İlk incelememi bu kitap ile yapmazsam başka hiçbir kitapla yapamayacakmışım gibi geliyordu. Yarım saat önce bitti kitap ama hissettirdikleri hâlâ son sayfadaymışım gibi, son sayfadaki karların altındaymışım gibi.
Öyle hüzünlü bir kitap ki, 'Artık biter, değil mi?' dediğimiz bir sürü sıkıntıdan geçiyor Kenan ama bittiği gibi yenisi başlıyor, hepsi de Kenan'dan bir parça alıp götürüyor, bitiriyorlar Kenan'ı. Canım Kenan. Ve canım Sado. Babasından geçen acı kaderin peşini bırakmadığı canım Sado, aynı acıyı iki defa yaşayan Kemanî Kenan'ın Kemanî oğlu... Kalbimin ta orta yerine bir çuval dolusu hüzün bırakıp gittiniz. Gidin, hikayenizi başkaları da okusun, öğrensin, kim bilir belki bir gün yine birileri 'Akşama kemanı kap gel.' der, baba oğul 'Uzayıp giden o tiren yolları' nı söyler, çalarsınız... Hoşça kalın.
Ebru Ince önderliğinde sitedeki bir grup insan bu kitabı okuduğu için mi?
- Bir tuğla bitirmenin verdiği keyif için mi?
Size 1630 sayfalık sefaletin içime
