Kitap, 16. yüzyıl İngilteresinde geçiyor. 13. Yazıt diye nitelendirdikleri cadılıkla mücadele kanunu çerçevesinde cadı ve büyücüleri avlaması için hükümet, cadı avcıları yetiştirmeye başlıyor. İşte baş karakterimiz Elizabeth de bu cadı avcılarından birisi. Yanında cadıların kullandıkları otlardan bulundurmanın bile yakılma sebebi olduğu bir
Okuduğum her kitaba başlamadan önce yaptığım gibi bunun da arka kapağını, iç kapağını, sayfalarının kokusunu, elimde duruşunu incelemek için elime aldığımda arka kapaktaki şu yazıyı gördüm ve dehşete düştüm. Bir süre daha kitaba başlayamadım ve oturup bu söz üzerine düşünmeye başladım. Yazan şey tam olarak şuydu: “Neden Ay’dan arkamıza bakmadan
Öncelikle kapak tasarımı bi harika ya! Sanırım sırf bunun için bile birçok rafta yerini almıştır :) Konusuna gelince, Rachel adında alkolik ve saplantıları olan, her gün bir trene binip dışarıyı izleyen ve bu gördüklerinden kendince dünyalar yaratan bir kadının yaşamına tanık oluyoruz. İlk sayfalar birçok insana sıkıcı gelebilir. Çünkü öyle
Kitap bildiğiniz kültür hapı. Sinema, müzik, kitaplar, yazarlar, düşünürler, sanatçılar, resim.. Kısacası sanatın her alanına değinmiş.Birsürü izlenecek film, okunacak kitap, tanınacak insan çıkıyor karşınıza. Ama keyifle kabulleniyorsunuz onları. Deep ağır bir dille vermiyor okuyucuya tüm bunları.
İnsana, hayata, aşka dair öyle güzel
Sanırım öncelikle kitaba başladığımda yaşadığım şaşkınlığı dile getirmeliyim.Kitabın konusunu duyduğumda yeni nesil yazarların klişeliğine maruz kalmayacağımı biliyordum; fakat yine de yazarının çok genç olması, bir de tabi ilk kitabı olması sebebiyle bir endişe duymuyor da değildim. Bu yüzden biraz tereddüt ve çokça da merakla başladım kitaba.
İlk üç perde, drama fazlasıyla yer veren konuşmalarla doluydu. Bir insanın kıskançlığı, toplum baskısından, kendisiyle dalga geçilmesinden korkması nelere mâl oluyor bir kez daha gösterdi bana.
Kadınların sorunlarının geçen onlarca yıl boyunca hiç değişmediğini gördüm. O zaman da iftiraya uğrayan, bu yüzden her şeyini kaybeden kadınlar mevcut
Elinize almanızla bitirmeniz bir olan sarsıcı bir hikaye bu..
Yıllardır dünyayla hiçbir bağı kalmamış bir vadide yaşayan insanları anlatır bize. Günün birinde ülkede çocuklardan başlayarak herkes kör olmaya başlamıştır. Bunun nedeninin mikroplar ya da herhangi bir hastalık olabileceği düşüncesi kimsenin aklından geçmez. Günahlardır olanların
Alper Kamu, hayatın içindeki her türlü pisliğin, aşk acısının, kıskançlığın, vicdan azabının, kısacası her türlü duygunun zirvede yaşandığı bir mahallede yaşıyor. Hatta kendi deyimine göre, karşı apartmanlarının yanında Bermuda Şeytan Üçgeni çocuk parkı gibi kalıyor :D Bütün bunların arasında 5 yaşının baharındaki, aslında “5 yaşında olmakla
Bu kitabı okumadan önce 2 kere düşünün. Çünkü ya çok sevilip ya da hiç sevilmeyecek kitaplardan bu. Ortası yok. Sen hangisi oldun derseniz, ben çok sevenlerden oldum. Murakami’den okuduğum ilk kitaptı ve son da olmayacak. Hatta diğer kitaplarını okuduktan sonra dönüp Uyku’yu tekrar okumayı düşünüyorum. 1990’da yazılmış bir kitaba 2015’te kavuşmak
Öncelikle neden bu kadar çok distopya yazılmaya başlandı? Sanırım dünyayı mahvettiğimize olan inancımız sandığımdan da fazla. Kurucunun Kızı ile karşılaştırınca Devrimin Kızı bende 1-2 tık aşağıda kaldı. İlk kitap kadar etkilendiğimi söyleyemem; fakat elimden bırakamadığımı ve heyecanın hiç azalmadığını, “şu bölümü de bitiriym ders çalışcam” diyip neredeyse sabahı getirdiğimi söyleyebilirim. Bazı alıntıları spoiler vermemek için buraya yazmadım fakat kırmızı post-itlerim bitti bu kitap yüzünden :/
İçerik olarak baktığımızda bu seride distopik ögeler genel olarak arka planda. Daha çok dostluk, aşk, kendin olmak gibi konular üzerine yoğunlaşıyor. Ha bir de bu “kendin olmak” konusu çok işleniyor. Galiba artık kendi kararlarımızı veremediğimiz bir nevi distopya yaşıyoruz. Kararları bizim yerimize diziler, filmler, reklamlar, popüler kültür ve siyasiler veriyor. Biz sadece “ee bu da bitti şimdi ne popüler olacak” diye bir bekleyiş içerisindeyiz. Ailelerimizi, dostlarımızı ya da her kime değer veriyorsak, söyledikleri her şeyi kabullenip içselleştirmeden sevebilmeliyiz belki de.
Kitabın sonu benim için tahmin edilebilirdi. Fakat tahmin etmeme rağmen yine de zaman zaman kanım dondu diyebilirim. Genel olarak sevdiğim, ama dilinin önceki kitaba göre biraz daha basit kaldığını düşündüğüm bir kitap oldu. Her şeye rağmen Bishop’u bir daha okuyamayacak olmak kötü :(
hepsi ve daha fazlası için: biposetkitap.blogspot.com.tr/2015/12/devrimi...
Devrimin KızıAmy Engel · Yabancı Yayınları · 20152,366 okunma
Sana gül bahçesi vadetmedim, ismiyle bile bana kendini okutacak bir kitaptı. Olaylar bir hastanede geçiyor, akıl hastanesi olarak nitelendirilenlerden birinde. Hiçbir yere ait olamayıp kendine yeni bir dünya kuranların hikâyesini anlatıyor bize. Aslında kurulan bu dünya bile insanın yaşama uğraşıyla oluyor bence. Bazen ateşin sıcaklığını hissedemeyecek kadar dünyayla bağımızı koparabiliriz belki ama her zaman bi "belki" vardır içimizde. Belki de acılarımızı, pişmanlıklarımızı korkunç boyutlara gelecek şekilde büyütmemeliyiz. Yalnızca insan boyutunda bir acı çektiğimizi bilmeliyiz.
Ana karakterimiz Deborah la birlikte her duyguyu yaşadım. Onunla sevindim, onunla üzüldüm. Normalliğin kime göre neye göre normallik olacağını sorguladım. Çevremdeki insanlara görünmez gibi davranıp davranmadığımı.. İnsanı anlamak istiyorsanız okuyun bu kitabı, kalemlerinizi, post-it lerinizi de hazır bulundurun zira fazlaca lazım olacak :)
Bir çırpıda okunup biten, ruhunuza dokunan bir hikaye. Bir kez elinize aldınız mı bırakmak istemiyorsunuz. A ne hissediyorsa siz de onu derinden hissediyorsunuz. İkinci kitabın çıkmasını sabırsızlıkla bekliyorum ve A' yı şimdiden çok özlüyorum. Birini sadece ruhuyla sevebilir misiniz, işte bunu sorduruyor bize. Geleceğiniz olmayacağını bile bile onunla olmaya devam edebilir misiniz? Şimdinin anısıyla yetinebilir misiniz? Birçok hayata erişebilmiş yazar, birçok insanı anlayabilmiş. Anlamak ve hissetmek isterseniz sonuna kadar öneririm, iyi okumalar..
Her GünDavid Levithan · Pegasus Yayınları · 20151,968 okunma
Sürekli nerede ve ne yapıyor olduğunuzu anlamaya çalışarak bir hayat geçirdiğinizi düşünün, gözünüzü bir açışınızda ağustos ayıyken bir sonrakinde aralık ayında olduğunuzu. . Sürekli yapmadığınız şeyler yüzünden cezalandırılıp neden insanların sürekli yapmadığınız şeyleri yapmışsınız gibi yalan söylediğini anlamlandıramadığınızı.. Etrafınızda sizi tanıyor gibi davranan, daha önce hiç görmediğiniz birçok insan olduğunu. . Sürekli bir şeyler yaşamak için koşuşturmak zorunda olduğunuzu, her zaman çok kısıtlı bi vaktiniz olduğunu.. O kadar ki hamileliğinizi yaşamadan bir çocuğunuz olduğunu öğrenip onun için mücadele etmeniz gerekiyor. Yalnızca birinin hayal gücünün ürettiği bir kişilik olduğunuzu öğrenmek ne kadar çılgınca gelirdi! Ben okurken bile inanamadım, bedenimi benden başka bir sürü kişiliğin de kullandığını düşünmek hayatım benden çalınıyor gibi hissettirirdi herhalde. Okuyun derim, zaten bir çırpıda okunup bitirilebilecek akıcılıkta, özellikle de benim gibi çoğul kişilik vakalarına meraklıysanız.
Kitap 1931-1951 yılları arasında Doğu Türkistan'da verilen mücadeleyi gerçek kişiler üzerinden anlatıyor. Nitekim Doğu Türkistanla ilgili az buçuk bir şeyler bilen her insan kitapta anlatılanların hatta daha fazlasının yaşandığını ve yaşanmakta olduğunu bilir. Allah'ın kanunları her şeyden üstündür diyip sayıları düşmanlarından çok çok az olmasına rağmen varını yoğunu koyuyorlar vatanları uğruna. Çünkü karşısındakilerde olmayan bir şey var onlarda, imanları var. Daha dün savaşıyorduk diyorlar, bugün savaşımız bir maceradan farksız olacak. Fakat gerçek müslümanlar olduktan sonra zaferi hak edişimiz, adaletten başka bir şey midir sanki? Küfür tek millet, fakat bugün müslümanlar birbirini tanımıyor, birbirinin acısını yaşamıyor. Bizler imanımızı dilimizden kalbimize indirince zulüm gören Müslüman da kalmayacaktır elbet.
"Ama sen beni hep cebinde taşıdığın ve karanlıkta sabırla senin saatlerini sayıp ölçen, yollarında sana duyulmayan nabız atışlarıyla eşlik eden ve senin acele bakışlarının saniyelerin tik taklarının ancak milyonda birinde yöneldiği saatin yayının gerginliğini hissettiğin kadar hissedebiliyordun."
Size böyle hissettiren bir adamı ne kadar sevebilir, ne kadar bekleyebilirsiniz? Nasıl tüm varlığınızı ona adarsınız? Üstelik o siz hiç var olmamışsınızcasına kayıtsızca yaşarken.
Bir kadın en fazla ne kadar parçalara ayrılabilir? Stefan Zweig adını yazsa okurum derim hep hiçbir kitabında hayal kırıklığına uğramadım. Bi insanın iç dünyasını tasvir edişi o insanın acısını kalbimizin ortasında hissettirebilmesi, saplantılı aşkı yüzünden bir yandan ona kızarken bir yandan da ona olan hayranlığımızı ve saygımızı kaybettirmemesi..
Alın ve okuyun derim, en azından tanıyın onu, tanıyın ve acısını hissedin; adını bilmeniz gerekmez..
Öncelikle bilmeniz gerekir ki çerezlik bir kitap değil bu ağır ağır okumanız gerekiyor, sindire sindire. Ben Mürşit gibi adamları çok severim, dünya ağrısı çeken adamları. Keşke buralarda da onun gibi birileri olsa yersiz çekip gitme isteğimi anlayacak birileri. Belki de bunu istemek insanlara kötülüktür bilmiyorum, çünkü kaldı bu ağır yaşamak suçu üzerimde hissiyle pek de müreffeh bir yaşamları olamayacağını biliyorum. Ben de ne olursa olsun bağışlayacağım artık kendimi, bıktım bu suçluluktan Mürşit. Biliyorum seni herkes okuyamayacak, sıkıcı geleceksin onlara bunalacaklar seni anlamayacaklar fakat anlayanlar da çıkacaktır elbet hepimiz az çok dünya ağrısı çekiyoruz neticede.
Kısa vakitlerde okumayın Mürşit'i, ona uzun uzun vakit ayırmanız gerekeceğini bilin ve ayrılınca onu özleyeceğinizi de..
Dünya AğrısıAyfer Tunç · Can Yayınları · 20213,996 okunma
Ayfer Tunç'tan okuduğum ilk kitaptı. Ve son da olmayacak. Yorum yapmak çok zor. Okumadan bilemezsiniz ve ne yazarsam basit kalacak. Sizi içine alan, kalbinize dokunan bi hikayesi var. Sanırım hikayeler gerçekten bizi kendi kuyumuzdan alıp başkalarının kuyularına atıyor. Bir erkek ve bir kadının aynı zamanlarda yazdıkları günlükleri.. İkisi de kendisini arıyor ikisi de kendisiyle yüzleşiyor. Birini bize para karşılığı arkadaşlık etsin diye yanımıza alacak kadar yalnız mıyız diye düşündürüyor. "Kendi olamadı mı birini severek?" diye soruyor. Aşk kelimesinin bu kadar bayağılaştığı bir zamanda içimizi umutla doldurabilecek bir eser. Sonunda bir kucak korla kalakalsanız bile, en azından, iyi ya boş değildi kucağım diyebilecek miyiz acaba?
"Ama yandınız, kül oldunuz.
Ama vardım, kül bunun kanıtı."
Suzan DefterAyfer Tunç · Can Yayınları · 202212,8bin okunma
Popüler kitaplara ve serilere olan (bugünlerde yıkmaya çalıştığım) önyargım yüzünden bu kitap hakkında pek de bir beklentim olmayarak başladım. Fakat kitap beni içine aldı ve su gibi aktı, sayfalar ben fark etmeden postitlerle dolup taşmaya başladı. İlk başta distopik dünya biraz arka planda kalmıştı fakat sonra böyle bi dünyanın insanı nelere maruz bırakabileceğini iliklerinize kadar hissediyorsunuz. Bir şeyler daha söylesem kitabı okumanızı anlamsız hale getirmekten korkuyorum. Herhangi bi kitap için bunu söyleyebileceğimi düşünmezdim ama ikinci kitabı sabırsızlıkla bekliyorum :)
Kurucunun KızıAmy Engel · Yabancı Yayınevi · 20153,163 okunma
Kitabı bana kardeşim doğum günümde hediye etmişti. Okumak için doğru zamanı bekledim. Ona aklımı tamamen verebileceğim bir anda okumak istedim. Hediye kitaplar konusunda her zaman biraz endişeliyimdir. Kitabı beğenmezsem karşımdakini incitmekten korkarım; fakat bu kitabı gerçekten çok beğendim. Bu kadar heyecanlanacağımı, sayfaları merakla çevireceğimi okumadan bilemezdim. Bazı kitaplar çocuk kitabı gibi görünürler ama her yaştan insana katacakları bir şeyler vardır. Hem ben arada ruhumu temizlemek için çocuk kitabı okumayı da kendim için faydalı bulurum. Benim gibi düşününenleriniz varsa ya da çocuğuna uyumadan önce okuyabileceği harika bi kitap ya da hediye edebileceği bir kitap arayanlarınız varsa sonuna kadar tavsiye ederim.
Düşler DiyarıAşkın Güngör · Bu Yayınevi · 201114 okunma
"Kalın ciltlerin arasında saklanacak bir mücevher" demiş arka kapağında, bu cümlenin altına imzamı atıp çekip gidebilirim. Çünkü gerçekten bilmiyorum ne diyebilirim. İnsanın kalbine dokunan bi hikayesi var. Bir kitaptan kurtulmanın ne denli zor olduğunu anlatan bi hikayesi.. Şimdi düşünüyorum, peki ben bu kitaptan nasıl kurtulacağım? Unutamayacaklarım arasına girdi bile ve bence bu kitap başka başka zamanlarda tekrar tekrar okunmalı. Kitapları hayatının en önemli parçası haline gelmiş herkese tavsiye ediyorum.
Kâğıt EvCarlos María Domínguez · Jaguar Kitap · 202012,1bin okunma
Bu kitabı arkadaşımın tavsiyesiyle, daha doğrusu kitabı alıp elime tutuşturmasıyla okumaya karar verdim. Aslında iyi ki de yapmış. Ben son 100 sayfada ağlayanlardan değilim ve sanırım bunun için tedavi görmem gerekiyor :) Ama gerçekten insanı düşündüren bir kitaptı. Hayatınız birden değişse siz ne yapardınız? Veya birini sizi hayatınız boyu mutsuz edecek bir düşüncesinden ötürü suçlayamayacak kadar çok sevebilir miydiniz? Sıcacık bir hikaye, iyi okumalar..
Senden Önce BenJojo Moyes · Pegasus Yayınları · 201329,1bin okunma
Bu kitap bi harika dostum! Mark Watney tam bi kriz yönetimi ustası. İster istemez okurken ona hayran olmaya, her ne yaşıyorsa onunla beraber yaşamaya başlıyorsunuz. Tabi bu sırada Mark Watney sayesinde sürekli kendi kendinize gülüyorsunuz. Kitaba yönelik eleştiriler genellikle çok fazla terim kullanılmış şeklinde oluyor. Fakat bir bilimkurgu kitabı okuyorsunuz elbette terimler olacak, olmazsa zaten kitap gerçekliğini yitirir. Ve bazı kitaplarda her kelimeyi derinlemesine anlamak zorunda değilsinizdir sadece kendinizi olayların akışına bırakmanız gereklidir. Ben okudum ve çok beğendim bitmesin diye yavaş yavaş okumama rağmen iki günde bitti ve beni bi başıma bıraktı. Bilimkurgu seven herkese tavsiye ediyorum aşık olacaksınız!
Öncelikle kitap bir edebiyat harikası değil bunu bilmeniz gerekir. Ama akıcı bir kitaba ihtiyacınız varsa, yolculukta ya da uzun süredir yaşadığınız okuyamama durumundan çıkmada size yardımcı olabilir. Sayfalar su gibi akıp gidiyor. Ve sımsıcak bi hikayesi var. Öncelikle kıskançlığın ve bencilliğin de AIDS gibi bir hastalık olduğunu öğretiyor bize, hatta daha da kötü bir hastalık. Ve sürekli sevdiği insanları kaybeden küçük bi kızın hikayesini anlatıyor. Asla insanların onun hakkında gerçekten ne hissettiğini anlayamadığını düşünen bi kızın. Yalnızca mutsuz insanların ölümden korktuğunu öğretiyor. Eğer mutluysan ve yaşamında sadece dünyanın en iyi insanları varsa bugün ölmenin senin için hiçbir sakıncası olmayacağını. Aslında öylesine okumuş gibi görünürken ve dilini de oldukça basit bulurken şu an ne çok şey öğrendiğimi gördüm. Neyi nerden öğreneceğinizi asla bilemezsiniz. Okumak istiyorsanız başlayın, pişman olmayacaksınızdır.
Yıllarca kadın/erkek olarak yaşayıp bir günde aslında kadın/erkek olmadığınızı öğrenseniz ne yapardınız? Yetiştirilme tarzı mı, yoksa genetik faktörler miydi bize cinsiyetimizi veren? Önyargılarımızı bırakıp bu kitaptaki olaylara verebiliriz kendimizi. Çevirisi de karakterleri de anlatımı da gayet başarılı. Fakat bir Türk olarak size yöneltilmiş önyargılara da göğüs germeniz gerekecek.
Çizgili Pijamalı Çocuk, yakın zamanda okuduğum bir kitaptı. Az önce filmini de izledim ve bir kez daha aklımı kaçıracak gibi hissettim. Bence bu kitabı okumayın; çünkü günlerce kalbinizde bir sızıyla gezmeniz gerekecek. Şayet bunu göze alıyorsanız, kitaplığınızı bu eserden mahrum bırakmayın derim. İyi okumalar...
