şiir getirenlerin çok olsun çocuğum!
Sayfa 35 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Tethys, suyun dişiliği, güzelliği ve doğurganlığıydı. Görenlerin gözleri neşelenir, gölgesi huzur verir, derinliği baş döndürürdü. Dokunduğu her yer yeşerir, sert taşlar erir, yekpare kayalar yumuşar, koca dağlar saygıyla açılıverirdi önünde. ~Sadece yaşatmaz güzellik de katardı hayata~.
gölgesi vuruyor Zaman’ın
ilkyazdan kalma bir şiire
sordumdu: bir soruyu mühüre
ve beni sana üşürten nedir?
seni ağzımın ağzıyla öptüm
ve elimin eliyle okşadım
andolsun, bir dokunuşla seni örterim
üşür tenim, çünkü aşk
üşür köpüre köpüre
işte gün serinledi bende
aşklarda dururum biraz
seni şiirimle gölgelerim
yazları devire devire
ne zaman bir suya eğilip baksam
orda suyun hayalini görürüm
yüzümü uçura uçura yürürüm
Zaman’ı gezdire gezdire
vururum bir gölge gibi kendime
Sayfa 277Kitabı okudu
"O gün bugündür, Küp Gölü’nün oralardan geçenler, gölün kıyısına oturmuş, kara, ışık gibi parlak, uzun saçlarını sırtına sermiş, başı iki elleri arasında gözlerini som mavi suya dikmiş Gülbahar’ı görürler. Arada sırada Ahmet gölün sularında Gülbahar’ın gözüne gözükür ve Gülbahar kollarını açıp Ahmet’e yürür, ‘Ahmet, Ahmet!’ diye bağırır. Sesi bütün dağda yankılanır. ‘Ahmet, Ahmet! Sen de benim yerimde olsan benim yaptığımı yapardın. Yeter artık gel Ahmet. Ahmet!’Göl kaynar, Ahmet silinir, Gülbahar silinir ve küçücük bir ak kuş gelip kanadını suyun som mavisine batırır. Ve sonra da bir atın kapkara gölgesi gölün üstünden gelir geçer.”
“Şuranda da vardır, şakaklarında
Zonklama değil, ağrı değil
Suyun gölgesi gibi gelip geçen
Ve yalnız kalmak endişesinden
Ve yalnız kalmamak endişesinden
Ve her şeyin bir endişe olması endişesinden
Vardır.”
Dağları geçtik, yol ettik.Sıcak çölde bir tutam bulut vardı, gölgesi üstümüze düşmüş.Senin aşkına, senin yüzün suyun hürmetine.
Sayfa 269Kitabı okudu
